Je zou de bloemen hiernaast eens in het echt moeten zien!!
Krachtig in hun kleurcontrast en toch fluweelachtig zacht. Dit zijn mijn tuinbonen, die ik dit jaar voor het eerst heb geplant. Ik vind ze prachtig!
Druk, druk bezig kan ik zijn met de tuin: plantjes voorzaaien, plantjes verpotten, plantjes harden, plantjes in de kas zetten, plantjes in de volle grond zetten, zaaien in de volle grond. Bezig zijn met mijn niet bestaande tuinplan, met rechte lijnen trekken, met vijanden van mijn plantjes weren en met netten spannen. En natuurlijk, ik had het nog niet genoemd, onkruid wieden.
Heel belangrijk: genieten tussendoor en tot rust komen met mijn vingers in de aarde! Gelukkig zijn in de tuin en gelukkig
zijn in het oogsten!
Deze week is het de week na ijsheiligen.
IJsheiligen is de naam voor een aantal katholieke heiligen, van wie de naamdagen vallen in de periode van 11 tot en met 15 mei. Volgens de volksweerkunde zijn dit de laatste dagen in het (voor)jaar waarop nog nachtvorst kan optreden.
IJsheiligen is een heel bekend begrip bij (moes)tuinders en boeren. Pas na deze periode is het veilig genoeg om alle plantjes in de grond te zetten.
En je merkt het aan de temperatuur: het is blote voeten weer. Helaas heb ik mijn tijd deze week moeten verdelen tussen tuin, huishouden en vooral de kledingwissel bij de kinderen.
Maar goed.... ik doe (nog) niet aan biologisch dynamisch tuinieren, dus hoef ik niet op de tijd en de maanstanden te letten. Ik zaai en plant wanneer ik wil.
En Degene die het laat groeien, doet Zijn werk!
Dat begint overigens met het weer.
Zo héérlijk als het regent in mei.
Zo'n zachte bui, die alles opfrist; niet koud maakt, maar alleen maar nat.....
Ik moet altijd denken aan het ouderwetse liedje over de meiregen. Ik ken het maar half, maar het zingt door mijn hoofd. De regen maakt dat ik groter wordt, groter wordt, groter wordt....... Nu ja, niet ik, maar mijn plantjes......
Ik heb zo'n hekel aan die weer app die een cijfer voor het weer geeft. Als het dan regent, krijgt de dag een onvoldoende. Vreselijk aanmatigend! Heerlijk juist, die regen. Goed voor de tuin en voor mijn plantjes en goed voor mijn watervoorraad in waterput en regenton. Wát onvoldoende? Een dikke voldoende krijgt de meiregen van mij!
Oogsten:
Ik begin met oogsten, want dat ben ik in mijn vorige blog vergeten te noemen. En dát is nog wel zo leuk!!
Ik oogstte de laatste spinazie. Wat is die goed gegroeid! Ik heb er wel acht maaltijden afgehaald. Ook plukte ik regelmatig wat blaadjes spinazie voor door een salade.
En ik oogstte mijn eerste radijsjes. Dit is voor mij een echte groente en ik verwerkte ze, samen met de blaadjes, in een stamppotje. Je kunt er zelfs soep van koken, maar dat recept volgt nog......
Ik had ze niet zo vroeg gezaaid, maar radijsjes groeien snel. Na een week of vier kun je ze al oogsten. Vorig jaar had ik trouwens wat teveel gezaaid...... Heb ik ze nog in staan maken, maar dát is niet voor herhaling vatbaar!
En de allereerste peul zag ik opeens!! Mooi!Alleen, hoe maak je er iets mee klaar, als je maar één peultje tegelijk oogst?
Peultjes zijn makkelijk in te vriezen. Ik maak ze schoon, puntjes eraf en dan gaat het peultje in een bakje. Elke keer dat er weer een peultje gegroeid is, gaat die erbij, totdat ik voldoende heb om te verwerken in een recept. Hoewel.... ze kunnen natuurlijk altijd in een groentetosti (lees hier de 7 redenen om eens een groentetosti te eten).
Mijn slakropjes moeten nog wat groter worden, maar snijsla oogst ik regelmatig.
En..... hoe vreemd: de postelein die ik zaaide, kwam niet op, maar in mijn kasje waar ik niet had gezaaid, kwam wel postelein groeien. Natuurlijk van vorig jaar, had het zich toch al uitgezaaid.
Ik maakte er een lekkere posteleinsalade mee. Hmmm..... postelein is echt mijn lievelingsgroente.
Nog maar een keer proberen te zaaien!
Zaaien en planten:
In mijn wijktuin ben ik veel bezig geweest. Op maandag heb ik samen met mijn zoon mijn hele voorraad bleekselderij meegenomen om te planten. Schrik niet: het zijn 40 plantjes. De jongste twee kids hebben een eigen tuintje (een hoekje van mijn tuin), daar konden zo'n tien plantjes in. Een deel heb ik op een rij gezet, een ander deel onder een tunnelnet. Want ik moet deze keer de vogels echt te slim af zijn.
Onder het net plantte ik ook twee courgettes, de laatst overgebleven paksoiplantjes, een overgebleven slaplantje en een andijvieplantje.
Kijk, dat is weer het voordeel van géén tuinplan hebben. De ruimte wordt gewoon opgevuld en de hoeveelheid plantjes is eigenlijk altijd goed. We maken het gewoon passend!
Ik vind het er mooi bij staan.
Op zaterdag heb ik mijn stamslabonen gezaaid.
Dit doe ik altijd in de volle grond en dat kan prima. Deze keer heb ik ze even voorgeweekt. Sommigen doen dit altijd, ik merk niet zoveel verschil.
Omdat het stambonen zijn, hoeven ze niet met stokken geplant te worden. Ze blijven laag bij de grond en gaan niet klimmen. Ik heb zo'n drieënhalve rij gezaaid, toen pas was m'n zaad op. Ach, het geeft niet, want sperziebonen zijn bij ons erg geliefd. We noemen ze 'kusstokjes', en ik heb een heleboel heerlijke recepten ermee. En wat teveel is, kan gemakkelijk worden ingevroren. Volgende week ga ik blij mijn stokbonen zaaien in mijn moestuin, hoor!
Oh ja.... ik moet nog mais zaaien. Dat moet ik niet vergeten, want maiskolven zijn zó lekker! Vooral mijn jongste dochter zou zwaar teleurgesteld zijn als er geen kolfje op haar bord verschijnt. Ja, ja, de kleuter die niet van groente eten houdt, is dol op een hele maiskolf.
Schooltuin:
Na vier weken was het dan weer zo ver: de kinderen kwamen weer op hun schooltuintje. Deze week gaf ik drie lessen, omdat juf Janny ziek was. In drievoud heb ik de kinderen verteld waar alles in hun tuintje staat en waar ze dus geen plantjes moeten weghalen. Al het andere groen is dus onkruid. Het betekent simpel gezegd dat jij het niet op die plek hebt gezaaid of geplant en daarom dát plantje er niet wil hebben. Zó kan zelfs een aardappelplant of een aardbeienplant 'onkruid' zijn.
Helaas was er veel opgegeten door de slakken, de vogels en we vonden zelfs konijnenkeutels op de tuin. Het wordt ons niet zo gegund, lijkt het!
Er viel heel wat te wieden en ik maakte er met de kinderen maar een wedstrijdje van. Wie zijn of haar emmer het meest vol met onkruid heeft..... En ik had (met de wiedhulp van andere vrijwilligers) een behoorlijk volle emmer! Ja, spelenderwijs gaat alles makkelijker en blijft het leuk!
En deze les werd er gezaaid.
Drie verschillende soorten:
De kinderen kregen allemaal een eigen bakje met een afgepaste hoeveelheid zaad. Op de plek waar ze goed gewied hadden, zaaiden ze twee soorten sla en radijs.
De 'l' in snijsla betekent dat dit links van het pad gezaaid wordt.
De 'r' in rucola (of raketsla) betekent dat het rechts van het paadje gezaaid wordt.
De radijs heeft wat meer groeiruimte nodig en wordt aan beide kanten van het paadje in de schooltuin gezaaid.
Nou, met dit groeizame weer zullen de kinderen volgende week al het eerste groen boven de grond zien komen.
Gevaren voor de tuin:
Ik span netten tegen de vogels.
En hier, tussen de snijbiet, lijkt wel wat dramatisch gebeurd te zijn. Als ik het goed zie, zijn dat een heleboel duivenveren. Zouden er al buizerds op de tuin zijn komen wonen?
Van mij mag het.....
Ik controleer onder loopplanken en onder stenen waarmee het net vastligt, of er slakken zijn. Slakken houden van vochtige, donkere plekjes. Gelukkig is het een paar weken droog geweest. Dat scheelt enorm in het aantal slakken op de tuin. Ik haal ze uit mijn tuin vandaan en..... helaas: ze mogen niet blijven leven van me! Het is òf mijn eten, òf hun eten. Ik kies voor m'n gezin, als ik met mijn tuin het jaar rond zelfvoorzienend wil eten!
Wat groeit de snijbiet en de radijs links al goed. En achteraan staan de aardappels en uien al hoog boven de grond. Goed, hè?
Daar kan ik blij van worden.
Daar doe ik het voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten