Overdadige oliebollen

Toen ik samen met Ellen enigszins orde in mijn 500-en-meer blogs probeerde te scheppen,
 kwam ik er achter dat ik bepaalde recepten mis. Dit zijn de zogenaamde basis gerechten die ik zó regelmatig maak, dat ik ze gewoon vergeet te delen.

Oliebollen is zo'n recept.....

 

Ik bak  ze volgens traditie één keer per jaar en doe dit naar een heel oud recept van mijn moeder. Het recept komt  bij haar van de huishoudschool vandaan... super leuk! Ik luisterde altijd met veel plezier naar m'n moeders anekdotes over vroeger en verlangde ernaar dat wij op school ook kookles zouden krijgen.

Ach.... kookles heb ik nooit gehad, maar in mijn eigen keuken maak ik dat gemis  dubbel en dwars goed. Over eigen keuken gesproken.... 

Stay tune voor een kijkje in mijn nieuwe keuken, die er bijna aan komt...

Het recept van mijn moeder vervijfvoudig ik, zodat we niet alleen genoeg  hebben, maar overdadig veel zodat we kunnen uitdelen aan buren die zelf niet (kunnen) bakken.... want uitdelen hoort erbij.

En ik maak ze iets gezonder door er  volkoren meel aan toe te voegen. Dat gaat best. Als het beslag goed gerezen is, wordt de bol luchtig genoeg.

Okay... hier komt het recept.  Thanks mum....

Overdadige oliebollen

              voor ongeveer 50 oliebollen

Ingrediënten:

• 7,5 dl ongezoete sojamelk
• 75 g verse gist
• 600 g biologische bloem
• 400 g volkoren meel
• 5 eieren
• 1,5 tl fijn zeezout
• 350 g krenten en rozijnen

• 100 g sucade
• 2 appels
• 50 g boter
• 3 liter zonnebloemolie om in te frituren (afhankelijk van de grootte van je pan)

Hoe maak ik het klaar:

Schil de appels en snipper ze heel fijn. 

Zet de rozijnen en krenten in een kom met warm water en laat ze wellen.

Verwarm 1 dl van de sojamelk tot lauwwarm en voeg de gist toe. Roer met een houten lepel de gist slap.

Zeef de bloem en het meel in een grote kom of schone emmer, voeg de zout toe en vermeng dit goed. Maak in het midden een kuiltje. Doe hier het gistmengsel en de helft van de melk in. Klop de eieren los en voeg ze ook toe. Roer vanuit het midden met een houten lepel tot een glad beslag ontstaat. Voeg dan de overige melk toe.

Giet de rozijnen en krenten af en dep droog. Meng ze, samen met de gesnipperde appel en de sucade, door et beslag.

Dek het beslag af met een warme, natte theedoek en laat het op een warme plek in ongeveer 1 uur rijzen.

Kijk af en toe of het rijzen al op gang komt.

Vul een oude pan voor ongeveer drie kwart met olie. Let op, deze pan wordt nooit meer helemaal schoon. Natuurlijk kun je ook een frituurpan gebruiken, haal dan het mandje eruit en gebruik schone, nieuwe olie. Dek het aanrecht en fornuis af met aluminiumfolie, 

als je na het bakken niet tweeënhalf uur lang aan het poetsen van je keuken wilt besteden.

Zet een vergiet met keukenpapier klaar en natuurlijk genoeg lege schalen om te vullen.

Als het beslag goed gerezen is, zet je het naast je bakplaats. Meet de temperatuur van de olie. Dit kan heel makkelijk met een speciale kookthermometer. 

De temperatuur moet 180 graden zijn. Is het vet te koud, dan zuigen de bollen zich vol olie en zijn ze veel te vet. Is de olie te heet, dan branden de bollen aan de buitenkant aan en is de binnenkant nog rauw en niet gaar.

Vorm met twee lepels ballen en laat ze, zonder het vet met de lepels aan te raken, in de olie glijden. 

Als het goed is, zie je nu iets leuks gebeuren: de bollen draaien zich vanzelf om als de ene kant bruin is.

 Soms heeft een oliebol een zetje nodig.

Na ongeveer 4 minuten zijn de oliebollen bruin. Haal ze met een schuimspaan uit de pan en laat ze uitlekken op keukenpapier. Doe ze daarna in een schaal

en bestrooi met poedersuiker.

Of nog lekkerder: leg een oliebol op een schoteltje en doop in een hoopje vruchtensuiker (fructose).

Natuurlijk zijn verse oliebollen het allerlekkerst. Nog een beetje warm.... 

Oliebollen zijn echt een traditie. 

Een mooie, gezellige, samenbindende traditie.

Op mijn scheurkalender staan wat weetjes over vroeger.

Volgens jarenlange, zelfs eeuwenlange traditie bakken mensen in de winter oliebollen.

Zelfs in de middeleeuwen al, want schilder Aelbert Cuyp maakte rond 1652 een portret 

van een vrouw met een pot oliebollen of oliekoeken, zoals ze toen genoemd werden. 

Ze werden gebakken in raapolie en in de wintermaanden gegeten. Vanaf 1701 wordt de link met oudjaar gelegd, 

omdat de datum van nieuwjaar verschoof door de invoering van de Gregoriaanse kalender.

't Is maar dat je het weet.

Mijn tradities heb ik deels overgenomen van mijn moeder en deels maak ik weer nieuwe.

Ik gebruik mijn moeders oude recept en net als haar, 

knoop ik tijdens het bakken een boerenzakdoek rond mijn haar tegen de vette lucht....

Ik bak de oliebollen in een speciale pan, gewoon in de keuken.

Fijn op oudejaarsdag aan het begin van de middag.

Dan zijn ze nog warm rond theetijd.

En het houdt me van de straat.... :)

Hoewel... na het bakken zoek ik een paar buren op om wat oliebollen uit te delen.

Meer dan genoeg heb ik er, al zijn de kinderen dit jaar bang dat ik te weinig heb.

Maar dat zal ook nu wel weer meevallen.

Wat zijn jouw tradities rond oudjaar met oliebollen bakken?

Oh, wat leuk! Net loopt mijn vriendin even binnen en natuurlijk bied ik haar een verse oliebol aan. 

Ze houdt niet van oliebollen, maar ze neemt 'm toch aan.

Ik citeer: "Deze is ècht heel erg lekker, ver-ruk-ke-lijk, ik bekeer me!"

Volgend jaar gaat ze weer zelf bakken volgens dit recept.

Alsjeblieft, Janneke.... hier heb je het alvast.

Als jij al oliebollen gebakken hebt, geniet ervan.

Vergelijk gerust de verschillen met jouw recept.

En geloof mij vooral niet, als ik zeg dat dit de lekkerste zijn.

Overtuig je zelf!

Volgens traditie wensen we elkaar ook allerlei mooie dingen toe.

Dus bij deze mijn goede wensen voor

voor jou, mijn bloglezer.....

Ik kreeg deze woorden als wens toegestuurd.....

en geef ze weer door.

Alsjeblieft!

Wat te doen met je oude kerstboom?!

Ho! Wacht! 

Gooi je oude kerstboom niet zomaar op een willekeurig vreugdevuur..... 

er kan nog  meer mee.

Kijk even mee naar mijn idee van een vogelvriendelijke boom... want onze gevederde
tuinvriendjes kunnen in de winter wel wat extra support gebruiken.

Wat is Kerst trouwens voorbij gevlogen  hè?!

Je denkt er van tevoren over na, leeft met Advent naar Kerst toe, versiert het huis, 

bedenkt wat je gaat eten,  wie je wilt zien en opzoeken....

Dit jaar bereidde ik ook de presentatie van de Kerstavonddienst voor, 

waarbij ik een groot deel van het script uit m'n hoofd leerde.

Op Tweede Kerstdag gingen we op kraambezoek bij Enya Roos, 

m'n één-week-oude nichtje, prachtig dochtertje van m'n broer.

Niet het Kerstkind, wel zo klein en teer. Lucky me: ik mocht haar wel een half uur vasthouden.

Ja, Kerst vloog voorbij.... 

Met Kerst zat ik ook met m'n kipjes in m'n maag. Oh, niet letterlijk natuurlijk.... want dier staat nooit op ons menu.

Maar één kipje was weggelopen doordat iemand een rotje in de tuin gooide..... en bedankt, hè?!
Terwijl bij de andere kippen - ik heb dit jaar twee hokken - mijn oudste, prachtige kip leek dood te gaan. Precies tijdens Kerst, naar het scheen. Ah.... zielug. Ze bewoog bijna  niet meer, haar kammetje was grauw en hing slap. Mijn trotse, lieve kip.... we hebben haar ooit uit de tuin van een mevrouw uit de straat opgehaald. Ze is zeker al zo'n 6 jaar....

Maar terwijl ik op Tweede Kerstdag met een bezwaard hart en een spa in de hand, naar het kippenhok liep voor de begrafenis, liep Goudhaantje opeens weer fit heen en weer te drentelen. En in plaats van maiskorrels als galgenmaal, leefde ze er van op en kocht ik vandaag nog meer mais in de winkel.

En heel blij werd ik dat we als alternatief kerstcadeau ons weggelopen kippetje weer terug kregen: gezond en wel. Ze was een paar dagen aan de wandel gegaan en bij mensen in de tuin wilde ze graag wat eten hebben. We hebben haar gauw opgehaald!

Natuurlijk let ik nu extra goed op onze hennetjes in de tuin.

En ook ander bezoek met  een verenpak zie ik graag komen in de tuin. 

Al die gezellige wintervogeltjes krijgen genoeg te verduren met de winterkou en 

het dieronvriendelijke en milieuvervuilende vuurwerk...

En hier komt mijn plannetje met de oude kerstboom.....

zet 'm mooi in de tuin neer! 

Dit jaar hebben we in tegenstelling tot voorgaande jaren, een echte scharreldennenboom 

op de Veluwe gehaald. Om mijn avonturen daarover te lezen, klik hier.

Van deze biologische dennenboom, waar nog geen enkele naald uit valt, 

maken we een prachtige vogel voederplaats. 

Het is eigenlijk heel eenvoudig.

Knutsel van vier latjes een sterke constructie om je boom te laten staan.

Onze Scharreldenneboom stond behoorlijk scheef.

Allereerst maakten we plaats in onze zitcirkel en zetten de boom voor het raam.

Met een touw bond ik hem vast aan de schutting erachter en met een zware steen op de houten constructie blijft de boom rechtop staan.

Ach... voor de vogels maakt het niet uit hóe de boom precies staat.

Als ze zich er maar een beetje in kunnen verstoppen.

Ook van het lampjessnoer hebben ze geen last.

Hang als decoratie allerlei vogellekkers in de boom, zoals mezenbolletjes, een pindaslinger, 

schaaltjes met vet en vogelvoer, vogelpindakaas (zonder zout)....

De kinderen maakten een reuze pindaslinger van meer dan drie meter.

Goed gedaan Raf, Sep en Jisca!

Natuurlijk mogen er tijdens dat werkje pinda's in hongerige kindermaagjes verdwijnen, 

dat hoort er juist bij. :)

Hoe je met hele jonge kinderen zelf een vogelversiering voor in de boom maakt, lees je hier! 

De vogels voelen zich thuis op en tussen de takken en vinden hier al het lekkers....

Ze kunnen zich zo goed verschuilen tussen de takken, dat de foto's minder scherp en duidelijk zijn.

Maar inmiddels kan ik als vaste bezoekers in de tuin een merelmannetje, twee koolmeesjes, een pimpelmeesje en een roodborstje rekenen. Elke ochtend komen ze even ontbijten in de boom.

Hoe leuk is dat!! 

En wie weet, vinden nog meer vogeltjes hun weg naar onze tuin.

Onder de boom gooi ik kruimeltjes en broodkorstjes van de ontbijttafel.

Lekker voor onze kipjes en andere tuinvogeltjes....

Om het er nu niet als een verlopen en rommelige tuin uit te laten zien, zorg je dat de boom hooguit tot half februari blijft staan. Tenzij hij al helemaal uitvalt, doe hem dan eerder weg.

En vernieuw de vogelhapjes - zoals de pindaslinger - regelmatig.

Ik denk dat de vogeltjes er blij mee zijn.

En die vreugdevuren?

Die branden toch wel..... naar ik hoop met schoon en droog hout.

Preistamppotje

Wat kan ik soms snakken naar een eenvoudig stamppotje... zeker in deze tijd van bijzondere culinaire uitspattingen. Soms kan er niets tippen aan de pure smaak van groente gemengd met aardappelpuree. Een eenpansgerecht is ook nog eens handig opwarmen, als de één eerder weg moet naar sport, de ander later thuis komt van werken en er 's avonds ook nog een kerstviering of kerstgala is!

Oftewel: druk, druk druk….

Wie zegt wel eens dat stamppot alleen maar boerenkost is?!

Dit is een heerlijk preistamppotje met een verfijnde smaak. De groente verwerk ik er zowel gegrild als rauw in. En gebruik je met serveren een bakring, dan ziet het er ook nog chique uit, toch?!
Bijna kerstig…..;)

En niet te vergeten: de prei komt (h)eerlijk uit eigen tuin!

Preistamppotje

      voor 4-6 personen

Ingrediënten:

• 1250 bio aardappelen
•  zeezout naar smaak
• 7 dunne tot middeldikke preien
•  olie 
• 7 zongedroogde tomaatjes
• 200 g harde geitenkaas
• 1,5 dl sojaroom

Hoe maak ik het klaar:

Schil de aardappelen of gebruik ze met schil en al. Doe ze in een ruime pan en breng in een laagje water aan de kook. Voeg wat fijngemalen zeezout naar smaak toe en laat de aardappelen in ongeveer 20 minuutjes gaar koken.

Maak ondertussen de prei schoon. Begin bij het witte gedeelte en snijd schuine plakken van ongeveer een halve centimeter dik. Snijd het overige deel van de prei in hele dunne, fijne ringetjes. Was nogmaals.

Verhit zonnebloemolie in een grilpan en gril de preistukjes aan beide zijden.

Heb je geen grilpan, bak de prei dan in een gewone koekenpan, helaas moet je het dan doen zonder de streepjes op de prei.

Bewaar de gegrilde preistukjes op een bord.

Snijd de kaas in kleine blokjes en de zongedroogde tomaatjes in reepjes.

Als de aardappels gaar zijn, giet je ze af. Stamp ze fijn en voeg de sojaroom toe om een smeuiige puree te krijgen. Roer de blokjes kaas erdoor en de rauwe preistukjes. Laat even goed doorwarmen. Voeg vervolgens de reepjes tomaat en de gegrilde prei toe en warm nog even door. 

Wanneer je de stamppot met een uitsteekring op de borden tot taartjes vormt, 

ziet het er ook nog eens heel feestelijk uit. 

Eet smakelijk!

Geniet van dit lekkere en gezonde stamppotje....

Röstirondjes van Aardpeer

Ken jij 'm al: de aardpeer?! Deze vergeten groente is weer helemaal hip en trendy. 

Veel restaurants zetten deze lekkere knol op de kaart.

Vandaag maakte ik lekkere röstirondjes van aardpeer, waarin de smaak goed tot z'n recht komt.

Je kunt aardperen trouwens niet alleen als moestuinplant kweken, 

maar ook prima in de siertuin zetten.

Als familie van de zonnebloem geeft hij aan het eind van een warme zomer een overdaad

 aan  prachtige, gele mini-zonnebloempjes.

Als dat niet je tuin opfleurt..... èn dan in de winter je bord vult.

Ik zou het wel weten! ;)

Röstirondjes van Aardpeer

      voor 7 röstirondjes

Ingrediënten:

• 350 g aardperen
• 1 ei
• 4 takjes peterselie
• 1/2 tl karwijzaad
• 1 tl versgemalen zeezout
• 2 el bloem
• klontje roomboter
  

Hoe maak ik het klaar:

Was de aardperen goed schoon, ze komen immers onder grond vandaan. Schillen hoeft niet. Rasp de aardperen op een grove rasp. Vermeng ze in een kom met het ei en de bloem. Was en knip de peterselie fijn. Voeg de kruiden en het zout toe. Meng goed door en vorm met een lepel platte koekjes, ongeveer zo groot als een handpalm.

Smelt de roomboter in een koekenpan en bak de röstirondjes in 5 minuten goudbruin aan één kant. Bak de andere kant nog 2 minuten en serveer meteen.

Dit is een heerlijk bijgerecht en zal niet misstaan bij het Kerstdiner.

Maar je kunt de koekjes ook eten als lunch.

In plaats van kleine rondjes, kun je natuurlijk ook een grote rösti bakken en deze in punten serveren.

Hoe het ook zij.... geniet van deze bijzondere, verfijnde smaak!

Meer aardpeer eten?

• Gegratineerde aardpeer met walnoten; mijn favoriet!

• Hartige taart met aardpeer ; heerlijk zalvig... je weet niet wat je proeft
  
• Aardperenrisotto ;  aards met paddenstoelen

Onze scharrel-kerstboom

Dit is zó ont-zet-tend leuk! En zo'n briljante vondst: haal een 

scharrelkerstboom in  huis!

So…. we did!!

Lees je mee met mijn avonturen?

Kerst(boom)

Sinterklaas is nog maar net het land uit, of alles en iedereen slaat om in kerststemming. Kerstmuziek klinkt overal, kerstversiering ligt in de schappen en ook kerstbomen lijken op elke straathoek te koop.
Het liedje "oh dennenboom, oh dennenboom" klinkt nu wel mooi uit de speakers, maar staat er eigenlijk  wel een echte dennenboom bij jou in huis?!
Nee, hoogstwaarschijnlijk niet! Het zijn met name blauwsparren en Nordmannen die voor kerst massaal worden gekweekt en in huis worden gehaald.
Tegenwoordig hoef je niet eens meer naar een tuincentrum voor een 'echte' kerstboom, die haal je gewoon bij de supermarkt.
Maar hoe duurzaam is zo'n kerstboom nu eigenlijk?
En hoe kies je voor een zo duurzaam mogelijke kerstboom?

Al zo'n 14 jaar hebben we een kunstkerstboom - het klinkt erger dan het is ;) -  die we het weekend ná Sinterklaas tevoorschijn halen en optuigen.  Het is een kwalitatief goede en mooie boom en hij kan nog heel wat jaartjes mee. Best duurzaam dus...
Hoewel hij twee jaar terug wat gekrompen leek, maar dat was schijn: we hadden ons plafond verhoogd..... ;)

Maar dit jaar laten we de kunstboom voor waar 'ie is....
We gaan voor een echte dennenboom. Nee, geen Nordman of blauwspar en niet bij de supermarkt, de Ikea of het tuincentrum.....
We gaan ervoor op pad. Met laarzen aan en een zaag in de hand!!

De Hoge Veluwe

Op de hoge Veluwe, ons nationale park van zo'n 55 km2 groot, wordt aan actief landschapsbeheer gedaan. Dit betekent dat er voortdurend wordt ingegrepen en bijgestuurd, zodat het Park zijn karakteristieke Veluwse landschappen van bossoorten, zandverstuivingen en heidevelden blijft behouden.

 En als er verschillende vegetatie (flora) groeit, trekt dit ook verschillende diersoorten (fauna) aan. Er leven dan ook zeldzame dieren op de Veluwe. Zoals de das, de vos, de boommarter, de rugstreeppad, de zandhagedis, maar ook de adder en de ringslang.  En wel meer dan 100 broedende vogelsoorten. 

En elk diersoort heeft z'n voorkeuren als het gaat om voedsel, vochtigheid en beschutting.

Een deel van het landschapsbeheer wordt door onze 'big four':

de herten, reeën, wilde zwijnen en moeflons gedaan. Geweldige dieren!! 

Wij zagen ze niet zelf, maar met de pootafdrukken en uitwerpselen van herten, was ik al blij!

Het werk van de grote grazers is echter niet voldoende. Ook vrijwilligers helpen met het weghalen van jonge dennen. Dit zijn de zogenaamde 'dennenscheerders'.  Doen zij hun werk niet, dan groeien binnen de kortste keren de heidevelden en zandverstuivingen dicht en ontstaat er relatief eenzijdig dennenbos.
En in dit eenzijdige bos, komen niet veel diersoorten voor. 

Dat zou dus een verarming zijn.

Vijf jaar geleden bedacht een boswachter het briljante idee om deze dennenbomen niet alleen door begrazers en dennenscheerders te laten weghalen, maar ook door bezoekers. Kom zelf je gratis scharrelkerstboom halen, was de leus!

En dat krijgt -terecht - steeds meer aandacht.

De bomen zijn biologisch gegroeid uit dennenappels...

het zijn  jonge boompjes die, net als alle bomen, stikstofdioxide uit de lucht opnemen. Doordat stikstofdioxide tegenwoordig in hogere concentraties in de lucht voorkomt, groeien deze boompjes harder dan vroeger.

Maar het weghalen van deze boompjes is niet schadelijk voor het milieu, het is juist belangrijk voor de diversiteit van het landschap in het Park.

De dennenboompjes mag je gratis komen omzagen. Zagen doe je met je eigen zaag of je leent een zaag van de boswachter. Je betaalt alleen de toegang tot het park en dan mag elke persoon een eigen kerstboompje meenemen.

Hóe leuk is dat!

Ik wilde vorig jaar al een scharrelkerstboom ophalen, maar omdat dit evenement deze feestmaand  plaatsvindt, is het altijd maar afwachten wat het weer doet.

Een pak sneeuw hadden we niet erg gevonden, want dát was pas echt romantisch en sfeerverhogend geweest..... maar buien en een gure oostenwind. :(

Onze scharrel-kerstboom

Het omzagen en ophalen van een scharrelden is niet alleen even hoppa.... uitzoeken, omzagen en wegwezen.... nee, het is een bezoek aan park de Hoge Veluwe waar je een mooi dagje-uit van kunt maken. Wij, met z'n vijven, maakten deze dag een prachtige herinnering: we hadden veel plezier, zagen mooie dingen. Deze dag neemt niemand ons meer af!!

De eerste mogelijkheid om te gaan - zaterdag 7 december - grepen we aan. We gingen met z'n vijven naar de Hoge Veluwe. Mijn altijd kritische wederhelft merkte fijntjes op dat het aantal kilometers dat we met de auto rijden, niet bepaald duurzaam is....  Ja, daar heeft hij een punt! Daar staat tegenover dat onze auto soms wekenlang stil voor de deur staat. In de stad doen we álles op de fiets.  (.....)

Je hebt drie ingangen om het Park binnen te komen:  Otterloo,  Hoenderloo of Schaarsbergen. Wij kwamen via Schaarsbergen binnen en ik vond het vreemd dat de navigatie nog steeds 14 km bleef aangeven. Tja... zo vreemd was dat niet. Het was nog een heel stuk rijden door het park voordat we langs het Kröller Möller Museum reden. We moesten naar het Marchantplein om een bon op te halen voor de gratis kerstboom (per auto).

 Daar is ook het bezoekerscentrum met horeca en toilet en het eerste weekend was er ook een kleine, gezellige kerstmarkt. Er waren kerst gerelateerde producten, maar ook andere ambachtelijke of biologische producten. Zó stond ik weer veel te lang bij een imker te kletsen en wat van haar honing te proeven. Ach ja.... collega's onderling hè?!

Een super leuk product wat ik daar kocht, is voer voor twee nieuwe blogs voor volgend jaar. :)

Manlief stond enthousiast te kijken naar een speciale constructie om hout te kloven zónder bijl.  Via een omgekeerd principe sla je met een rubber hamer een houtblok langs een zeer scherp snijblad...…  Een leuke uitvinding en een leuk project om zelf eens te maken, want de prijs was nog aardig hoog.

Maar de kerstmarkt was niet onze eindbestemming. We moesten weer de auto in om nog een paar kilometer verderop - alles stond keurig aangegeven met bordjes -  bij het gebied te komen waar de dennenbomen omgezaagd mochten worden. We reden van de verharde weg af een zandpad op.  Er stond een witte tent waar er 'leenzagen' lagen en wat warms te drinken was. Er liepen wat vrijwilligers met gele hesjes rond en er was een soort parkeerterrein….

In dit gebied mochten we op zoek naar een mooie en geschikte boom. En de kinderen gingen op jacht naar het ideale boompje voor op hun kamer.

We bevonden ons midden in het leefgebied van herten, moefflons en wilde zwijnen.....

Volgens mij was de grond op veel plekken omgewoeld door de zwijnen....

Voor het ideale plaatje had er nu best een pak sneeuw mogen liggen. Romantisch en idyllisch....

 maar misschien is het zonder sneeuw wel wat makkelijker om een boom te vinden.

We liepen en liepen.....

Als er meerdere bomen dicht bij elkaar groeien, lijken ze vanuit de verte wel mooi vol en rond,
 maar hebben ze altijd één kale zijde. De mannen keuren de boom.... zaag in de aanslag.

Is dit 'm?!

 Mag deze boom zijn grootse finale bij ons in huis beleven?

Het omzagen is met een scherpe zaag in nat hout met een paar flinke halen gebeurd!

Overigens... ik stond erbij en keek ernaar.

Zelfs voor de foto's was ik bijna te laat..... ;)

Hij is om! En hij is van ons!

We zagen zelfs mensen die probeerden een boompje met kluit en al uit de grond te krijgen. 

Dat lukte maar ten dele, want de wortels zijn flink vertakt. 

Wie weet lukt het ze om de boom over te planten ;)

Het maakt de boswachters niet uit. Als de dennen maar weg zijn.....

En heide en zandverstuivingen open blijven.

Ja! Deze mag mee! 

Nu de kinderen nog! Op jacht naar hét perfecte boompje voor op hun eigen kamer.

Wat een feest is dat! Dat hebben ze nog nooit eerder gehad.

Jisca had haar boompje als eerste gevonden. En sterk als ze is, sleepte ze 'm overal mee naar toe.

Faye wilde er graag een fotoshoot van maken.

En daar hebben we deze dag best tijd voor!

Ze zaagde zelf haar klein-maar-fijne boompje om.

Die zal mooi op haar kamer staan.

Toen eindelijk alle boompjes in de auto lagen en de grootste op het dak  mee mocht....

rolden we in een volgend avontuur.

Ik schreef al dat er steeds meer bekendheid wordt gegeven aan dit goede idee van een gratis dennenboom,
dus er liepen van diverse kranten al mensen met camera's rond.

Tot Raf zei:  "Mam, dat is de mevrouw van het Jeugdjournaal!"

Ik herkende haar niet, maar zei: "Dan vragen we gewoon wat ze hier doet."

Het bleek dat Raf het goed  had. Zij en de cameraman kwamen net aan.

Ze waren blij om kinderen te zien en we kregen gelijk de vraag waar onze bomen waren.

Hup! Weer uit de auto gehaald om net te doen alsof we ze precies nu hadden omgezaagd.

Twee mooie shots werden gemaakt van onze drie kinderen die met hun eigen boompje op de schouders aan kwamen lopen. En nog een shot met de bomen in de auto leggen.

Super leuk!

Vervolgens kreeg Raf de vraag of hij geïnterviewd mocht worden voor het jeugdjournaal.

Super leuk natuurlijk!

Natuurlijk  wordt er altijd veel geknipt en geplakt, maar 

 bij het jeugdjournaal van zaterdag 7 december zijn de kinderen nog terug te zien.

Na dit avontuur gingen de mensen van het jeugdjournaal met andere kinderen op stap 

en wij gingen picknicken bij de zandverstuiving die we in de verte zagen liggen.

Het was deze dag zo druk met mensen, dat de dieren zich niet lieten zien. 

En het was best koud, maar wat was het leuk!!

We zwierven over de hei en door de bossen... terug naar de auto 

Hoewel de boom - in een deken gerold - stevig was vastgesnoerd, beleefden we op de snelweg 

nóg een avontuur!

De boom rolde half van het dak af en hing opeens voor de ramen.

Verder ging  hij niet, maar we maakten wel een noodstop!

Met een extra touw, zat de boom nu steviger op het dak en kwamen we  zonder ongelukken thuis.

Thuisgekomen werden de bomen uitgeladen en verdeeld.

De bomen worden niet op een kruisje gezet -dat wiebelt altijd- maar Peter maakte 

een handige constructie van vier plankjes.

Even doorschroeven zodat de boom erin vast staat.

En dan staat hij!!

En ook bij de kinderen op de kamer!

Een echte dennenboom, die ook geurt naar den!

Met wat extra takken maakte ik een krans, versierde ik de doorgang naar de keuken en een grote dennentak hangt in het toilet.

De kinderen gaan niet meer naar de wc, maar naar het bos, zeggen ze gekscherend.

Maar zo gek is mijn idee niet, denk maar aan spuitbussen vol dennengeur.

En hier is 't ie versierd! Less is more.... 

Of komt dit doordat de helft van de kerstversiering in de boompjes boven 

in de slaapkamers hangt?! ;)

Een vriendin vertelt me net dat ze de boom zó mooi open en lichtdoorlatend vind.

Hij past uitstekend in ons lichte interieur.

En nu ze het zegt...… ja!

Hij is niet heel hoog, wat breder dan we gewend zijn, maar wat is het een mooie, lichte échte en duurzame boom!

Deze past bij ons!!

Dit weekend kun je nog naar de Hoge Veluwe gaan voor een onvergetelijk uitstapje!

En anders ga je volgend jaar!

Alvast hele fijne kerstdagen!