Nu heb ik genoeg spullen en kleding, maar ik moet het wel allemaal zelf door mijn handen laten gaan.....
Gelukkig hielp het weer mee.... niet stralend zonnig, waardoor je naar buiten wordt gelokt met die prachtige blauwe lucht. Nee hoor, het was grauw en bewolkt: ideaal om aan de slag te gaan in allerlei ondergestofte kasten. Sommigen zelfs vochtig en bijna schimmelig.... Het is niet voor niks dat we een grote renovatie van de woonkamer plannen. Ons huis is erg vochtig en in de winter lijkt er wel niets wat helpt.
Nou ja.... iets wat heel rigoureus is, dan.
Toen ik genoot van het mooie weer en het feit dat de was lekker buiten kon drogen, ging manlief hard aan het werk om het binnen wat frisser te maken. De beide grote ramen in de woonkamer werden eruit gezaagd/gelicht. Dat was gelijk héél fris.... maar gelukkig kwam er nieuw dubbelglas in, drielaags in plaats van een lekke tweelaags. En, heel belangrijk: grote ventilatieroosters aan de bovenkant. Nu ik dit zit te typen, voel ik aan beide kanten de tocht op me in werken..... ril, ril....
Maar ventilatie is belangrijk, tegelijk houdt het dikke dubbel glas de warmte goed vast.
Maar dat terzijde.... ik ging opruimen. Dinsdag was ik van plan een paar kasten aan te pakken en dat was lastig. Door mijn enthousiasme wordt het wel eens chaos in mijn hoofd en wil ik alles tegelijk doen. In plaats van de geplande kast, ging ik boven de 'herinneringskisten' van de kinderen langs. Er lag heel veel naast, in plaats van erin. Dat is niet de bedoeling. Als ze het huis uit gaan, krijgen ze een volle kist mee met herinneringen aan hun kindertijd, maar het deksel moet er natuurlijk wel oppassen. Zeker nu er nog niemand ook maar in de buurt van de 20 is. Ik heb een grove selectie gemaakt, zonder volledig te zijn. Een tas overgeheveld en verhip, daar kwam ik mijn badpak tegen wat ik kwijt was! En waarom bewaar ik zo veel voor mijn dochter? Een nieuw eetsetje: bordje, beker, schaaltje. Een knuffelbeest met muziek waarbij ik niet meer weet van wie die gekregen is en bovendien vind ik hem lelijk..... hup, weg ermee!
Twee jaar geleden kreeg ik van mijn moeder nog het tasje wat ze zelf had genaaid en wat ik het eerste jaar gebruikte op de kleuterschool. Toen kreeg ik wel een beetje een 'nou dûh- gevoel'. Wat moet ik er in vredesnaam mee? Wie bewaart zoiets nou?
Dus.... meer weg en zeker geen rommel voor de kinderen bewaren! Goede les heb ik er van geleerd!
Over mijn moeder gesproken, ze gaat binnenkort verhuizen. Van een huis met 14 kamers (dubbele garage, dubbele schuur en patio niet meegeteld) gaat ze naar een huis met 'gewoon' 6 kamers (4 slaapkamers, keuken en woonkamer). Ze heeft jarenlang alles kunnen verzamelen en het stond nooit in de weg. Alle kindertekeningen, alle schoolschriften werden van me bewaard. En nu.... ruimt het ook bij haar lekker op.
Maar genetisch bepaald is het wel een beetje, die verzamelwoede.
Mijn oma kon echt helemaal niks wegdoen. Nou had zij de oorlog meegemaakt en ook nog de crisis daarvoor. Maar het was echt grappig als ik als kind mijn rapport liet zien. Ze wilde dan voor de goede cijfers wat geven en dan haalde ze uit haar kralenportemonnee een dubbeltje. Vervolgens hield ze dit voor haar ogen, ze draaide het om en om. Keek er nog eens naar, draaide hem nog eens om......
En ja, dan mocht ik hem toch in ontvangst nemen..... 't Was altijd weer spannend of ik het kreeg, ha, ha.
Maar goed, mijn stapel fotolijsten werd groter, toen ik ook de kast beneden aanpakte. Ook heel wat lege fotoalbums konden weg. Daarna wat speelgoed van de kinderen. Of er wordt nooit mee gespeeld òf het past niet meer bij hun leeftijd. Bij elkaar kom ik op 39 dingen.
Samen met de spullen die er nog staan van vorige week, breng ik ze op woensdag naar het zelfbreng-depot van de tweedehandswinkel.
Natuurlijk op de milieubewuste manier waarop ik me in de stad voortbeweeg.
Ook de grote boodschappen haal ik altijd op deze manier.
Er kan méér in die bak dan je denkt!
Toen twee dagen rust.....
Maar ik zat nog niet aan de 50 dingen deze week.
Op vrijdagmiddag keek ik samen met mijn oudste zoon, een echte spelletjesfanaat, naar onze ongelooflijk grote voorraad spellen. Gelukkig, er kunnen er toch wel 5 weg. Inclusief de puzzel van 1000 stukjes, samen met datgene wat er al van gelegd was op de speciale rolmat. Tsjonge.... daar gaat mijn droom om samen gezellig met elkaar rond de tafel een enorm leuke legpuzzel te maken.
Als teken van samenwerking en huiselijkheid..... Tegelijk gaat dus ook mijn frustratie weg.... want het lùkt ons nooit! Of we hebben er geen tijd voor, of het is duidelijk niet huiselijk en gezellig, samen boven die puzzel van 1000 stukjes!
En voordat ik dit blog afschrijf, ja........ ik zit nog niet aan de 50 spullen deze week, loop ik naar boven. In het trappengat is onze boekenkast. Maar hoewel er aan beide kanten 3 planken zitten, passen niet alle boeken erop. Het is een steeds rommeliger aanblik en dat is nog niet het ergst, maar soms liggen ze ook op de trap.....
Ik sla een eerste bres en neem 12 grote boeken mee. Die gaan zeker weg!
Ik kan wel wachten tot iemand een werkstuk gaat maken over olifanten of beren of welk dier dan ook, maar als dit al gebeurt, zoeken ze toch plaatjes van het internet. Die knippen ze echt niet meer uit boeken. Dus weg ermee!
Dat brengt het totaal van het aantal spullen dat weggegaan is deze week op:
57!!
Mooi, ik ben al over de helft.
Volgende week, vóór Pasen, nog 43 dingen het huis uit. Als die marktplaatsadvertenties nou ook een beetje verkopen......
Zou ik het halen?
Volgende week lees je het.....