Even binnenkijken!!

Here in town is een initiatief dat heet: "Gluren bij de buren" en zoals te verwachten, loopt dat goed. Want zijn we niet allemaal een beetje nieuwsgierig hoe de buren wonen en wat ze in huis hebben?!

Omdat niet iedereen bij mij thee komt drinken, hier de foto's van de make-over van de woonkamer en het proces wat eraan vooraf ging.
Na een geslaagde minimalisatiemaand in oktober, begon in november de grote metamorfose van onze living room. Tot in de kerstvakantie werden de laatste puntjes op de i gezet.

De kachel en piano gingen niet echt de kamer uit, maar met een nieuw plafond, strakke kozijnen en muren, een frisse, grootse schilderbeurt en een nieuwe vloer is alles van z'n plaats geweest.
En er mag alleen onder kritische voorwaarden wat terug.....

Ik ben zó blij met het resultaat.

Het begon vorig jaar al met het kopen van een nieuwe bank (nou ja, voor ons nieuw: hij kwam fijn van Marktplaats) en nieuwe ruiten met een goed ventilatierooster erboven.
Vorig jaar november hebben we ook de grote kastenwand weggedaan uit de huiskamer. Zie voor foto's en het verhaal deze blog. Er kwam een prachtige houtkachel voor in de plaats. Dát stukje woonkamer was mooi klaar, dacht ik.

Wat voor mijn lief als klus op nummer 1 stond, was een nieuw plafond. Vanaf de eerste avond dat we - na een verbouwing van drie maanden - in ons huis zaten, zag Peet opeens naden en scheuren in het plafond van de woonkamer.

Je haalt niet zomaar een plafond eruit als je eenmaal in je huis woont. Maar nu moest het eraan geloven. Het leek me leuk om iets met balken te doen voor een wat landelijke sfeer èn om het probleem van onzichtbare naden de wereld uit te helpen. Allerlei ideeën passeerden de revue en we kwamen er niet uit.

Eerst maar eens dat plafond er gewoon uit halen en kijken wat er tevoorschijn komt, besloten we.

We waren verrast: de originele, ruwe hardhouten balken kwamen tevoorschijn.
En ze waren mooi!!

Sommigen scheef, maar hoe zou het eruit zien als we ze gewoon wit maakten?

Dat hebben we geweten. Eerst moesten de leidingen omhoog gebracht worden, er moest worden gestukt tussen muur en balken en Peter maakte koven.

En ik ging aan het schilderen: ik maakte alles goed schoon, zonder te schuren, het blijft lekker ruw..... Eerst ging het in de grondverf, wat niet dekkend genoeg was en daarna in de witte verf. Ral 9010 heb ik overal in de woonkamer gebruikt.  Dit wordt ook wel gebroken wit genoemd, maar ik vind het vooral warm wit.

Wát was dat plafond schilderen een werk! Maar wat werd het gaaf!

Ziehier het eindresultaat!!

Let niet op de lamp. Ik wilde graag een kroonluchter, maar vond er geen naar wens. En deze heeft Peet uit een container gevist. Goed schoongemaakt met nieuwe kaarsvormige ledlampen erin ziet 'ie eruit als nieuw! Ik ben er niet stuk van, maar het is wel een lamp met een verhaal.....

Al jarenlang zat ik te mopperen op mijn vensterbanken. Dat was mijn nummer 1 klus! Ze waren lelijk, opgezwollen door vocht wat gemorst werd bij het planten water geven en de verf bladderde.

Mijn vriendin Linda liet me zien dat je helemaal geen vensterbanken in je huis nodig hebt.  En dat idee begon me steeds meer aan te spreken.

Dus voor de verbouwing begon, gingen de vensterbanken eruit.

Inclusief de zes grote, tot twee meter hoge kamerplanten zoals Ficus, Yuka en nóg meer Ficussen die, in plaats van vitrage, op de vensterbank stonden.

En er kwamen geen nieuwe vensterbanken meer in huis!

Wat ik vóór het raam wilde, wist ik niet precies, dus een aantal weken hadden we gewoon helemaal niks voor het raam. Allerlei ideeën passeerden de revue.

Tot een buurvrouw bezorgd vroeg of alles wel goed met ons ging en waar die groene planten gebleven waren.:)

Ach, in de tussentijd konden we mooi de kozijnen verven. De witte grondverf stond zó goed dat we afstapten van het idee om zandkleurige verf met antraciet te combineren. Het is wel rustig maar toch te donker: we houden het bij wit. Alleen het kleine inzetraam, wat open kan, is in zandkleur geverfd. 

Uiteindelijk kozen we bij het raam voor strakke paneelgordijnen van Ikea. Ze hangen in drie rails, zodat ze gedeeltelijk voor en achter elkaar kunnen hangen. De gordijnen hebben een doorschijnend patroon in de kleuren wit en olijfgroen, die laatste passend bij de bank.

De buurvrouw kan weer gerust zijn ;) de tuin is groen genoeg en de ramen zien er strak uit met de paneelgordijnen die elke dag anders kunnen hangen.

De piano was al wit, maar ook de deur is nu wit..... hij is weer als nieuw!

Op alle deuren en kozijnen zat lichtgele verf, gecombineerd met donkergeel.

Zonnig in eerste instantie, maar echt rustgevend blijkt het toch niet.

Het grote canvas doek wat boven de piano hing, komt niet meer terug.

Het mag rustig blijven.....

Er moesten twee muren gestukt worden en hoewel mijn lief het een vreselijk werk vindt, moest het toch gebeuren. Ik bedoel, je bespaart een hoop geld door het zelf te proberen. En juist rondom de kozijnen, strak gemaakt met speciale stuc-naalden, is dit erg goed gelukt.

Na een filmavond tijdens de klusweek, kreeg ik een ge-wel-dig idee.

De film heb ik weggegeven, maar de muur die ik in de studeerkamer van de dominee zag.....

Er was een groot deel wit stucwerk maar ook waren op willekeurige plekken de rode stenen die eronder zaten, te zien.

Dát wilde ik ook!

De muur waarvan ik dacht dat die 'af' was, werd mijn project.

Met een beitel en een hamer ging het stucwerk er weer af.

Tot op de stenen eronder!

Ik had met potlood wat vormen op de muur geschetst. Daar kon ik me niet aan houden, maar het was  leuk om te doen. Helaas zat er grijze steen achter en geen rode.....

En niet eens baksteen: het waren grote grijze blokken.

Met de scherpe kant van de beitel, maakte ik lijnen alsof er voegen lopen.

Zo gek staat het niet!

En ook de kleur grijs is eigenlijk wel beter... rustiger.

Als je trouwens ècht wilt uitpakken en iets ultra-bijzonders op je muur wilt,

kun je de wereldkaart erop projecteren en uithakken.

Sommige stukken werden groter dan gepland,

op een andere plaats kwam opeens een elektriciteitsleiding boven......

Maar na het witten werd het één geheel!

Zie hier!

Natuurlijk zijn er mensen die vragen waarom de muur nog niet af is......

Liefkozend noem ik dit 'mijn kasteelmuur'.....

En als ik er goed over nadenk, is dit een mooi symbool voor het leven:

een imperfecte muur, waar je de ondergrond kunt zien, symboliseert een leven wat ook niet perfect is.

Nog een keer met de lamp erbij.

Het eindresultaat!

Tot slot kocht Peter een nieuw houtrek: een eyecatcher van de Intratuin.

Oh....... en wacht, hier zie je ook de nieuwe vloer liggen.

Deze houten laminaatvloer komt bij de Hornbach vandaan, waar ze enorm veel keus hebben en waar het ook betaalbaar is.

Deze extra brede planken, waren makkelijk te leggen en zijn licht en ruim op onze 21-vierkante-meter-vloer.

Omdat er zoveel is gebeurd, splits ik deze blog op.

In deel twee ga je dit zien:

• een multifunctionele oplossing voor onze kapotte salontafel
• waar is toch de televisie?
• de administratie/rommelhoek is definitief opgeruimd!
• wat doet die oude trap daar?

.....en het antwoord op de vraag: welke stijl hebben we nu?!

Leuk dat je meekeek, want nieuwsgierig zijn mag best!

Volgende keer weer?!