Lieve help! Het is al lang en breed november en ik schrijf nog over minimaliseren met de oktoberchallenge.
Zal ik dan heel fout, alvast het einde verklappen?
Oké.... komt 'ie:
Ik heb de challenge niet gehaald, snik!
Hoewel.......... toch ook weer wel!
Hoewel.......... toch ook weer wel!
Lees je mee?
Tuurlijk wil iedereen een mooi, gezellig huis nu het buiten- en tuinleven van de zomer is verruild voor een knus binnenleven in een veilig, warm onderkomen.
En natuurlijk weet iedereen dat opgeruimd netjes staat.
Maar dan die weerbarstige praktijk......
Hoe ga je daar mee om?!
Mijn zoektocht naar rust in huis begon anderhalf jaar geleden. Ik kwam de woorden consuminderen, ontrommelen en ontspullen tegen. Inmiddels noem ik het liever minimaliseren wat een breder begrip is en meer de lading dekt.
Het begint met een verandering in je denken over bezit, spullen, loslaten, maar ook steeds meer over de zorg voor het milieu en minder afval (in de breedste zin van het woord) produceren.
Een goede hulp blijkt de groep 'minimaliseren' op Facebook. Ik doe daar veel inspiratie op en ontvang support. Het is een onwijs grote groep mensen die elkaar motiveert met nieuwe ideeën voor je leven, je huis, verzorging en het milieu. De topics die langs komen zijn soms tenenkrommend, vaak inspirerend en altijd interessant.
Geloof het of niet, maar ik heb eerder dit jaar zelfs een boek gekregen over opruimen.
Het boek van Marie Kondo.
Het leest prettig weg en bovendien is het zeer praktisch om mee aan de slag te gaan.
Hoewel een kleine kanttekening op zijn plek is:
wil je het helemaal volgens haar methode doen, dan moet je geen man en kinderen meer in je huis toelaten ;).
De oktoberchallenge is de derde challenge die ik ben aangegaan om spullen uit huis weg te doen.
Deze keer ging het er om elke dag van de maand, met behulp van een 'bingo-kaart' een aantal spullen los te laten. De volgorde van de dagen bepaal je zelf.
Hoewel ik een weekendje weg ging, kon ik vooruit werken door op een andere dag wat meer weg te doen. Gevolg: 496 dingen weg in oktober!
En dit kan gemakkelijk als je alles categorisch door je handen laten gaan en wegdoet wat je niet gebruikt, nodig hebt, of wat je geen blij gevoel geeft.
Hoewel de opruimmethode van de Japanse goeroe in mijn achterhoofd zit, heb ik het niet helemaal volgens haar plan gedaan.
Sterker nog, ik ging deze maand tamelijk chaotisch te werk. Waar ik netjes kastje voor kastje en laatje voor laatje wilde gaan aanpakken, is dat maar ten dele gelukt.
Wat heel goed werkt, is om grotere dingen zoals een kastje, weg te doen, waardoor je vanzelf de inhoud moet opruimen.
Wat heel goed werkt, is om grotere dingen zoals een kastje, weg te doen, waardoor je vanzelf de inhoud moet opruimen.
Marie noemt in haar boek kleding als opruimcategorie om mee te starten.
Van vier van de zes gezinsleden, inclusief mezelf, heb ik alle kleding door mijn handen laten gaan om veel weg te kunnen doen.
Het scheelt dat oktober de maand is van de kledingwissel. Zomerjassen en bodywarmers van de kapstok en winterjassen ervoor in de plaats. Ditzelfde geldt voor slippers en laarzen, korte broeken en lange broeken, T-shirts en truien.......
In mijn trappenhuis hingen eerst drie van deze Ikea schoenenkastjes.
Alleen nodig in de winterperiode:
één voor mutsen, de tweede voor sjaals en de derde voor handschoenen.
Maar kom op, zeg! Waarom heb ik zoveel nodig?!
De kinderen hebben hoogsluitende jassen en capuchons aan hun jas of sweater......
ze hebben helemaal geen sjaals of mutsen meer nodig in onze steeds meer-opwarmende-winters.
Twee kastjes had ik al niet meer opgehangen, na het schilderen van het trappenhuis, maar voor de zekerheid moest ik ze nog bewaren van mijn lief.
Jippie! Ze kunnen nu alsnog weg.
Want alles past in één kastje!
Alleen handschoenen heb ik voor iedereen nog in tweevoud, want die raken makkelijk zoek......
Verderop in de gang hangt er voor iedereen zo'n zelfde kastje voor de schoenen.
Van iedereen passen de schoenen daar in en de bedoeling is ook, dat het kastje dan dicht kan.
Dit gold voor iedereen, behalve voor mezelf. Ik had meer ruimte nodig, vond ik.
Maar eigenlijk is dat niet eerlijk......
Ook mijn schoenen moeten weg als ze er niet inpassen!
Geen losse exemplaren meer in de gang.
Over losse exemplaren gesproken: een bron van voortdurende ergernis, zijn de lonely socks. Je weet wel.... je stopt twee dezelfde sokken in de was, maar er komt er maar één uit. Ra, ra, ra......
Onder een afdakje aan de buitenwaslijn, bungelde al een tijdlang een tas met lonely socks.
Elke keer hoopte ik dat het tweede exemplaar uit een volgende was zou opduiken.
Wat een frustratie, dat dit niet gebeurde.
Rigoureus gooide ik de hele sokkenzooi nu weg.
En niks bewaren om er nog een poppenkastpop of wat dan ook van te maken....
Nee, gewoon de container in!
Tijd om in mijn enorme voorraad bewaarde en gekregen kinderkleding te duiken en te bekijken wat er allemaal past.
Als beloning, ja, het is erg ongezond, maar motiveerde ook enorm, kregen de kinderen die alle nieuwe kleding gingen passen, een zuurstok. Omdat ik dit anders nooit in huis heb, was dit echt een traktatie, waar ze wel een uur of twee passen voor over hadden.
Gelukkig kon er daarna heel veel te kleine kleding weg. En ik vond een gezin op school met vier kinderen, die wel kleding wilden krijgen. Tegenwoordig hoeven de meeste mensen geen kleding van anderen meer. Het is de tijd van een overschot aan kleding. Zeker met de komst van de Primark en andere goedkope ketens, is kleding weinig meer waard.
Hoewel al het uitzoeken me flink wat uren kostte, was ik wel blij met de bewaarde kleding, want het enige wat ik deze herfst moest kopen, was een winterjas voor zoonlief van bijna 10 en sportschoenen voor mijn oudste zoon.
Verder had ik alles al, of beter gezegd, nog!
Het doel voor mezelf was:
Deze dekenkist, die vol met truien, een winterjas en andere winterkleding zat, wegdoen.
Al mijn kleding, waarvan het overgrote deel tweedehands is, moet gewoon in één kast passen.
En dat is best te doen!
Het zorgde voor twee volle zakken die weg konden.
Leuk om er anderen blij mee te maken, want dat lukte me ook.
De kist kwam op Marktplaats terecht en leverde nog geld op.
Zo heb ik meer spullen op Marktplaats gezet en deze maand raakte ik ook alles kwijt.
Ik was het vertrouwen in Marktplaats een beetje kwijtgeraakt, maar ben nu weer enthousiast.
Het werkt wel degelijk!
Naast kleding heb ik ook boeken weggedaan, maar dát is voor mij wat moeilijker.
Ik houd veel van lezen en mijn jongste meid moet het nog gaan leren.
Dus ook die eerste 'ik-leer-lezen' boekjes, kunnen nog niet weg.
Ik heb allerlei kinderboeken uit mijn jeugd bewaard..... maar ja, eigenlijk zijn ze behoorlijk gedateerd en minder leuk om te lezen.
Hoewel ik er nog niet ben, heb ik wel wat losgelaten.
En in de mini-biebs, die hier in de buurt als paddenstoelen uit de grond schieten, kon ik fijn wat boeken kwijt.
Missen we ze echt, kunnen we altijd nog kijken of ze er nog staan en te leen zijn.
Bovendien zijn m'n kinderen lid van zelfs twee bibliotheken, dus wat denk ik soms moeilijk.
Toen ik op een maagdelijk lege ochtend aan de slag wilde gaan, een emmer met sop in de hand om te beginnen, kwam ik opeens bij die ene, al tijdenlang genegeerde hoek uit. De computer en administratiehoek.....
Vaak is de computer nauwelijks te zien, omdat die bedolven ligt onder een heleboel papieren.
Allemaal belangrijk genoeg om daar te liggen, natuurlijk.
Loonstrookjes, rekeningafschriften van de kinderen, achtergrondinformatie voor blogartikelen, bonnen van aankopen, mappen met allerhande inhoud.
Mijn lief dreigde de dag ervoor om een nieuwe kast te gaan kopen, waar alles in kan.
Oeps! Dat is niet helemaal de oplossing, volgens mij. Als je daar alles ingooit, wordt op een gegeven moment ook die kast weer te klein. Nee, opruimen, categoriseren en vooral wegdoen, is veel belangrijker.
Ik begon er zomaar opeens aan.
Ik las alles door, liet alles door mijn handen gaan. Minimaliseerde op een bureaubak (die dus leeg moest), kroop op mijn knieën onder de bureautafel door om daar van alles op te rapen, las een belangrijke brief van de notaris over een erfenis, waar binnen twee dagen nog actie op ondernomen moest worden omdat anders een belangrijke termijn verstreek.
Mijn opruimwoede heeft daardoor iets goeds uitgewerkt, want net op tijd kon de executeur van de familie actie ondernemen.
En hoera!!
Dit kon allemaal weg, behalve het boek van Marie Kondo die onder het bureau, tussen de papieren belandt was.
Ook weer gevonden!
Om een lang verhaal kort te maken.....
Zonder een duidelijke beginfoto......
dit is het eindresultaat!!
Een hoek zó opgeruimd dat de laden dicht zitten, de vloer leeg is (en gesopt, kwam toch dat emmertje nog van pas!), de bureautafel ingeklapt kan en de vensterbank niet alleen leeg is, maar ook weg......
Hier ben ik ècht trots op!
Volgens Marie Kondo is het uitzoeken van papieren een moeilijke categorie.
En dan had ik de tijdschriftenhoek al een keer eerder uitgezocht.
Ik vind dat ik geslaagd ben!
En dan had ik de tijdschriftenhoek al een keer eerder uitgezocht.
Ik vind dat ik geslaagd ben!
Opruimen is niet alleen opbergen, maar ook loslaten!!
Deze mooie quote kwam ik tegen en verwoord heel goed waar de oktober challenge om draait.
Mijn blogtitel "wat er niet in komt, hoeft er ook niet uit", als variant op de bekende Milner reclame, heeft hier alles mee te maken.
Sinds de zomer prijkt deze sticker op onze brievenbus.
Weg met al die folders waardoor je op het idee komt dat je allerlei spullen nodig hebt,
terwijl je daarvoor niet eens wist, dat je wat miste.
Natuurlijk kijk ik in de supermarkt wel even een folder door, maar die hoeft niet meer hier in huis te komen.
Bijkomend voordeel, er wordt minder papier gedrukt en er komt minder afval.
(Als meer mensen dit doen!) :)
Tijdens de hele maand oktober stond er een grote bigshopper in de schuur, waar elke keer spullen in of bij werden gezet.
Hier ga ik met de bakfiets naar de kringloopwinkel om spullen weg te brengen. En om nooit meer terug te zien.
Tegenwoordig ben ik zo slim, om alleen te gaan en niet tijdens de openingstijden van de winkel te komen. Ik neus dus niet nog even rond, met alle gevaren van dien. ;)
En toen kwamen de laatste drie dagen van oktober.....
ik voelde me moe en had geen energie.
En ik moest nog voor acht dagen spullen weg doen!!
Ik ben nog druk aan het opruimen gegaan, maar redde het niet.
Pas op twee november deed ik drie dagen in één dag.
En op vijf november heb ik de oktoberchallenge eindelijk afgerond.
Dus.... wél veel spullen (496!) uit huis weg!
Maar niet helemaal binnen de maand oktober......
Dat is de reden dat ik niet gelijk doorga met een novemberchallenge.....
De tweede reden is
dat ons ooit hemelsblauwe - en inmiddels grauwe - plafond er uit ligt.
En dat niet alleen...... we gaan verbouwen.
Mijn lief heeft een week vrij genomen om te slopen, bouwen, stuken, schilderen etc.
We wonen inmiddels ruim dertien jaar in dit huis en er is wel het een en ander aan vervanging toe.
Wat komt er trouwens een mooi balkenplafond onder de gipsplaten tevoorschijn!
Voorlopig ga ik mijn lief helpen klussen en schilderen.......
Als je even niets op mijn blog leest, weet je wat ik aan het doen ben.
En een nieuwe opruimchallenge??
Ja, daar ga ik in het voorjaar weer verder mee.......
En ondertussen:
"Wat er niet in komt, hoeft er ook niet uit!"