Mijn moestuin in april

Soms kan ik me een tijd bezig houden met een vrij onzinnige vraag. Zo'n beruchte 'wat als.... ' vraag.  Ik was er als kind al keigoed in. "Wat zul je kiezen als je de keuze hebt tussen blind of doof-zijn"?  Elk nieuw seizoen komt als vanzelf lijkt het, de 'onzinnige' vraag in me op welk seizoen ik nu het allerfijnst vind. En hoewel ik die vraag jarenlang netjes pareerde met het 'juiste' antwoord: "alle seizoenen hebben iets moois, ze zijn allemaal even fijn!" ga ik nu voor een ander antwoord. Na een lange winter met strenge vrieskou in februari en maart, vind ik dat er niets mooiers is dan alles te zien ontwaken in de natuur.

De bloesems bloeien,

de kruiden groeien,

de vogels fluiten,

de was hangt buiten......

Allemaal lekker cliché, maar hé.... ik geniet ervan. Het is lente!

Heerlijk weer om in de tuin te werken en om buiten te zijn.

Kijk je mee wat ik zoal heb gedaan?

De aftrap is deze keer voor de schooltuinlessen. Want we zijn weer begonnen! Met nieuwe enthousiaste kinderen uit groep 5 .......  Daar word ik zelf ook enthousiast van.

De schooltuinlessen geef ik op locatie, oftewel op de basisschool van mijn kinderen.

Het groene, open schoolplein heeft in het hart een klein, afgesloten deel met verhoogde bakken.

Dát is de plek voor de schooltuinen van groep 5.

De kinderen werken dit jaar per drietal in één bak en zijn verantwoordelijk voor hun gezamenlijke tuintje.

Het zou mooier zijn als er nog meer tuintjes zijn, maar zó  kan het ook!

Ze hebben hun eigen gereedschap, één oranje bak per tuintje om het onkruid in te doen en krijgen allemaal hun eigen plantjes.

De schooltuintjes liggen er weer zwart bij.

Met houten stokjes (gewoon saté prikkers) laat ik de kinderen aangeven waar wat gezaaid is.

Op deze foto zie je al 'molshopen' met een prikker erbij. Dat is voor de aardappel. Ieder kind heeft zijn eigen aardappel gepoot.  Vlak naast de aardappel heb ik plantuitjes laten zetten. Dit jaar zijn dit gele (de 'gewone') en witte uien. Ieder kind heeft een eigen rijtje met vier uitjes.

Inmiddels -mijn blog is wat verlaat- staat er al meer groen in en is er ook radijs en wortel gezaaid.

Binnen hebben de kinderen ook plantjes gezaaid. Sla en andijvie staan gewoon midden op hun tafelgroepje en kunnen ze elke dag bekijken en verzorgen. Het is nog erg onwerkelijk dat er uit zo'n superklein zaadje een grote krop kan groeien.

Wonderlijk, toch?

Met veel enthousiasme wordt er gewerkt en dat er heel wat grond gemorst wordt, vindt juf gelukkig geen probleem.

En..... de kinderen gaan meedoen met de zonnebloemwedstrijd.

Dit idee is werkelijk al heel oud, maar tijdloos leuk!

Ze krijgen een potje, een geperst blokje grond en een zaadje mee naar huis. 

Thuis mogen ze dit zaaien, ervoor zorgen en eind van de zomer maken ze een foto van hun eigen mooie zonnebloem. Met een centimeter of meetlat meten ze hoe hoog de zonnebloem gegroeid is.

Ik ben benieuwd hoeveel zonnebloemen er op gaan komen.

Wát is het belangrijk dat kinderen leren dat hun eten niet zomaar uit de winkel of uit de fabriek komt.

Maar dat er moeite voor moet worden gedaan. Dat het tijd kost, veel tijd.

Ik ben bevoorrecht dat ik deze leuke lessen aan kinderen mag geven.

Vorige week was de wapperende was aan mijn lijn hét onderwerp van gesprek bij ons in huis.....

Het werd hoog tijd om de vorstbestendige jute (Sint)zakken te verwijderen. Die had ik om mijn laurier- en olijvenboompje gewikkeld en....... ze hebben de vorst overleefd!

Niet snel daarna kon ik lekker buiten zitten met een kopje verse thee............

De munt laat nog even op zich wachten. Ze komt vanzelf wel boven.

Maar een glas Cola-thee smaakt ook!

Van het colakruid.

Als ik buiten een kopje thee drink, komt er steevast een bijtje op af om even mee te drinken.

Is het die zoetige lucht of hebben ze gewoon dorst??

Er zijn bloesems genoeg in het voorjaar. Deze zijn van mijn pruimenboom. Prachtig!

Appelbomen hebben trouwens roze bloesems.

En kijk deze ingetogen, roze bloemtrosjes van de zwarte bessenstruik eens.......

Ze zitten vol nectar en stuifmeel voor mijn bijtjes.....

Waar ik in mijn vorige blog vertelde over de samenwerking tussen kip en mens in de moestuin, 

is het nu de bij en mij. De bijen zijn uit hun winterrust en volop actief.

Vervolgens is er straks een rijke vruchtenoogst voor mij. Bijtjes blij, ik blij!

Met mijn project tuinboon gaat het goed.

 Ik heb het nog even in stapjes gefotografeerd.

Wat kan ik blij worden van zaad dat ontkiemt, van plantjes die boven de grond komen en groeien. Wat een wonder, elke lente weer opnieuw!

Toen ze groot genoeg waren,  

mochten ze verhuizen.

En dat was wel nodig ook, zoals je hier ziet!
Het handige met krantenpapierpotjes is dat de wortels er zo doorheen groeien.
Je kunt ze dan ook met papier en al in de grond zetten.
Maar je kunt het papier er ook voorzichtig afscheuren.

Groeien in de volle grond is de vrijheid voor de plantjes........

Maar voor sommigen betekent het een voortijdig einde. Ze dienen als voedsel voor vogels of slakken.

De meesten zullen uiteindelijk

vrucht dragen, hoop ik.
Deze prachtige bloemen fotografeerde ik een paar jaar terug.
Meer hierover komt nog, evenals lekkere tuinboonrecepten ;)

Waar ik erg nieuwsgierig naar ben, is mijn nieuwe project: tarwe!

Dit kom je vrijwel niet tegen op een moestuin, maar omdat ik vorig jaar een zakje zomertarwe van de molenaar-himself heb gekregen, ga ik dit experiment aan!

Wist je dat de opbrengst van vier(!) vierkante meter tarwe voldoende is voor één brood?! 

Weet je wat? Ik bak er appeltaart van......

 Ik weet niet hoe het komt, maar mijn gedachten gingen als vanzelf naar een oud verhaal. Het verhaal dat Jezus vertelde over de Zaaier die graan zaaide. Dit zaad kan op vier plekken terecht komen.

Hoewel ik breedwerpig zaaide, heb ik, voor zover ik weet, alles in goed bewerkte, vruchtbare grond gezaaid.

De foto's heb ik in scene gezet om het verhaal uit te beelden.

Want het zaad kan ook op de weg vallen, waar het vertrapt wordt of door de vogels wordt weggepikt.
Een ander deel van het zaad kan tussen stenen of in rotsachtige grond vallen. Het zal geen vruchten gaan dragen, want de wortels kunnen  niet krachtig groeien. Ook kan een deel van het zaad tussen het onkruid vallen. Dat zou bij mij ook wel eens kunnen gebeuren. Natuurlijk verstikt het sneller-groeiende onkruid het goede zaad. Zaad wat in de goede grond valt, zal vrucht dragen.
Een mooi verhaal, passend in de toenmalige agrarische samenleving. Voor mij met een moestuin geeft het echter ook veel herkenning. Ik ga niet het hele verhaal uitleggen, je kunt het nalezen in de Bijbel in Mattheus 13. Het onkruid echter staat symbool voor zorgen en bezorgdheid. Dit verstikt het goede zaad, het groeit steeds harder als je het niet met wortel en al uitroeit. Zorgen in je leven, daar moet je ook rigoureus mee afrekenen.
Zó leer ik in de moestuin veel meer dan alleen plantjes verzorgen en oogsten;)

Tijd voor mooie, roze rabarberstengels.

Vandaag ben ik er lekker mee aan het bakken gegaan.

Er staan al meerdere rabarberrecepten op mijn blog. Klik hier en hier en hier maar eens voor echte toppers.

Vandaag maakte ik echter muffins en een rabarberjalousie. Mmmmm

Een echt voorjaarskruid, wat graag in de schaduw groeit, maar nu even voor het voetlicht mag, is daslook. 

Een heel gezond kruid wat prima past bij een reinigingskuur in het voorjaar.

Wat een verrassing dat het ondanks alles weer opkomt.

Ik garneerde er een bord lekkere,  coole komkommersoep  mee.

De soep had ik vorig jaar met verse komkommers gemaakt en ingevroren. Het smaakt me dit voorjaar nog prima.

De vriezer is bijna leeggegeten, het is bijna tijd voor een nieuwe oogst.

Nog heel even.......