Tijd in mijn keuken (1)

Met een nieuwe keuken en weer wat (nog) niet uitnodigend is om buiten te werken in de tuin of de bijen, is het heerlijk om in de keuken nieuwe dingen uit te proberen. En ook om erover te schrijven. Dus hier opnieuw de serie 'Tijd in mijn keuken' waar ik mijn weekmenu met je deel, tips en tricks laat zien, mijn keukenblunder deel en vanaf deze keer ook een dilemma neerleg. Wát zou jij kiezen?!

Ik hoop je positief te inspireren.... want ik wordt zó blij in mijn keuken!!

Fotocredits: Raf

En zó ontzettend lief!

Mijn moeder die begin januari langskwam, niet alleen voor de verjaardag van zoon twee, 

maar ook om de nieuwe keuken te bewonderen, had een cadeau voor mij.

Deze mooie keukenschort van zwart denim.

Super strak.... zelf genaaid!

Een beetje blozend vertelde ze me dat ze 'm had genaaid van de stof van een kussen uit een camper.

Mijn moeder up-cyclet hoewel ze het woord niet kent. Super goed!

En volgens mij doet ze dit haar hele leven al, lang voordat upcyclen een trend werd.

Bedankt mam! Ik ben er heel blij mee en zal 'm voorzichtig vies maken ;)

Van Peter kreeg ik ook al een schort en het leukste detail hiervan vind ik dit label. 

Naast dat het van spijkerstof is, natuurlijk..... what's in a name.;)

Als gezonde start begin ik de dag en dit blog graag met fruit. En met gebrek aan vitamine D 

buiten is het belangrijk dit goed te maken met vitamines binnen.

Met een lekker voorraadje perssinaasappels pers ik zo'n twee of drie keer in de week bijna

 een liter sap voor bij het ontbijt.

Als je me al langer volgt, weet je dat ik 's morgens tot 12 uur niets anders eet dan fruit.

De kinderen - nog in de groei - ontbijten wat steviger en krijgen fruit mee naar school.

De fruitschaal probeer ik altijd gevuld te houden, want hoewel ik het er 's morgens lekker van neem,

 willen de kinderen 's middags uit school graag fruit kunnen eten.

Alleen de kiwi's bleven erg lang liggen.

Dus mixte ik ze door het versgeperste sinaasappelsap voor een krachtige vitamineboost. 

Niets moeilijks.... Op 10 sinaasappels drie kiwi's is gewoon een simpele smoothie. 

Maar wel één voor een goede start!

Mijn weekmenu

De week begon goed, want op zondag aten we Surinaamse Vega pastei.

Dit recept is echt een topper op mijn blog, met bijna 1600 views. En de kinderen roepen 'hoera' als ik dit op tafel zet. Een wortel haal ik nog uit de tuin, eitjes komen bij mijn kipjes vandaan en augurken..... dáár heb ik nog zo'n 40 potten van in de kelder staan.

Op maandag at ik courgette uit de vriezer. Nu er steeds minder groentes in de tuin staan, wend ik me tot de vriezer. Sperziebonen, snijbonen, rabarber en courgettes zijn daar te vinden. Dus hoewel courgette bepaald geen wintergroente is, at ik toch hot courgette met linzen. 

Eerlijk gezegd komt de courgette een beetje zompig uit de vriezer. Ik heb 'm in blokjes ingevroren.... laat ik het zó zeggen: het leent zich niet voor elk gerecht. Maar in dit winterse stoofpotje is de courgette lekker.
Op dinsdag maakte ik een krootjesstamppot klaar. Rode biet of krootjes groeien nog in overvloed in mijn tuin. Wát een heerlijke groente. Maar deze krootjesstamppot was niet om over naar huis te schrijven en het zág er ook niet uit. Dus volgende week maar weer op een andere manier bereiden.

Woensdag begon ik aan de sperziebonen uit de vriezer en omdat ik ook nog wat tempeh had liggen, besloot ik dat het  Thaise sperziebonen met rijst en tempeh werden. Tot mijn verrassing heb ik het recept nog niet hier gedeeld.... daar ga ik deze zomer verandering in brengen.

Op donderdag, tegenwoordig een zeer hectische avond met drie sportende kinderen, maakte ik een

grote pan   erwtensoep, maar dan lekkerder  klaar. Verwarmend, voedzaam en makkelijk even op te warmen. Ik heb nog bijna een halve pan over, maar dat komt wel goed bij de lunch. Hier zat een klein stukje knolselderij en een wortel uit de tuin in. En nog courgettes uit de diepvries.

Op vrijdag had ik me echt verheugd: gezellig uit eten met Peter. Bij geweldige mensen, die in hun grote achtertuin een knus en gezellig restaurant-voor-twee hebben gebouwd. Ze koken in hun eigen keuken en als je eens in de watten wilt worden gelegd, kun je bij hen terecht.

Met zelf geïmporteerde wijnen uit Hongarije serveren Thijs en Els een driegangen liefdesdiner
in Le Coupé! 

Op Zaterdag at ik een kant en klaar maaltijdpak van Knorr. Gratis bij elkaar gespaard.... Ik weet nu weer precies waarom ik nooit met kant en klaar zakjes en pakjes kook. Het geheel was erg zout en er zat geen groente in. Natuurlijk voegde ik vegetarische wokstukjes en wat sojabrokjes toe in plaats van kipfilet en ik ging voor het recept-idee met groente. Zelf toevoegen van wortel, komkommer en koriander, stond er op het pak. Toen ik het idee las, bleek het alleen te gaan om een komkommer-raita en een geraspte wortelsalade voor erbij. Daar heb ik geen pak voor nodig om dat te bedenken.

Misschien klink ik wat cynisch, maar lieve lezer, datgene wat uit een pak en uit de fabriek komt, is toch niet het voedsel wat je lichaam nodig heeft om gezond, vitaal, slank en sterk te worden?!

Hoe zie jij jezelf het liefst?  Als je daarover hebt gedacht, gun jezelf dan ook de 'brandstof' om te worden, zoals je het graag wilt!

Bakken

De inwijding van de nieuwe keuken vond eigenlijk de week daarvoor al plaats.

Als eerste bakte ik een appeltaart voor Peter.... mijn dank is groot!

In de eerste week van januari viert zoon twee zijn verjaardag en ja.... daar hoort een groot feest bij.

Lekker met drie(!) taarten - weer een appeltaart! -  en zelfgemaakte bonbons....

Toen in de loop van de week daarop eindelijk alle taarten op waren, mocht ik weer aan het bakken. Ik zeg bewust 'mocht' want het is mijn eigen keus - al zo'n vier jaar geleden gemaakt - om alleen zelf koekjes en taarten te bakken. In de winkel bevatten koekjes vaak veel E-nummers, ongezonde vetten, suikers en geraffineerde bloem.... Bedenk daarbij de heerlijke geur van zelfgemaakte koekjes in je keuken en de keus is niet zo moeilijk! Deze week ga ik voor de stoofpeergebakjes: lekker formaat  muffin en tegelijk kan ik wat kwijt van  mijn voorraad geweckte stoofperen.

Afgelopen jaar had ik zó veel ideeën om in te maken dat ik mijn weckpotten heb gebruikt om appelmoes, krootjes in zoetzuur en stoofpeertjes te wecken.
Het ging goed en wat staan die potten prachtig.
Wecken is een oude bewaarmethode die voedsel heel lang houdbaar maakt, zonder dat het - in tegenstelling tot de vriezer - nog energie en geld kost.
Dus ik maakte het beslag, wat lekker snel gaat bij deze stoofpeercakejes
En toen wilde ik dus mijn weckpot openen.
Dat doe je bij weckpotten door het flapje van de rubberring naar beneden te trekken.

Dan komt er als het goed is lucht bij en laat het deksel los. Het vacuüm getrokken potje gaat open door lucht.
Maar hoe ik ook trok en probeerde..... niets werkte. De rubberring zat muurvast op zijn plaats en bleef daar zitten.

Tja... als ik alleen thuis ben, kan ik niemand om hulp vragen. 

En zowel het deksel als de ring moeten intact blijven.

Na poging 23 bedacht ik dat ik dan beter een ander potje kon proberen. 

En ook deze ring zat erg vast, maar.... na hard trekken.....

lukte het me om de ring los te krijgen en de pot open.

En die eerste pot? Die laat ik staan, tot er iemand bij me is die sterker is dan ik.

Of ik bewaar het nog wat langer, want er is vorig jaar nog een geweckt potje sperziebonen opgedoken dat al vóór de Eerste Wereldoorlog ingemaakt was. Er zijn nog geen tekenen van bederf waar te nemen en verschillende mensen geven aan dat ze het gerust durven op eten. Vooralsnog is het potje sperziebonen in een museum te bewonderen. Wát een bijzonder bewijs dat geweckte groenten en fruit super lang houdbaar zijn.

Dit kleine siliconen muffinvormpje heb ik pas gekocht om er bonbons in te maken.

Met wat beslag over, vulde ik dit vormpje ermee...

Wát een schattig resultaat! 

Met nog een warme oven besloot ik de twee eiwitten die ik nog in de koelkast had staan, 

te gebruiken om meringues te bakken. Had ik al gezegd dat mijn krielkipjes schattige kleine eitjes leggen?!

Met elk overgebleven eiwit kun je meringues bakken. Meestal wacht ik tot ik er twee of drie heb, maar zelfs met één eiwit kan het. Houd gewoon de verhouding aan van 50 gram poedersuiker op één eiwit. En voeg de suiker pas toe als het eiwit stijfgeklopt is.

Meestal bak ik de meringues op wat hogere temperaturen... tussen de 130 en 150 graden.

Maar omdat ik deze middag weg moest, besloot ik de oven een stuk lager te zetten. Op 90 graden mag het eiwitschuim zo'n uur tot anderhalf uur bakken of beter gezegd uitdrogen. Ik kwam ruim een uur later thuis en kon ze zó uit de oven halen.

Een volgende keer ga ik ze proberen in mijn droogoventje te 'bakken'.

Dat moet ook kunnen en lijkt me een interessant experiment.

Het voordeel van het langzaam en minder warm bakken is dat de meringues prachtig wit blijven.

Oh ja... ik vind het vaak te veel gedoe om de meringues op te spuiten, dus met een lepel schep ik gewoon kleine bergjes.... ja, met een puntje eraan. :)

Lunch

Mijn doordeweekse lunch is voor mij een moment waarop ik even lekker ga zitten en kan genieten van de rust zonder kinderen. Liefst maak ik een salade voor een paar dagen tegelijk, zodat ik andere dagen snel klaar kan zijn. En toen opeens scheen het zonnetje zó verleidelijk.
Ik dacht: "Kom op.... januari, kan mij het schelen. Ik ga buiten zitten met mijn gezicht in de vitamine D-bron." Ik had m'n kom met couscoussalade bij me, sloeg een extra omslagdoek om en pakte de stoelkussens uit de schuur.
Ik zat heerlijk met mijn gezicht in de zon, maar rust?? Ho, maar!
Mijn drie lieve scharrelkipjes waren er als de kippen bij om een graantje van mijn salade mee te pikken. En omdat we ze als kleine kuikentjes hebben grootgebracht zijn ze totaal niet onder de indruk van mensen, sterker nog..... ze zijn dolgraag bij me. Dus ik zat net en daar kwam mijn kipje Alie  (let op de -e- aan het eind, het is een Groningse naam voor een boerin ;)) op mijn benen zitten.

En dat zag er zó uit....

Toen pakte ik maar even mijn telefoon om wat plaatjes te schieten...

Maar vervolgens was mijn aandacht iets verslapt en besloot mevrouw kip ècht gezellig
 van mijn lunchsalade mee te genieten. En ik hou van ze.... maar er zijn grenzen.

Schattig veegde ze haar snaveltje af aan mijn spijkerbroek om te laten zien dat ze schoon genoeg was...
maar ik stak er toch maar een stokje voor.

En toen was het niet alleen gedaan met de rust, maar het was toch ook nog errug koud.

Ik ging weer gauw naar binnen toe.....

Nieuw in mijn keuken

Ik houd van nieuwe producten uitproberen en laat me daar graag mee uitdagen. Zeker als een product afgeprijsd is, neem ik het graag een keertje mee. Zó vond ik deze sojabrokjes bij de AH. De teelt van soja is niet zó milieuvriendelijk, maar wist je dat als je dierlijke producten eet, zoals vlees, zuivel of eieren, je indirect ook gebruik maakt van deze soja? Want soja wordt vooral geproduceerd als veevoer....
Beter is om voor de biologische variant te kiezen, omdat dit voor het milieu veel minder impact heeft. Helaas is biologische soja moeilijk te verkrijgen. Zullen we daar met z'n allen meer om gaan vragen? Dan zetten we vast wat in gang....

Het voordeel van deze brokjes is dat ze gedroogd weinig ruimte innemen, geen energie meer kosten en heel lang houdbaar zijn, in tegenstelling tot bijvoorbeeld tofu.

Ik kocht 150 gram sojabrokjes. Dit moet je 20 minuten weken in lauw water.

Het gewicht verdrievoudigd. Wel handig om te weten, want in je recept staat natuurlijk hoeveel tofu, soja of kant en klare vega stuckjes  je nodig hebt.

En 450 gram is best veel.

Vervolgens giet je het water af, knijp je de sojabrokjes uit en breng je ze op smaak.

Ik vind ze van zichzelf wat zoet smaken.

Dus het is echt belangrijk om goed te kruiden.

Even frituren  of stevig bakken gaat heel goed met deze sojastukjes.

Alleen aan tafel versprak ik me en had ik het over brokjes. 

De kinderen voelden zich zwaar beledigd: "Mam, je zégt 'brokjes'... we eten toch niet hetzelfde als honden?!"

Dilemma van de week

Ik had een komkommer nodig en in de winkel trof ik dit aan:

een schap vol komkommers in plastic verpakt.

Daar kan ik nu heel veel over zeggen, maar dat heb ik al tegen de groenteboer gedaan, 

het gaat me deze keer om iets anders.

De prijs is deze keer ook gelijk. Een komkommer kost 0,79

Ik kies er graag voor om biologische groente te eten. Uit mijn eigen tuin is sowieso alles

 onbespoten en rustig, zonder kunstmest gegroeid. Maar áls ik eens groente koop, 

doe ik dat het liefst biologisch.

Maar nu mijn dilemma:

de biologische komkommers komen uit Spanje

de niet-biologische  komkommers komen uit Holland.

Wát zou jij kiezen?

En even niet flauw doen en zeggen dat je beter helemaal geen komkommers in de winter kunt eten....

Want daar heb je wel gelijk in, maar dit was een uitzondering.... 

Weeg even mee dat de komkommers uit Spanje niet de bodem hebben vervuild met kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Ze hebben echter wel de lucht vervuild doordat ze hierheen zijn vervoerd.

Fotocredits Wendy

De Hollandse komkommer heeft nagenoeg geen reiskilometers, maar groeit in verwarmde 

en fel verlichte kassen. Deze foto is in het gebied waar ik woon gemaakt.... de nacht is 's avonds en 's nachts met dit vreemde kunstlicht niet meer donker. Verder zijn deze komkommers vast gegroeid met extra kunstmest....

Wat kies jij?!

Volgende week vertel ik je wat ik gekozen heb.....