Citroencake

Hoe ze op het idee kwam, weet ik niet... opeens wilde ze graag citroencake bakken.

Jongste dochter is negen en ik laat haar graag experimenteren in de keuken.

Superleuk, vinden wij allebei!

 Bovendien proeven wij er 'de vruchten van'... dat noem ik nog eens een win-winsituatie!!

De eerste citroencake was zó lekker en goed gelukt dat ik haar heel vriendelijk aankeek

 - okay... en een half uur extra 'schermpjestijd' beloofde - en vroeg of ze 'm nog eens wilde maken

 zodat ik 'm  compleet met foto's kon delen op mijn blog.

Ziehier het resultaat! :)

Oma's citroencake

Ingrediënten:

• 200 g bio roomboter
• 200 g witte basterdsuiker
• 5 kleine eieren
• 1,5 tl bakpoeder 
• 150 g bloem
• 50 g volkoren meel
• 1 biologische citroen
• snufje zeezout

Hoe maak ik het klaar:

Leg de boter een kwartier voor je begint uit de koeling. 

Vet een cakevorm van één liter in met  wat boter.

Vouw eventueel bakpapier in de vorm, dan komt 'ie er net wat beter uit.

Doe in een ruime kom de boter en suiker en mix tot een glad en smeuïg  mengsel is verkregen.

Breek de kleine eieren en voeg ze één voor één toe. Mix goed voordat je het volgende ei toevoegt. 

Mix in totaal zo'n 10 minuten. Hierdoor krijg je een luchtiger resultaat.

Verwarm de oven voor op 175° C.

Weeg in een aparte kom de bloem en het meel af, voeg bakpoeder en een klein snufje zout toe. 

Zeef dit mengsel voor een extra luchtige cake. Voeg de volkoren tarwezemelen die in het zeef achterblijven toe voor een gezonde touch.

Schep of mix voorzichtig het meelmengsel door het eiermengsel.

Was de biologische citroen en rasp de gele schil eraf. 

Let op! Ga niet tot op het wit, dat geeft een bittere smaak.

Meng het citroenrasp door het beslag.

De citroen kun je in de koelkast bewaren en binnen drie dagen gebruiken.

Doe het beslag in de ingevette cakevorm en schuif in de voorverwarmde oven.

Wanneer je geen barst in de bovenkant van de cake wil,

leg dan een vetvrij papier (bijvoorbeeld de boterverpakking) op de cake.

De eerste drie kwartier mag je de oven niet openen, maar daarna kun je het papier

verwijderen en de cake ook bruin bakken aan de bovenkant.

Bak de cake in één uur gaar en goudbruin.

Prik met een breinaald of cakeprikker om te zien of de cake goed gaar is.

Blijft er niks aan je prikker plakken, dan is het goed.

Laat de cake langzaam afkoelen op het ovenrooster met de deur van de oven open.

Haal na ongeveer een half uur (tot drie kwartier) de cake voorzichtig uit de vorm.

Snijd in plakken en serveer!

Wát een zachte en toch frisse cake is dit!

Lieve Jisca!!

Bedankt voor het bakken van deze lekkere citroencake!!

Zoals de naam doet vermoeden, zou het recept van oma gekregen zijn. 

Niets is minder waar: dochterlief is van deze tijd en bakt en kookt vanaf mijn laptop. 

Dit recept is gebaseerd op dat van collega-blogger Francesca, met wie ik eens samen een workshop verzorgde. 

Haar blog kun je vinden bij mijn favorieten in de rechterkolom....

Bedankt voor de inspiratie, Francesca!

Deze cake is ook lekker om te serveren met vers rood fruit

met of zonder clotted cream erbij.

Kokosaardbei-cadeautjes

Oh, wat zijn ze héérlijk!!

Nu het kan, direct uit de tuin, snoep ik er volop van!

Ik zou bijna vergeten een nieuw idee te delen... 

Ingepakte aardbeien: besneeuwde cadeautjes met een wel heel bijzondere inhoud! 

Oftewel: een gezond bonbonnetje met aan de binnenkant een zomerkoninkje...

Ik vond dit leuke idee op Instagram. Het is dan ook een inspirerend platform... volg jij me daar al?

Mis geen blogs meer, zie in één oogopslag waar ik over schrijf   (klik) 

Deze kokosaardbeiencadeautjes zijn glutenvrij, zonder chocolade en bedacht door Sam uit Zwitserland. 

Ik heb ze wat aangepast zodat er geen chemische zoetstof aan te pas komt.

Ze zijn niet alleen goed gelukt, maar smaken ook super lekker, op elk moment van de dag!!

 

Kokosaardbei-cadeautjes

    voor 25 tot 30 stuks

Ingrediënten:

• 25 - 30 aardbeien
• 50 ml sojaroom
• 200 ml volle bio yoghurt of sojayoghurt (klik)
• 1 tl vanille extract
• 50 g vruchtensuiker
• 50 g kokosmeel 
• 1 el vers citroensap
• 50 g geraspte kokos

Hoe maak ik het klaar:

Meng alle ingrediënten door elkaar, behalve de aardbeien en geraspte kokos.

Wil je een vegan recept, neem dan sojayoghurt. Wist je dat je die met weinig inspanning gewoon zelf kunt maken? Lees het op dit populaire blog wat al ruim 5100 keer gelezen is: klik!

Roer goed door tot een glad beslag en laat tien minuten staan.

Doe de geraspte kokos in een ondiep schaaltje. 

Doop nu de aardbeien in het kokosyoghurtmengsel, gebruik een lepel om er een dikke laag omheen te vormen.

Rol door de geraspte kokos en zet op vetvrij bakpapier...

Doe hetzelfde met alle aardbeien. Hoeveel je er precies kunt maken is afhankelijk 

van de grootte van je aardbeien en de dikte van de laag die je erom heen vormt.

Zet de kokosaardbei-cadeautjes zo'n 15 tot 20 minuten in de vriezer.

Zet ze daarna in de koelkast

 of serveer meteen!

Hier in huis was iedereen nieuwsgierig naar dit speciale cadeautje èn het viel erg in de smaak!

Wat een bijzonder en lekker idee!

Het is een wonder dat ik  er nog een paar in de koelkast heb staan...

Ik bedenk me net....  wacht, ik loop er gelijk even naar toe ;)

Mmmmm.....

Heb jij ook aardbeien uit eigen tuin?!

Lekker, hè?!

Roze(n)boter

Mijn kruidenboter is - al zeg ik het zelf -  beroemd op barbecues en andere feestjes! 

Geen enkel product uit de supermarkt kan hier aan tippen. (klik) En dat terwijl het super simpel is....

Ik maak 'm ook altijd samen met kinderen op school, tijdens de schooltuinlessen...

Maar voor mezelf vond ik het tijd worden voor een variant...

En die vond ik verrassend genoeg mét bloemen en in mijn lievelingskleur roze!! 

Hóe leuk.... 

Meer doen met bloemen: het is dé foodtrend van dit moment. 

En begrijpelijk: bloemen ruiken niet alleen lekker, ze zien er kleurig uit, kortom, als je het 

nog niet was, word je er wel vrolijk van!! 

Love it...

Begin voor deze speciale boter met de rozen. In principe zijn alle rozen eetbaar, de kleur maakt niet uit.

 Kies voor geurige rozen zodat je een echte smaakverrassing krijgt. 

Let op dat de rozen die je gebruikt niet bespoten zijn. Komen je rozen niet rechtstreeks uit een tuincentrum vandaan, staan ze dus al wat langer in je tuin - houdt voor de zekerheid vier jaar aan - en

 spuit je zelf niet tegen luis of iets anders, dan kun je de rozenblaadjes met een gerust hart eten.

Pluk de blaadjes los van het hart en laat ze drogen.

Dat kan heel simpel in deze tijd van het jaar op een vensterbank in de zon... na een dag of twee zijn de rozenblaadjes helemaal ingedroogd. Je merkt het omdat ze knisperen tussen je vingers, maar voor dit recept mogen ze ook half gedroogd zijn. 

Is het niet warm en zonnig of heb je heel veel bloemblaadjes tegelijk, dan kun je ze ook in 1 tot 2 uur in een droogoven of in een nog hete oven die afkoelt - laat dan wel de deur openstaan - drogen.

Ik heb zelf geen rozen in mijn tuin, maar vriendinnen  in de buurt wel... 

zij vinden het geen probleem wat verwelkte rozen af te staan. Ik heb immers toch alleen maar de blaadjes nodig. Geen vriendinnen met rozenstruiken? Ga dan wildplukken en neem de blaadjes van rozenbottelstruiken uit het park, die worden ook niet bespoten.

  

Roze(n)boter

Ingrediënten:

• 175 gram bio ongezouten roomboter
• 12 onbespoten rozen uit de tuin of berm
• 3 tl roze peperkorrels

Hoe maak ik het klaar:

Begin op tijd:

Haal de rozenblaadjes los van het hart en droog ze zoals hierboven beschreven staat. 

Neem de roze peperkorrels die eigenlijk geen peperkorrels zijn. Ze zijn te vinden in vierseizoenenpeper wat op zich al een misleidende naam is. Roze peper zijn zogenaamde 'roze peperbessen' van een plant uit Brazilië die niet eens familie van de peper is.

Je kunt het dan ook niet los in de winkel kopen. Zelf viste ik de roze peperbesjes uit een bakje vierseizoenenpeper die ik op de markt kocht. 

Zorg dat de boter op kamertemperatuur is, leg hem een uur van tevoren uit de koelkast zodat 'ie goed te prakken is....

Zó... de ingrediënten liggen klaar....

En nu is het simpel....

Neem vier eetlepels rozenblaadjes en de roze peperkorrels, doe ze in een vijzel en stamp ze wat fijner. Het mag nog een beetje grof blijven.

Prak dit met een vork door de boter en verdeel gelijkmatig.

Leg de boter op een stuk vetvrij bakpapier en maak er een rol van. 

Neem een paar overgebleven rozenblaadjes en rol de boter hier doorheen.

Zet een half uurtje in de koelkast om op te stijven.

En serveer!

Lekker op getoast brood of op stokbrood bij een soepje of de bbq. 

Je kunt er plakjes van snijden.

Ik vind deze boter niet alleen decoratief, maar ook erg lekker.

Ik ga alvast wat extra rozenblaadjes verzamelen en drogen...

Je maakt zeker indruk bij een etentje wanneer je deze boter op tafel zet.

Vlierbloesemparfait-ijs

Oh.... mjammie!! 

Dit is werkelijk overheerlijk!

Waarom ben ik nooit eerder op het idee gekomen om parfait ijs met vlierbloesem te maken??!

Een parfait is een fijne, vrij zachte ijssoort, bereid van eieren, stijfgeklopte slagroom, suiker 

en in dit geval vlierbloesem als smaakmaker! 

Ook zonder ijsmachine is dit ijs simpel te maken: je hoeft het niet eens te roeren.

Vlierbloesemparfait-ijs

              voor 1,2 l ijs

Ingrediënten:

• 10 vlierbloesemschermen
• 2,5 dl slagroom
• 210 gram witte basterdsuiker 
• 5 eieren plus 1 extra eiwit
• 1 bio citroen
• 6 el vlierbloesemsiroop

Hoe maak ik het klaar:

Begin een dag van tevoren.

Pluk de vlierbloesem op een zonnige, droge ochtend op een schone plek.

Laat de vlierbloesemtrossen even liggen zodat beestjes eruit kunnen kruipen...

Doe de bloemschermen in een schone kom en overgiet met de slagroom. Voeg hier drie eetlepels vlierbloesemsiroop aan toe. 

Vlierbloesemsiroop  kun je makkelijk zelf maken (klik)  of kopen bij de Ikea. 

Zet een nacht weg in de koelkast zodat de smaak van de vlierbloesem in de slagroom kan trekken.

Ga de volgende dag verder. Werk heel schoon, want ijs is een goede voedingsbodem voor bacteriën. Zeef de vlierbloesem uit de slagroom en klop de slagroom stijf. 

Scheid de eieren en klop in de ene kom de eidooiers met de suiker dik schuimig. 

Neem de citroen en rasp de schil er voorzichtig af, zonder het wit, want dat is bitter. 

Voeg dit toe aan het ei-suikermengsel.

Klop in een ruime vetvrije kom de eiwitten stijf.

Spatel nu heel voorzichtig de slagroom en het eidooiermengsel door het eiwitschuim. 

Het moet luchtig blijven. Voeg tot slot de drie overgebleven lepels vlierbloesemsiroop toe 

en schep de parfait in bakjes om in te vriezen.

Dit ijs heeft een lange invriestijd. Reken op 5 tot 6 uur.

Het goede nieuws is dat een parfait niet geroerd hoeft te worden.

IJs moet een sterkere smaak hebben en extra gezoet worden, door de lagere temperatuur 

wordt de smaak minder goed geproefd.

Stijfgeklopt eiwit maakt het ijs luchtig en stijfgeklopte slagroom maakt het ijs dubbel zo luchtig!

Een parfait is geschikt om er een mooie ijstaart of ijspudding van te maken, 

maar dat bewaar ik voor een volgende keer....

Haal het ijs 10 minuten voor het serveren uit de vriezer, anders is het te hard en minder smakelijk.

Serveer het ijs in een mooi gekoeld glas of ijscoupe!

Geniet ervan!!

Bewaar het ijs niet langer dan een week, want dan gaat de smaak achteruit....

Maar nu ik dit heb voorgeproefd, denk ik dat ik deze hele bak voor mezelf reserveer.

En wedden dat het binnen een week op is?!  :)

Gevulde andijvierolletjes

Geweldig! Andijvie heb ik nu in overvloed uit de moestuin. 

Uit die hele kleine zaadje zijn grote kroppen gegroeid!

 Ik vind het een uitdaging deze elke keer anders op tafel te zetten.  

Heb jij wel eens gevulde koolrolletjes gegeten? Dit kan dus ook met andijvie...

al moet de andijvie wel aan een paar voorwaarden voldoen. 

De andijvie moet:

• een krop met grote bladeren zijn
• rustig (en biologisch) gegroeid zijn waardoor ze stévige bladeren heeft
• nog ongesneden zijn (ja, dûh!) 

Ik maakte een heerlijk hartige groentevulling van tomaat en paddenstoelen, 

die goed combineert met de andijviebladeren.

Maar je kunt naar hartenlust variëren met de vulling.... 

Gevulde andijvierolletjes

    Voor 5-6 personen

Ingrediënten 

• 1 grote, stevige krop andijvie
• 2 uien
• 2 teentjes knoflook
• 400 g kastanjechampignons
• 4 el olijfolie
• 1 el roomboter
• versgemalen zeezout
• versgemalen peper
• 2 blikken bio tomaatblokjes of 800 g verse tomaat
• 75 g gegrilde paprika
• 2 tl basilicum
• 125 g belegen kaas

Hoe maak ik het klaar:

Was de krop andijvie zorgvuldig schoon.

Maak de buitenste bladeren voorzichtig los, houdt ze heel en spoel ze extra na. Leg apart. Je kunt ook twee kleinere kroppen andijvie nemen, als ze maar grote bladeren hebben.

Maak nu de vulling. Pel en snipper de ui.  Veeg de kastanjechampignons schoon en snijd ze in  plakjes. Verhit twee eetlepels olie in een hapjespan en fruit de ui twee minuten. Pers de knoflook erboven uit en bak even mee. Voeg de roomboter en champignons toe en bak zo'n 5 minuten. Breng op smaak met zeezout en peper. Voeg de tomaat uit blik toe en roer goed door. Wanneer je verse tomaat in overvloed hebt, voeg  je die in blokjes gesneden toe. Voeg de basilicum toe. Ik nam gedroogde, wanneer je verse basilicum gebruikt, neem dan twee eetlepels fijngesneden.

Voeg de gegrilde paprika in stukjes toe en laat het geheel 10 minuten rustig sudderen en inkoken.

Verwarm de oven voor op 225° C. 

Rasp de kaas.

Neem de andijviebladeren en stoom ze in z'n geheel in een stoompan of stoommandje in 2 minuten. Laat uitlekken. Snijd eventueel de dikke nerf een beetje in, zodat deze goed te buigen is.

Neem drie andijviebladeren en leg ze op elkaar, om en om. Bij grote, stevige bladeren kun je ook twee bladeren gebruiken.

Schep twee lepels van de tomatenvulling in het midden. Rol de bladeren voorzichtig op tot een rolletje.

Neem een ruime ovenschaal en vet deze in met wat olie. 

Leg het andijvierolletje voorzichtig in de schaal.

Maak net zoveel rolletjes tot de andijviebladeren of tot de vulling op is. 

Deze vulling is genoeg voor twaalf rolletjes. Heb je minder rolletjes, 

dan verdeel je wat van de tomaat-champignonsaus over de rolletjes. 

Doe dit samen met nog twee eetlepels olijfolie.

Verdeel de geraspte kaas erover en schuif de ovenschaal in de hete oven. 

Zet de grillstand aan en bak in 10 minuten tot de bovenkant 

goudbruin is en de kaas gesmolten.

Wil je de rolletjes van tevoren klaarmaken en schuif je ze koud de oven in, 

reken dan de dubbele oventijd.

Het binnenste van de andijvie gooi je natuurlijk niet weg.

Van deze malse, zachte blaadjes maak je snel een kleine salade voor erbij,

of voor de dag erna als lunchsalade.

Deze Hollandse dolma's zijn geschikt als voorgerecht - geef er dan één  per persoon - of 

als bijgerecht. Reken dan op twee of drie rolletjes voor ieder. 

Ik serveerde er wat couscous bij voor een complete maaltijd. 

Echt smullen!

Geniet ervan!!

Sinaasappel schoonmaakazijn

Schoonmaken met azijn... ik doe het nu een paar jaar, maar die geur, hè?!

Natuurlijk zijn die geparfumeerde, kleurige en dure schoonmaakmiddelen niet zo best voor onszelf 

èn het milieu (klik), maar als je toch het huishouden doet, mag het wel lekker ruiken, toch?! 

Dat vindt ook de huishoudelijke hulp die me tegenwoordig helpt.

Ze vindt het maar vreemd dat ik geen (spuit)flessen met schoonmaakwonderen in huis heb. 

Na twee keer poetsen, vroeg ze voorzichtig of ze haar eigen schoonmaakmiddel mee mocht nemen.

Tja....  dát kan, of ik maak nog een schoonmaakmiddel zelf: 

azijn met een heerlijke geur en een krachtiger werking!

Met citrusvruchten....

Het biedt de perfecte oplossing voor het zurige luchtje wanneer je azijn gebruikt bij 't schoonmaken.

En guess what?

Als je 'm super lekker vindt ruiken, kun je 'm zelfs in een dressing voor je favo salade gebruiken!

Ja, daar houd ik van: waar je mee schoonmaakt moet eigenlijk ook eetbaar zijn.... 

Hier volgt de werkwijze.

Sinaasappelschoonmaakazijn

Benodigdheden

• grote glazen pot
• sinaasappelschillen 
• biologische natuurazijn

Hoe maak  ik het:

De sinaasappelschillen kun je gewoon gebruiken nadat je sinaasappels hebt geperst voor een glaasje zonneschijn of lekkere smoothie.

Snijd de schillen iets kleiner en vul de pot ermee.

Schenk de azijn erover heen. Zorg dat alle schillen onder staan.

Doe een deksel op de pot of dek af met een stuk kaasdoek.

Laat de azijn nu minstens drie weken trekken. 

Zet op kamertemperatuur, maar niet in de volle zon.

Ik vond het een decoratieve, zonnige pot en ga 'm nu vast missen op mijn aanrecht.

De kleur en vooral de geur van de sinaasappelschillen - je kunt trouwens ook citroenschillen gebruiken

 of een mix - trekt in de azijn. En dat geeft een heel frisse azijn met een mooi lichtoranje kleurtje.

Zeef de schillen na drie weken uit de azijn en wacht nog even met weggooien.

Doe de azijn over in een fles zodat je 'm kunt gebruiken om aan je warme water toe te voegen

 of doe 'm in een spuitfles, zodat je hardnekkige kalkresten 

bij een kraan of in de douche direct kunt insprayen.

De zure lucht ruik je bijna niet, de opwekkende, zonnige citruslucht juist wel.

Citroenschillen waarin zich vluchtige oliën bevinden, werken

antibacterieel, antiviraal en desinfecterend. Eventueel voeg je een druppel etherische citroenolie toe.

Sinaasappelgeur werkt kalmerend en verbetert de ademhaling....

De sinaasappelschillen, volgezogen met azijn, kun je nog gebruiken om de vaatwasser

 een schoonmaakbeurt te geven.

Doe ze in het  bestekmandje en draai een kort programma.

Wow! Blinkend en stralend komt je vaatwasser er uit te zien.

Met zelfgemaakte schoonmaakmiddelen is schoonmaken toch veel leuker?

Bovendien is het een stuk goedkoper en goed voor het milieu!

Ik ben heel benieuwd wat mijn hulp hiervan vindt.....

Wijntafeltje in het gras

Ik ga op vakantie en neem mee....

m'n wijntafeltje!

Of je nu in een huisje, op de camping of met de boot weggaat.... overal is wel een veld of strook gras te vinden. 

En dáár kun je dit wijntafeltje neerzetten. Of beter gezegd neerprikken.

Onze vakanties bestaan in basis uit het uitproberen van verschillende grasvelden. 

Zowel in Nederland (daar heb je de beste!), als wat verder weg bij onze buurlanden.....

Op ons 'territorium' begint rond 5  uur 's middags wine-time!

Mijn lief Peter is geen bierdrinker, maar een echte wijn-lover.

En een paar jaar geleden - voordat onze vakantie aanbrak - kwam hij thuis met een bijzondere creatie, gemaakt  van betonplex: een wind- en watervast materiaal voor buiten.

Het bleek een wijntafeltje, geschikt om op elk grasveld je handen vrij te hebben bij het nippen 

aan de wijn en het proeven van lokale tapas, antipasta, borrelgarnituur of hoe je het noemen wilt.....

En hoewel Peter een inventief meubelmaker is, verdienen zijn creaties de titel: bijzonder & eenvoudig! Oftewel, als je een beetje handig bent, maak je het hem na.

Ik dus niet, mijn handigheid ligt op het vlak van wijnmaken en antipasta verzinnen,

of slim inkopen op vakantie. ;)

Wil je dit jaar ook zo'n tafeltje meenemen op vakantie?

Met deze DIY gaat het je lukken!!

Wijntafeltje

Wat heb je nodig:

• Betonplex of multiplex, een strook van ongeveer 65 bij 20 cm
• 2 x aluminiumhoekprofiel 30x30 7 cm lang
• 5 bouten m4 
• 5 moertjes m4
• Borgpen of borgboutje
• Transparante lak voor buiten of beits
• Decoupeerzaag (evt een gatenzaag)
• Accuboormachine  met boortje 4 of 4,5 mm
• Schuurpapier

Hoe maak je het:

Neem de strook betonplex of multiplex en zaag één zijde schuin naar de tegenoverliggende punt toe.

Een echte punt is kwetsbaar, houdt onderaan ongeveer 2 cm breedte aan, zodat je een afgeplatte punt krijgt. Deze punt steek je bij gebruik zo'n 10 tot 15 cm de grond in, zodat de hoogte van je tafeltje ongeveer 55 cm is. Een prettige hoogte wanneer je op je campingstoel zit.

Maak aan de schuine zijde een inkeping  van 4 bij 15 cm.

Deze rechthoekige uitsparing in de poot is bedoeld om de wijnfles op te laten rusten.

De wijnfles moet er goed schuin in blijven staan, dus het mag niet te laag zijn.

Tegelijk moet het tafelblad straks bij het inklappen precies in deze inkeping vallen,

om hem plat te kunnen vervoeren en bewaren.

Meet dit bij je eigen tafel goed na, zodat je zeker weet dat dit past.

Ook belangrijk om rekening mee te houden als je een andere maat of vorm tafelblad wilt.

Schuur een afgeronde kant aan de bovenzijde van de inkeping, omdat anders het scharnieren 

wordt tegengehouden door de punt. 

Bij dit zaagvoorbeeld heb ik gekozen voor een rond blad. De doorsnede van dit tafelblad is 30 cm.

Bij de foto's met het vierkante blad is gekozen voor de -wat grotere - maat 40 bij 40 cm

Zaag de gaten uit het tafelblad met een decoupeerzaag. 

Doorsnede grote gat - voor de wijnfles - bedraagt hier 9,5 cm. 

Meet dit voor de zekerheid even na bij je favoriete fles!

Doorsnede van de twee kleinere gaten voor de wijnglazen is 4,5 cm. 

Eventueel kun je een gatenzaag gebruiken om deze uit te zagen.

Met de twee aluminium hoekprofielen worden beide onderdelen aan elkaar gezet.

Boor eerst gaatjes in deze profielen.

Drie aan de rechtopstaande kant, twee aan de andere kant op gelijke afstand.

Schroef vier bouten door het tafelblad en de hoekprofielen heen zoals je op de foto kunt zien.

Zet ze aan de onderkant vast met de bouten. Zorg dat de tafelpoot precies hiertussen past, 

afhankelijk van de dikte van je materiaal. Bij dit tafeltje is dat 12 mm.

Schroef met de laatste bout de tafelpoot in het midden van de hoekprofielen vast.

Het is de bedoeling dat dit kan scharnieren, zodat je het tafeltje kunt inklappen.

Maar als het niet mag scharnieren, zet je het vast met een borgpen.

Hier zijn de overgebleven gaatjes voor. 

De ene kant wanneer het tafeltje rechtop moet staan,

 de andere kant wanneer het tafeltje ingeklapt moet blijven.

Je raakt het borgpennetje op die manier ook niet kwijt.

Gebeurt dit toch, dan kun je ook een schroef met of zonder oog erin steken.

Schuur de randen glad en lak bij betonplex in ieder geval de zijkanten af.

Dit kan met een goede lak voor buiten of met een beits.

Heb je multiplex gebruikt, lak dan het hele tafeltje twee keer goed af.

Gebruik gerust een kleurtje als je dit leuk vindt.

Lakken is bescherming voor je materiaal waardoor het veel langer mee gaat.

Vergeet je het tafeltje een keer binnen te zetten, dan is dit niet gelijk een ramp.

Hier zie je het tafeltje wat beter.

De scherpe punt steek je makkelijk in een zachte ondergrond.

Het tafelblad is hier vierkant, maar kan ook rond of organisch van vorm.

De wijnglazen steek je met de steel door het gleufje en op de bel 

hangt het glas  aan het tafeltje.

Test het tafeltje een keer uit en dan....

is het tijd voor wijn!

Natuurlijk kun je in plaats van wijn iets anders drinken.

Sinds mijn 'dry january' kwam ik erachter dat ik de gezelligheid en hapjes eromheen

waardevoller vindt dan de wijn zelf.

Alcoholvrije varianten of zelf gemaakte sapjes of siropen - al dan niet met bruisend water aangelengd -

 in een sierlijk glas geschonken, voldoen prima!

Nu nog wat lekkere hapjes verzinnen en genieten!

Laat de vakantie beginnen!!

Mijn moestuin eind mei

 Oh, had de meimaand maar 7 weken!! 

Het is meer dan druk met tuinklussen en wat groeit alles goed!!

'n Beetje zon, met de nadruk op een beetje, veel regen en natuurlijk geen nachtvorst meer, want...

Yes!! IJsheiligen is geweest en dat betekent dat al-le plantjes de grond in mogen.

Alles schiet trouwens de grond uit!! Natuurlijk ook het 'onkruid'.....

Een klein hoekje in mijn tuin mag verwilderen... daar koester ik mijn brandnetels, groeit er wat kleefkruid, een paar dovennetels en zelfs zevenblad mag daar - een beetje - zijn gang gaan.

Tussen de zwarte bessenstruik en rabarber is mijn verwilderhoekje.

Ideaal als tussen- of bijgroente of om theekruiden te hebben...

Lees weer mee en kijk naar mijn prachtige, ontluikende moestuin eind mei.... 

Naast mijn hoekje onkruid heb ik veel groentes staan waarvan ik al begin te oogsten. Het meeste moet natuurlijk nog komen. Kinderen en tuinen zijn een goede combinatie, kippen en egels ook trouwens. Slakken daarentegen niet, maar een interessant feitje kan ervoor zorgen dat je in een droge zomer 

geen last van slakken hebt! 

Ik heb nog een aanvulling van moeilijke groentes voor je.... 

En deze tip om een dag door te brengen in een bijzondere tuin, mag je niet missen!

IJsheiligen en vruchtplanten

IJsheiligen is de naam voor een aantal katholieke heiligen, van wie de naamdagen vallen in de periode van 11 tot en met 15 mei. Volgens de volksweerkunde zijn dit de laatste dagen in het (voor)jaar waarop nog nachtvorst kan optreden.

Op 11 mei kwam Mamertus, 12 mei Pancratius,  vervolgens Servatius en op 14 mei was het de beurt aan Bonifatius. Vergeet deze namen gerust, maar voor de moestuinder is het belangrijk. Want na IJsheiligen is het veilig genoeg om alle plantjes in de grond te zetten.

De buurman verwoordde het helder:

Alle groentes kunnen in het voorjaar de tuin in, maar vruchtgroentes - pompoenen, augurken, courgette, peulvruchten zoals droogbonen, sperziebonen, etc - pas na ijsheiligen.

De rest kan vaak al eerder! Uitzondering hierop zijn: tuinbonen, peulen en doperwten die tegen wat kou kunnen en wel eerder mogen.

Natuurlijk moet ik kijken of het wel de juiste dag is om te verplanten: een vruchtdag had ik nodig. 

Op 11 mei.... na die regen en herfststorm werd er geen nachtvorst meer voorspeld en durfde ik het aan.

Dit betekent dat ook in de kas - gelukkig heb ik er twee - de planten in de volle grond gezet kunnen worden. 

Dit jaar heb ik meloen, aubergine, puntpaprika, heel veel pepers, kouseband, één komkommer 

en heel veel tomaten die binnen in de kas moeten.

En misschien ook de muismeloen....

Mijn kas was in de winter een kleine opslagplaats geworden van... eh... potgrond, een verzameling ongebruikte planttrays en plantpotjes, emmers zand, een grote baal stro..... 

En in het voorjaar zette ik daar tussenin de eerste andijvieplantjes, zaaide ik spinazie en raapstelen....

Deze voorjaarsteelt moest ook verdwijnen.... maar dat was niet zo moeilijk en kwam lekker op ons bord!

Zelfs vogelmuur groeit uitbundig snel in de kas en dit aromatisch geurende onkruid vinden niet alleen de kippen lekker! Wij hebben het zeker drie keer gegeten als aanvulling op de weinige groente die nog te oogsten waren. Alweer een tijdje terug had ik een lekker stamppotje verzonnen met vogelmuur...  (klik)

Qua smaak lijkt het op wilde postelein.... ik ben er dol op!

Een duidelijke voor- en nafoto vergeet ik altijd te maken....

Dit is een procesfoto, zeg maar... alle vogelmuur weg, de spinazie waar ik drie keer van geoogst 

en de raapstelen waar ik zeker vijf keer van geoogst had, moeten eruit.

Om plaats te maken voor alle warmteminnende planten....

Ik begin met de pepers die ik ook als eerste heb gezaaid. Ze zijn dit jaar goed gegroeid 

en dat gewoon vanuit een biologische rode peper die ik in januari in de winkel kocht.....

En na bijna drie jaar lang te hebben gesmuld van de enorme augurkenoogst, 

krijgen augurkenplanten dit jaar opnieuw een plek in de moestuin.

Het zijn planten die lange ranken krijgen en speciaal voor hen heb ik dit rek gezet.

Fijn om tegenaan te klimmen, zodat de vruchten niet op de grond liggen.

Ik heb zo'n 12 plantjes voorgezaaid die allemaal zijn uitgekomen. Deze zet ik naast het hek en 

de tussenruimte zaai ik in met zaad.

Het heeft een paar voordelen om plantjes en zaad afwisselend te gebruiken.

1. je ziet al wat staan en dat geeft moed (fijn voor ongeduldige tuinders)

2. je kunt gerichter onkruid weghalen want je weet waar wat staat

3. je spreidt de oogst

Augurken maak je met dit receptje (klik)  makkelijk en op grootmoeders wijze, in.

Je kunt ze deze maand nog zaaien!

Nog even over de vele regen..... (we zijn 'm inmiddels bijna vergeten, onderaan lees je de reden waarom dit blog zó laat verschijnt)

De nadelen hebben we gevoeld... òf je kon niet naar buiten, òf je werd nat.

Er zijn ook voordelen en laat ik die eens benadrukken, daar houd ik van!

Water geven hoeft niet en zaaigoed wordt vanzelf nat. 

Natuurlijk geef ik water aan een plantje wat geplant wordt, maar meer niet 

De grond was nog steeds wat te droog op een dieper gelegen niveau, dat is nu opgelost!!

Rabarber die al wel groeide, maar niet zo goed als voorgaande lentes, gedijd erg goed op water.

Het is dan ook een moerasplant die veel water nodig heeft, 

maar op één of andere manier denk ik er niet aan gieters vol water bij de rabarber te schenken.... 

Slakken & andere dieren

Een groot nadeel met regen zijn de hoeveelheid slakken die er ineens lijken te zijn.

Er zijn natuurlijk niet opeens meer slakken,  maar de slakken zitten meer in de bovenste grondlaag.

En dat is te merken....

Het blijft me bezig houden.... vooral die naaktslakken.

hoewel de huisjesslak fotogenieker is.... :)

Sla en Chinese kool hebben er het meest onder te lijden.

Maar van de raapstelen die ik eerder uit de kas goed kon oogsten, is weinig van over.

Er is als het ware overheen gegraasd!

Slakken kunnen niet tegen droogte! 

Huisjesslakken kunnen met slijm hun huisje afsluiten waardoor het binnenin toch vochtig blijft.

 Naaktslakken zoeken vochtige plekken op: onder houten planken, een steen of tussen blader- en schaduwrijke planten. En juist op die plekken is het handig naar slakken te zoeken vroeg in de ochtend

en 's avonds in de schemering, zodat je ze handmatig kunt verwijderen.

Slakken kruipen ook dieper de grond in tot waar er nog een vochtige grondlaag is. 

Er zijn slakken die een zogenaamde aestivatie (=zomerslaap) houden, de tegenhanger van de 

bekende winterslaap. Ik houd wel van dat soort slakken, want als ze slapen, hoeven ze niet te eten :)

In mijn vorige blog schreef ik dat ik walnotendoppen, grof gekraakt

ging gebruiken om rondom plantjes te leggen tegen slakken.

Helaas werkt het niet afdoende, vind ik. De doppen hebben waarschijnlijk een te dikke rand.

Mijn moeder adviseerde eierschalen te gebruiken: deze zijn veel dunner en scherper en slakken

kruipen hier niet makkelijk zonder kleerscheuren overheen.

En ik moet zeggen: het werkt beter. Je ziet bij de Chinese kool de 

slakkenvraat in de buitenste bladeren.

Na rondom eierschalen te hebben gestrooid, groeit de kool weer als..... ja, als kool.

Zonder aangevreten plekken.

Wil je je minder schuldig voelen dat je slakken al het eten in de moestuin ontzegt,

dan geef je ze toch gewoon een eigen kroeg?

Slakken houden erg van de geur van biergist, doe je een laagje bier in een glazen potje, 

dan is dat onweerstaanbaar voor ze.

Hebben ze genoeg gedronken, dan vinden ze de weg terug naar huis niet meer.

Feestend ten onder gaan, gaat dan letterlijk voor ze op!

En laten we eerlijk zijn: het kan erger.....

Zelfs een Radler met citroen vinden ze lekker.

Zorg alleen dat je het bier regelmatig ververst, zeker als het geregend heeft

 en leeg de bierval regelmatig....

Wat nog vriendelijker is, is ze voeren met kattenbrokjes of paneermeel.

Doe dit op een schoteltje: ze zijn hier gek op!

Na een uur kun je het schoteltje met slakken meenemen en de slakken op een 

andere plek neerzetten. Doe dit wel op een flinke afstand, want al staan slakken

bekend om hun sloomheid, ze kunnen flinke afstanden afleggen. 

Veertig(!) meter in een nacht redden ze makkelijk!

Slakkenkorrels gebruik ik nooit... het blijft vergif!

Deze maand bewonderde ik een paar egeltjes in een verzorgtuin 

en ik mocht ze zelfs even knuffelen. Lief  hè?!

De egel is een echte slakkeneter, die heb je graag in je moestuin! 

Zorg voor een wat verwilderd hoekje, een beetje rommel, daar houden egels van. 

Dan maken ze er hun eigen plekje en eten ze de slakken voor je op.

Schatje!!

Foto's gemaakt door Faye en Nika

Strooi dus geen slakkenkorrels,

je wilt toch niet op je geweten hebben dat je een egeltje vergif voert.

Nu we het toch over dieren hebben: 

mijn lieve vriendinnetjes helpen bijna elke dag mee op de moestuin.

Ze zijn in april verhuisd naar een groter hok op de moestuin.

Als ik in de tuin aan het werk ben, zet ik het deurtje van het kippenhok open.

Ze scharrelen lekker rond, eten wat onkruid, pikken niet in de groentes, 

nemen een lekker stofbad in de kas en bemesten per toeval ook nog de grond....

alleen voor naaktslakken trekken ze echt hun snavel op. 

Die scheiden een soort geur af, waar mijn kippen niet van houden. Ook zijn ze erg taai.

Geef mij maar een wormpje, hoor ik ze denken....

Kinderen in de tuin

De schooltuinlessen leveren al resultaat op: de uienstengels groeien, de aardappel staat nog onder een hoopje en de sla en andijvieplantjes zijn geplant.....  Wat vinden de kinderen van groep 5 het leuk!!

In de hoek laat Yonina haar moeder en broer trots haar tuintje zien.

Wat leren ze veel, die kinderen van groep 5 en wat geniet ik er zelf enorm van!

Dit is ook het jaar dat ik jongste dochter in de klas heb, gezellig hoor!

En ze heeft het moestuinvirus opgelopen!

Opeens wil ze een stukje van mijn moestuin..... of beter gezegd: een tuintje bij huis.

Via via kreeg ze een paar 'moestuintjes' van de AH....

en dan is het wel zo belangrijk een eigen tuintje te hebben!!

Stiekem moest ik wel lachen....  kinderen pikken zo snel iets op.

Grote broer ging zus helpen en liep steeds naar de kelder.....

"Nee, deze mag je nog niet zaaien en die wel" hoorde ik het advies.

Wat bleek? Ook deze moestuintjes met wortel, boon en bloemen, moeten op de juiste

dag gezaaid worden. Net zoals mama dat doet met de maan-zaaikalender!

Iets met voorleven en een voorbeeld-zijn..... ;)

Maar helaas, voorlopig is er nog geen plekje rondom het huis waar een moestuintje 

voor mini-me kan komen.

Ik kwam er net achter dat de passiebloem was doodgevroren in de kou.

Had ik wel netjes de vijgenboom, laurier- en olijfboom toegedekt tegen de vorst,

was ik de Passiflora vergeten. Zie je die dikke, mooie kronkel stam? Gewoon niet aan gedacht.....

Alle dode en verhoute takken moeten weggehaald en warempel..... een heel kleine

 passiebloemscheut heeft het ondergronds overleefd. Krijg ik toch nog bloemen dit jaar.

De tuin bij huis ondergaat sowieso een metamorfose door een nieuwe omheining

 en een andere indeling en dan komt er ook een moestuinbak bij huis voor jongste dochter :)

Volgende keer wat foto's....

Moestuinbak, moeilijke groentes & een bijzondere tuin

Mijn moestuinbak op poten, vlakbij de keukendeur, doet het erg goed.

De sla is geoogst en de andijvie kan ook! 

Heerlijk binnen 10 minuten vanuit de grond op je bord!

En doordat ik - zoals elk jaar - te weinig ruimte in de moestuin heb, wil ik wat ik aan grond heb

 maximaal benutten!

Gaat er wat uit? Dan gaat er ook weer wat in...

Natuurlijk houd ik er rekening mee dat het dan de juiste plantdag is èn ik doe er wat 

wat biologische koemestkorrels - poepkorrels, zeggen de kinderen -  bij. 

Inmiddels staat er nu een nieuw kropje sla, ijssla, twee bleekselderij, een andijvie en zelfs twee peperplanten in.

Leuk om het zó bewust voor iedereen, dichtbij de keuken te zien groeien!

Even nog een aanvulling op moeilijke en makkelijke groeiers van  mijn vorige blog.

Prei blijkt ook een moeilijke groeier. 

Ik noem mezelf geen beginneling meer in de moestuin

maar ik vind het toch behoorlijk ingewikkeld om gezaaide prei goed te laten opgroeien.

Het is zelfs zo erg dat Peet - die niet veel op heeft met de moestuin -  dit jaar de prei 

voor zijn rekening neemt.  

Hij doet gewoon zijn vader na, zo moeilijk kan het niet wezen.....

Het is dan ook zijn lievelingsgroente.

Maar wat groeit die prei toch verschrikkelijk langzaam, ook al is 't ie al in februari op de 

juiste (blad)dag gezaaid. Hij wil maar niet dikker worden...

Dan maar wat mest erbij en veel water geven.

Iemand nog tips?!

Beginners kunnen overigens wel prima preiplantjes in de moestuin zetten!

Wordt vervolgd....

Witlof - had ik die al genoemd? - is ook geen makkelijk te telen groente.

Zou ik niet aanraden wanneer je net begint met een moestuin.

Maar twee jaar geleden was mijn oogst, beter gezegd die van de buurman die ik mocht inkuilen, 

zo goed gelukt dat ik me er dit jaar weer aan waag.

Op een avond, vlak voordat er regen voorspeld is, 

spitten we een stukje tuin om waar worteldoek lag, naast de kas.

Hier is niks bemest en laat witlof nu juist arme grond nodig hebben....

Hier zaaide ik het witlofzaad.....  ik ben zó benieuwd of ik witlof kan oogsten zonder hulp 

van de buurman - want hij vond het maar niks en begint er niet meer aan ;).

Heb je 'm misschien gemist?

Mijn blog over de historische tuin?!

Met dit heerlijke weer is het fijn om op een tuin aan het water te zijn en misschien

met de rondvaartboot mee te gaan.

Lees meer over deze bijzondere tuin en gun jezelf een leuk, inspirerend uitje:  klik.

Moestuin, oogst en geraniums... ;)

In de moestuin staat het er inmiddels zó bij...

Dit is het wortel- en aardappelvak.

Links zie je knolselderij, deze winter hoop ik op mooie, ronde knollen

Vooraan sjalotten: ze groeien zo leuk

en rechts een rijtje aardappelen.

Naast het principe van de maankalender wilde ik ook mijn tuin in vakken verdelen

om wisselteelt toe te passen.

Helaas, met mist in mijn hoofd heb ik geen ruimte overgelaten voor 

de vruchtgroentes, dus zet ik die tussen de wortelgroentes in.

Echt ingewikkeld om je aan twee schema's tegelijk te houden, hoor!

En niet altijd handig, want bijna alle plantjes die ik heb gezaaid komen op

(behalve oud zaad waar ik mee experimenteerde), maar niet allemaal tegelijkertijd.

Soms is het vak dus gewoon (nog) vol!

Maar zo gauw er iets uit gaat, mag er ook weer iets in!

Met een beetje extra meststoffen.

Wat  lang leeg bleef was het vak van de bonen.

Dit jaar wilde ik geen kapucijners of peulen zetten - hier was ik bovendien te laat mee - maar

natuurlijk mag onze lievelingsgroente: sperziebonen  nooit ontbreken.

Nu stonden de stokken al keurig in het gelid te wachten, maar er werd niks bij gezet.

En dat klopte, want ik had geen zaad meer en in de winkel was het biologische zaad op.

Dat is echt de omgekeerde wereld, zeg!

Uiteindelijk heb ik dit besteld, maar hoewel we dol zijn op sperziebonen zijn dat weer stambonen.

Geen klimmers dus, maar laagblijvende bonen.

Dan maar snijbonen bij de stokken gezaaid! 

En dit jaar maar wat nieuwe recepten gaan uitproberen met snijbonen.... ;)

Nu nog puzzelen om te kijken of ik plek kan vinden voor pompoenen.

Want mijn ruimte is nu echt op.

Ook wat dit blog betreft overigens.

Dus nog even een paar plaatjes van de oogst:

Dit jaar had ik gekleurde radijsjes... je kunt het niet goed zien, 

maar er zit een paarskleurige radijs tussen en wat gele en witte!

Ik vind ze leuk!

Maar hier in huis zijn er niet veel mensen dol op radijs....

 

Dus wie zou dit hapje hebben genomen??

Kijk goed naar de glinstering op de blaadjes.

En een beauty van een andijviekrop!

En dan tot slot het grapje met de geranium wat eigenlijk geen grapje is.

Nadat we uit quarantaine mochten - ja, ja, na Corona -

lukte het ons niet om aan het werk te gaan. 

Vreemde klachten en enorme vermoeidheid werkten niet mee.

Dus zaten Peet en ik - terwijl de kinderen weer fijn naar school gingen - nog steeds thuis.

En kocht ik een geranium voor hem!

Voor de grap: 'ga maar fijn achter de geraniums zitten.'

Inmiddels is hij weer voor 80% aan het werk, maar lukt het mij niet.

Vooral mist in mijn hoofd en duizelingen zorgen ervoor dat zelfs dit blog erg laat verschijnt.

Ja, ja....  grappig Tamar.... nu zit  ik zelf achter de geraniums.

Gelukkig gaat het steeds een beetje vooruit.

In de tuin bezig zijn, werkt rustgevend en helend!

Hmmmm, wat zal ik nog eens gaan doen deze week.....

Tot gauw!