Het wordt elk jaar lastiger om met een originele 1-april-grap te komen.
Dit jaar zijn onze kippen me te slim af.
Dit zijn de liefste en tegelijk ondeugendste kipjes: Hanna. Jasmijn en Alie.
Zó staan ze mooi te poseren, maar eigenlijk zitten ze zelden achter gaas.
Het zijn èchte scharrelkipjes die niet alleen de hele tuin tot hun terrein rekenen, maar
ook die van de buren. Daarnaast wordt er geregeld aangebeld door mensen die ongerust
zijn omdat de kippen buiten lopen. Ze wandelen over de stoep, wroeten in de groenstrook
daarnaast en scharrelen zelfs tussen de auto's.
Altijd op zoek naar dat ene lekkere kevertje, wormpje of blaadje groen.
En hier zien ze er nog onschuldig uit....
Ze hebben echter niet één, maar wel twee practical jokes op 1 april voor ons geregeld.
Kijk maar mee!
Gisteren vroeg ik jongste dochter nog of ze wilde kijken of er ergens op een geheim plekje in de tuin
eieren waren gelegd. We liepen de geheime plekjes - die dus niet zo heel geheim meer waren - na.
Nee, niet onder de heg achter de lavendelstruik, niet tussen de kas en de heg,
niet onder het olijfboompje waar ze altijd een stofbad nemen....
Toch vreemd!
De laatste twee weken kreeg ik elke keer zo'n drie eitjes per dag.
En opeens kreeg ik er gisteren maar één.
En de dag ervoor ook maar één of twee.
Terwijl ze met z'n vijven zijn.
Maar ja, we vonden niks, het was dan ook nog geen 1 april.
Twee weken geleden toen ik in de kas aan het werk was, besloot ik het omringende groen
van de klimop wat weg te snoeien. Het was notabene langs de glazen ruitjes van de kas
naar binnen aan het groeien.
Toen ik me tussen deze smalle ruimte waagde, stuitte ik opeens op een bijzondere vondst.
Een nest waar onze zwarte kip Gillie op zat.
Onder haar.... wel 18(!) eieren.
En stinken dat het deed..... er waren er twee of drie kapot gedrukt.
Eén ei was zelfs een soort ingegraven in de grond.
Wie weet hoe lang het daar al lag. Dát heb ik maar laten liggen.
Zoals het er uit zag, was het waarschijnlijk al ruim voor die koude week in februari gelegd.
Maar verder kon ik toch nog zo'n 10 goede eieren eraf halen.
Hoe je test of een ei nog goed is?!
Heel eenvoudig met een kom water.
Leg daar het ei voorzichtig in en wacht even af.
Als het ei naar beneden zakt is het goed en voldoende vers.
Blijft het ei drijven, dan is het echt een oud ei en niet meer goed.
Dit komt doordat eierschalen gedeeltelijk luchtdoorlatend zijn.
Hoe ouder een ei wordt, hoe meer vloeistof er binnenin verdampt waardoor het ei zich vult
met lucht. En hoe meer lucht er in het ei zit, hoe makkelijker het blijft drijven.
En natuurlijk ga je op de geur af.... geloof me: als een ei rot is, ruik je dat al van verre.
Maar goed.... in die periode had ik niet in de gaten dat er wel eieren gelegd werden,
alleen niet op de goede plek.
Ik dacht: die arme kippen hebben last van de kou en zijn daardoor van de leg.
Misschien was dat ook gedeeltelijk zo, maar verder houden ze van verstoppen.
Daarom kreeg ik gisteren al argwaan.
We hebben geen Paashaas nodig, eieren verstoppen kunnen onze kippen zelf als de beste.
En waarom?
Als ik een kip zou zijn, zou ik toch lekker op een rustig, beschermd en donker plekje,
met mijn achterste in het zachte hooi, een eitje willen leggen.
Maar zo niet hier!
Terug naar de 1 april grappen.
Aan het begin van het ontbijt, terwijl we met z'n allen rond de ontbijttafel zaten,
begon oudste zoon te klagen over een vieze voetstap tegen de stoel aan.
Vreemd, ik had de stoelen net schoongemaakt.
Maar het bleek niet op de stoel, maar op de grond bij de stoel.
En er was niet één vieze voetstap, maar wel twee.
Het was ook geen grond.... maar stront.
Er lag een heel plakkaat onder zijn eigen stoel.
De voetafdruk bleek van mij te zijn.
Maar ik had daar geen hoop neergelegd natuurlijk.
Het werd al snel duidelijk.
Zo gauw de deur met een warme dag openstaat, lopen onze
tamme kippetjes naar binnen alsof ze er horen,
En ja, dat is ook wel een beetje te begrijpen. Hun allereerste begin
was bij ons in de keuken.
Vorig jaar en het jaar daarvoor kwamen ze ter wereld in de broedmachine die in de keuken stond.
Zouden ze het nog weten?
Als kuikentjes waren ze altijd binnen.
Ze zaten op schoot tijdens het eten,
zaten op iemands schouder, op de bankleuning of zelfs in de lamp als we televisiekeken en ontspanden.
Zouden ze het nog weten?
In ieder geval willen ze graag de kruimeltjes onder de tafel oppikken als ik nog niet gestofzuigd heb.
En overal lekker scharrelen....
Maar ja.... dát mag niet! Want in plaats van het huis op te ruimen, laten ze er ook wel eens iets achter.
Gisteren nog, heb ik ze wel twintig(!) keer het huis uitgezet.
Dus er was niks aan de hand, zou je zeggen.
Tot de ontdekking van deze ochtend.
Wat een misselijke 1 april grap.
Ik had gisteravond zelf met mijn in slippers gestoken voet in een hoopje kippenstront zitten draaien.
Heb dus niks doorgehad en ben vervolgens ook nog overal heengelopen.
Bah, bah, bah.... en zo erg als rotte eieren stinken, zó erg stinkt kippenstront ook.
Géén erg leuke 1 april grap. Jochem zou zeggen: "Rode kaart!"
Tja.... ze vallen niet allemaal even leuk uit, die 1 april grappen! Dat heb je soms....
De tweede grap kwam snel er achteraan en die was wél leuk.
Oudste zoon deed weer de ontdekking.
Hij moest voordat hij naar school vertrok zijn fietsband oppompen.
Omdat hij daardoor in een vreemde hoek stond, zag hij het opeens.
Helemaal, in het verste hoekje van onze overdekte fietsenstalling.
Een nieuw verstopt nestje.
Toen alle kinderen naar school waren, zette ik een paar fietsen aan de kant
en kon ik er bij.
Dit was wel een leuke verrassing!
En weer echt een bijzondere streek van onze kippen.
Een legnestje met wel 4 eitjes!
En deze waren gelukkig nog allemaal vers!
Nu kon ik toch mijn Paascake gaan bakken deze ochtend.
Natuurlijk nadat ik eerst de vloer had gedweild, dat dan weer wel....
Morgen meer over het Paastaartje met verschillende soorten eitjes
en mooie bijbehorende foto's.
Made by chickens.
Heb jij wel eens gehad dat je huisdier een 1 april grap met je uithaalt?!