Stoofperen wecken

Met dit druiligere najaarsweer kan ik niets leukers bedenken dan lekker de keuken in te duiken en allerlei projecten van mijn to-do-list te gaan maken....  

En ik begon met de tas met stoofpeertjes.

Elk najaar krijg ik stoofpeertjes van Thea, de buurvrouw op de hoek. In de zomer breng ik haar alvast courgettes en vijgen. Ideaal, deze ruil.

Dit jaar zijn de peertjes goed aan de maat en na twee avondjes Netflixen en ondertussen peren schillen, heb ik een grote pan vol....

Hoewel ik al verschillende recepten met stoofperen heb gedeeld - zie de pagina fruit-uit-de-tuin-recepten -  heb ik nog niet de basis gedeeld. Hoe maak je stoofperen klaar? Hoe lang kook  je ze en hoe bewaar je ze goed?

Vandaag haal ik die schade in.

 

En we gaan voor de echt mooie, dieprode stoofpeertjes....

 

Stoofpeertjes inmaken

Ingrediënten:

• 2 kg stoofperen, schoongemaakt
• 80 g rietsuiker
• 2 kaneelstokjes
• 6 dl water

Hoe maak ik het klaar:
Ik ga er voor het gemak even van uit dat je flink wat stoofperen hebt. Dit recept is makkelijk te verdubbelen of te halveren. Vergeet het potje perenrood (slaat echt nergens op!) of de port of de wijn, met deze simpele ingrediëntenlijst krijg je de peertjes niet alleen goed op smaak, maar ook prachtig rood. En het huis gaat heerlijk geuren naar kaneel en dat bezorgt je - en dat is wetenschappelijk getest - een geluksgevoel.  De peertjes staan nu op, dus zit ik nu heel gelukzalig te typen.... ;)

De stoofpeertjes eerst schillen en van klokhuis ontdoen. Heb je hele kleine stoofpeertjes, dan kun je het klokhuis laten zitten, maar het is later wat lastiger verwerken. Was de peertjes nog even na en doe ze in de pan met het water.

Voeg de kaneelstokjes toe en de rietsuiker. Breng aan de kook en zet het vuur laag. Beter is nog om het pannetje op de kachel te zetten. Ik ben nu aan het testen of het op een theelichtje met een gewoon waxinelichtje ook lukt. En ik kan meedelen dat het er heel warm op blijft, al blijft het niet aan de kook. Maar het ruikt net zo lekker in huis en het kost geen gas. Laat de peertjes ongeveer tweeënhalf tot vier uur koken. Ik doe het deksel op een kier, zodat het lekker blijft ruiken. Maar zorg dat het sap niet helemaal verdampt, dat heb je nog nodig bij het inmaken.

Zijn de peertjes mooi rood - en dat komt niet op een kwartiertje aan, hoor - dan maak je ze in.
Dit kan door brandschone potjes met schroefdeksel te gebruiken, maar ik ga de peertjes deze keer wecken.
Daar heb je weckpotten voor nodig, compleet met rubber ringen en klemmetjes. Na een paar mislukte weckpogingen stonden deze potten alweer een tijdlang stof te happen. Maar stoofpeertjes of appelcompote wecken lukt altijd wel.
Ik heb geen weckketel, dus de potjes gaan in een gewone, grote pan.

Maar eerst: zorg dat de weckpotten gesteriliseerd zijn door ze in sodawater uit te koken en vervolgens met kokend water om te spoelen. Zet de rubber ringen en deksels onder water tot gebruik.
Vul deze brandschone potten met peren en vul af met het stoofperenvocht.
Mors je iets op de randjes, veeg het gelijk schoon, want anders sluiten de rubber ringen niet goed aan.
Werk schoon en netjes.
Doe de rubber ring om het deksel en sluit de potten af. Doe er de klemmen op.
Zet heet water op in een grote, ruime pan (ik heb een 10 liter pan en die is hier heel geschikt voor).

Leg op de bodem van de pan een theedoek. Dit zorgt ervoor dat de glazen potten tijdens het wecken niet beschadigen of breken.

Zet de potten met kokendhete inhoud in de pan met warm water. Verhit het water verder tot 90 graden. Of breng het even aan de kook en houd het er daarna net onder.

Je kunt de weckpotten op elkaar stapelen, maar de bovenste pot moet zeker voor driekwart onder water staan.

Laat de potten nu 45 minuten wecken.

Al de aanwezige micro-organismes, zoals bacteriën, worden door verhitting gedood.

Bij wecken ontstaat er in de weckpot een overdruk, waarbij de warme lucht, stoom en soms ook wat vloeistof tussen de inmaakring en de glasrand uit de weckpot naar buiten wordt geduwd.

Het deksel en de inmaakring, die worden vastgehouden door de weckklemmen, functioneren daarbij als een overdrukventiel.

Dat wil zeggen dat er wel een beweging van lucht, stoom en eventueel vloeistof naar buiten toe is, maar niet naar binnen toe.

Na deze 45 minuten laat je de potten afkoelen door ze uit het hete water te halen en te laten rusten. Als ze volledig afgekoeld zijn, kun je de klemmen eraf halen en gelijk zien of het wecken goed gelukt is. Het lipje van de rubberring staat dan een beetje naar beneden gericht. Als je er zacht aan trekt geeft het niet mee. De pot zit stevig dicht!

Bij het afkoelen na het inmaken, ontstaat er in de weckpot een onderdruk, oftewel een vacuüm. Hierbij perst de normale druk van de buitenlucht met grote kracht het deksel op de glasrand en de inmaakring die er tussen ligt. Hierdoor kunnen de weckpotten met inhoud heel lang bewaard blijven.

Wil je een pot openen, dan trek je het lipje van de rubberring hard naar beneden om op die manier het vacuüm te verbreken. En dat gaat lang niet altijd vanzelf. ;)

Er is laatst een geweckt potje sperziebonen opgedoken dat al vóór de Eerste Wereldoorlog ingemaakt was. Er zijn nog geen tekenen van bederf waar te nemen en verschillende mensen geven aan dat ze het gerust durven opeten. Vooralsnog is het potje sperziebonen in een museum te bewonderen. Wát een bijzonder bewijs dat geweckte groenten en fruit super lang houdbaar zijn.

Veel informatie over wecken is terug te vinden, samen met een schat aan informatie, op

de website Weckenonline. Leuk om daar eens rond te kijken.

Als ik nu eens een potje stoofperen inmetsel of als ik één van deze weckpotjes begraaf in de tuin......

zouden dan onze achter- achter kleinkinderen, ergens in het jaar 2100......??  ;)