Kleurrijk gemarineerd bonenhapje

 Zó leuk! Vorige week heb ik weer bonen gezaaid in mijn moestuin en ze komen super goed op. 

Het merendeel is 'eigen' zaad en heb ik overgehouden van vorig jaar. 

Zaad van snijbonen, sperziebonen, kousenband en  kidneybonen.

Kidneybonen horen bij de droogbonen en bewaar je hetzelfde als ander zaad: 

op een droge en goed afsluitbare plek. En nu kun je kiezen wat je met deze peulvruchten doet: 

opeten of deze maand opnieuw in de grond stoppen.

Ik koos voor beide opties: een deel in de grond om nog meer opbrengst te verkrijgen, 

een ander deel in dit heerlijke, koude bonengerecht.

Jaren geleden maakte ik dit gerechtje - wat je enige dagen van tevoren kunt maken - al en

 ik ben blij dat ik het recept weer heb gevonden. Bonen bevatten zijn een belangrijke bron van

 eiwitten en een welkome aanvulling op een gezonde, gevarieerde levensstijl!

Het lijkt een enorme lijst aan ingrediënten, maar bevat vooral dingen die in bijna alle keukens

 te vinden zijn. 

Schrik ook niet terug dat je de avond van tevoren begint, je kunt gerust gaan slapen 

in de tussentijd dat de bonen weken  ;o

     Kleurrijk gemarineerd bonenhapje

Ingrediënten:

• 400 g gedroogde bonen: witte, bruine en kidneybonen
• 2 takjes verse tijm
      eerste marinade:
• 1 l groentebouillon van bouillonpasta of -blokjes
• 4 kruidnagels
• 1 ui
• 3 teentjes knoflook
• 2 laurierblaadjes
• 1 takje bonenkruid
      tweede marinade:
• 2 uien
• 2 el zeezout
• 4 teentjes knoflook
• 1,5 tl mosterd
• 2 tl gedroogde oregano
• 8 el fruitazijn of wijnazijn 
• 9 el olijfolie
• bosje verse peterselie
• versgemalen zwarte peper
• overige tuinkruiden

Hoe maak ik het klaar:

Kies zelf de verhouding voor de verschillende bonensoorten. Je kunt ook andere droogbonen toevoegen, maar zwarte bonen kleuren het geheel nogal donker.

Was de bonen en zet in een ruime schaal of pan onder water samen met de takjes tijm 

en laat een nacht weken. Giet af.

Schenk de groentebouillon in de pan, samen met de uitgelekte bonen. Steek de kruidnagels in de ui, 

pel de teentjes knoflook en snijd in plakken en voeg toe aan de bonen.

Voeg ook het bonenkruid en de laurierblaadjes toe.

Breng de bonen aan de kook en laat zachtjes een kwartier doorkoken.

Om op de kleintjes te letten, zetten we de pan met het bonenmengsel

in de hooimadam, -kist of -pompoen. 

Heb je deze niet? Je kunt de pan ook in bed zetten, met een deken of dekbed eromheen.

Het gaat erom dat de pan met bonen warm gehouden wordt, zodat de bonen kunnen blijven doorgaren.

Dit duurt twee tot drie keer zo lang als de voorgeschreven kooktijd, maar dat is 

een kwestie van plannen.

Mijn zelfgemaakte hooimadam is bijna aan vervanging toe. Als het zover is, 

maak ik een nieuwe en plaats het patroon hier op mijn blog ;) 

Zijn de bonen goed gegaard - ik laat ze gerust de hele dag in de hooimadam zitten -

giet dan het water, de ui, knoflook en kruiden af. 

Bewaar alleen de bonen.

Maak nu de tweede marinade:

snipper de ui fijn en schep hier een lepel zeezout over.

Laat een half uurtje staan. Giet het vrijgekomen sap af en spoel de uisnippers

kort af in een zeef.

Voeg dan de mosterd, olie, gedroogde oregano en de azijn toe.

Ik gebruikte mijn zelfgemaakte aardbeienazijn, maar een andere fruitige azijn

of wijnazijn is ook goed. 

Pel de knoflook en snipper de teentjes heel fijn.

Was de peterselie goed en snijd de helft fijn, voeg allebei toe.

Breng de marinade op smaak met versgemalen zwarte peper.

Schep de bonen in een schaal en besprenkel met de marinade.

Roer goed door en zet enkele uren koel weg.

In de koelkast is dit gerecht zo'n vier tot vijf dagen houdbaar.

Geef als voorgerecht of bijgerecht bij  lunch of  diner.

Of geef het in een salade of in een koude wrap als borrelhapje.

   

Gezond voor sporters, geschikt voor vegans!

Geniet van dit gezonde hapje boordevol eiwitten.

Lekker!

Rescue zalf met weegbree

Her en der in huis hangen dit voorjaar weer bosjes kruiden en staan 

potten en flessen met mysterieuze kruidenmengsels. 

Potten waaruit welriekende of minder welriekende geuren ontsnappen....

Het is tijd voor nieuwe experimenten of om aloude beproefde middelen

 opnieuw het levenslicht te laten zien!

In één van de potten op de vensterbank, zit olie met daarin reepjes 

smalle weegbree [Plantago Lancealato],

een zogeheten maceraat om de heilzame stoffen van de weegbree in de olie te laten trekken.

Van deze weegbree-olie wil ik zalf maken en dat deed ik afgelopen week.

Smalle weegbree is een heel geneeskrachtig plantje en ineens dit voorjaar zag ik 'm overal groeien.

Zo gauw je iets (her)kent, ontdek je er meer van, valt dit jullie ook op?!

En dit (on)kruid dat in bijna alle wegbermen te vinden is, blijkt super krachtige, 

heilzame eigenschappen te bezitten. 

Zo is  smalle weegbree goed voor je:

1. Huid: het is helpend bij insectenbeten, snijwonden, het werkt desinfecterend en weefselherstellend en is ook nog eens bloedstelpend
   
   
2. Bloed: het is bloedreinigend, anti-allergisch en bloed verrijkend en werkt bij ontstekingen, hooikoorts en bloedarmoede
   
   
3. Luchtwegen: het is slijmoplossend, en werkt antibacterieel bij verkoudheden, middenoorontstekingen en het reinigt de luchtwegen
   
   
4. Spijsvertering: het is ontstekingsremmend en kan het darmslijmvlies helpen herstellen. Kan werken bij de ziekte van Crohn en helpt bij verstopping

Een geweldig kruid dus met vele toepassingen en deze kennis is niet nieuw.... 

al duizenden jaren voor Christus werd de weegbree gebruikt om insecten-, spinnen-

 en slangenbeten mee te behandelen evenals slecht genezende wonden, 

vermoeide ogen en oorontstekingen.

Hiervoor werden de weegbreebladeren over wonden gelegd. 

Ook kun je bladeren kneuzen en over wondjes en insectenbeten wrijven 

of er als een kompres op leggen.

De bladeren kunnen als thee worden gedronken, wat goed is voor de luchtwegen bij hoest

en ook helpt bij allergische klachten als hooikoorts. 

 De jonge bladeren kun je prima in een salade verwerken.

Je kunt de bladeren ook bereiden als groente en bijvoorbeeld stoven of roerbakken.

Smalle weegbree groeit van half april tot oktober.

Weegbree is een veelvoorkomende plant die groeit in gebieden met gras en langs paden of wegen. 

Hier komt de naam vandaan: ze groeit breeduit langs wegen.

De Latijnse naam Plantago betekent zoveel als: 'voetzool gelijkend' en Lanceolato betekent 'lansvormig'.

De smalle, lansvormige bladeren hebben 7 nerven en groeien in een rozet. 

De 'bloem' is een bruine aar die later kleine witgele bloempjes krijgt.

Naast smalle weegbree heb je ook de grote weegbree. 

Deze bladeren groeien als een ellipsvorm tot bijna cirkelvormig. 

Het is familie van de smalle weegbree en ook deze bladeren zijn een prima middel 

bij jeuk en huidirritaties.

Wat betreft de werking voor de huid is het een echt EHBO-kruid 

en daarom maakte ik de volgende fijne rescue zalf van de smalle weegbree...

    

Zalf van smalle weegbree

Benodigdheden:

• blad van de smalle weegbree
• amandelolie
• brede pot
• bijenwas van de imker
• etherische olie citroen
• etherische olie sinaasappel
• vitamine E olie
• zalfpotjes

Hoe maak ik het klaar:

Deze zalf maak je in twee fases en hoewel het weinig werk is, moet je er wel een paar weken voor uit trekken!

We beginnen bij het begin. Pluk bladeren van de smalle weegbree op een 'schone' plek, oftewel: geen uitlaatveld en niet langs een drukke autoweg.

Pluk zoveel bladeren als er in je pot passen. Was de bladeren goed schoon en snijd ze in stukjes van ongeveer 1 cm breed. Doe ze in een pot en overgiet met amandelolie. 

Zorg dat al het blad onder de olie staat. 

Heb je te veel bladeren geplukt, zet er dan thee van of verwerk jong blad in een salade.

Zet de pot op een warme, zonnige plek - denk aan een vensterbank op het zuiden - en 

laat zo'n drie weken macereren oftewel trekken.

Zeef de olie door een netel- of kaasdoek. Je kunt deze olie al gebruiken bij huidklachten

of 'm bewaren, maar wij gaan er zalf van maken.

En dat is fase twee.

Meet de olie die je hebt verkregen af.

Ik had echt ontzettend veel olie, zo'n 500 ml.

Neem nu een achtste deel aan bijenwas in de verhouding 8 : 1

Op de één of andere manier raak ik met verhoudingen altijd een beetje de weg kwijt,

 maar voor een goed smeerbare zalf neem je dus 8 delen olie (maceraat) en 1 deel bijenwas. 

In mijn voorbeeld was dit 500 ml olie en 62 gram bijenwas.

Heb je een blok bijenwas, rasp deze dan fijn(er).

Verwarm een deel van de olie au-bain-marie en voeg hier de bijenwas aan toe.

 Laat de bijenwas volledig smelten. Voeg alle olie toe en meng.

Haal uit de pan waarin je de zalf au-bain-marie verwarmde en laat vijf minuten afkoelen.

Voeg nu 10 druppels vitamine E toe voor deze hoeveelheid. 

Vitamine E ondersteunt het herstellend vermogen van de huid.

En voeg etherische olie naar keuze toe. Dit geeft een fijne geur, 

maar is vooral belangrijk voor de ondersteunende, extra werking.

Ik koos voor citroen omdat dit een desinfecterende en antibacteriële werking heeft 

en lekker verfrissend ruikt. Want het is heel leuk om zalf te maken, 

maar deze olie met weegbree vond ik toch echt niet lekker ruiken.  

Daarom voegde ik ook etherische olie van sinaasappel toe die verzorgend,

 kalmerend en ontspannend werkt en vooral lekker ruikt.  

Lavendel heeft dezelfde werking en kun je ook toevoegen in plaats van de citrusoliën. 

Ben je geen fan van etherische oliën, laat dit dan weg.

Zorg dat er goed schoongemaakte zalfpotjes klaar staan en vul deze met de nog vloeibare zalf.

Laat de potjes open staan totdat de zalf gestold is.

Met deze hoeveelheid vulde ik zo'n acht potjes zalf.

Je kunt dus wel wat minder maken!!

Ze is nu klaar voor gebruik en je hebt een fijne, goed smeerbare zalf 

die je voor heel veel dingen kunt gebruiken.

Je kunt deze zalf gebruiken bij insectenbeten, brandnetelprik, een koortslip, 

acne en (jeugd)puistjes en winterhanden. 

Vandaar dat ik het rescue zalf heb genoemd.

Terwijl ik dit aan het schrijven ben, belde de huisarts me net terug omdat ik me zorgen maak 

over de steeds heftigere (allergische) reacties die ik krijg op insectenbeten. 

Als imker ben ik de afgelopen vijf jaar regelmatig - zo'n 10 keer per jaar - gestoken door bijen

 en in plaats van er steeds minder last van te hebben en er immuun voor te worden, 

krijg ik een steeds heftiger reactie. Een enorm rode, dikke zwelling die jeukt en warm aanvoelt,

 is tegenwoordig normaal, maar nu ik ook op dezelfde manier op 'gewone' muggensteken 

reageer, is het tijd om me beter te beschermen.

De dokter schrijft me een pilletje voor, maar ik ga deze smalle weegbree zalf gebruiken!

Afgelopen weekend was het weer raak: ik werd in mijn arm en in mijn been gestoken, 

gewoon tijdens een wandeling. Na drie dagen jeuk en rode, opgezwollen schijven, 

 heb ik deze zalf gemaakt en al tijdens het maken ingezet!!

Na drie keer smeren was de jeuk, de zwelling en de plek weg.

Misschien was het muggengif net vanzelf uit  mijn lichaam getrokken, maar toch....

Ook jongste dochter is enorm aantrekkelijk voor muggen en heeft lang en

veel last van de jeuk. Ook bij haar is de jeuk na drie keer smeren weg.

Doordat je deze zalf zelf maakt, weet je precies wat er in gaat.

Hoe minder, hoe puurder. Deze zalf is ook heel mild voor een jonge huid.

Natuurlijk kun je variëren met de olie die je gebruikt. 

Kies sowieso een andere olie als je een notenallergie hebt.

En toen kregen we nog meer kans om de zalf uit te proberen.

Jisca kreeg binnen 24 uur drie grote verwondingen op één been.

Vallen in de speeltuin èn met de fiets, de zalf wordt gelijk goed gebruikt.... én werkt!!

 

Zelf schaafde ik mijn been open en heb twee vervelende, trekkende schaafwonden vlak

boven mijn enkel.

Lekker smeren maar....  en wat verzacht het fijn.

Ik heb sowieso een langzame wondgenezing en deze zalf is geen magisch wondermiddel,

maar verzachten doet het wel.

Zo kan het best dat deze zalf bij jou veel sneller werkt.

Gelukkig heb ik nu een grote voorraad die ik deze zomer kan inzetten!

Ik ga deze rescue zalf met weegbree voortaan overal mee naar toe nemen.

Het is echt een zalf die je als eerste gebruikt bij ongelukken.

En waarschijnlijk ga ik nog wat zalf uitdelen, want eigenlijk heb ik wel wat veel gemaakt.

Goed nieuws moet je immers delen en niet voor jezelf houden.....

Ga jij 'm maken nu je dit weet?!

 

Rabarber-vlierbloesemjam met gember

 Dat de rabarber groeit en tegelijkertijd de vlier bloeit, kan geen toeval zijn! 

Ik stop ze samen in één potje!

Net als voorgaande jaren maak ik dit voorjaar mijn eerste jam  met rabarber... 

Deze keer niet met appel-munt of sinaasappel-kaneel maar met vlierbloesem en gember.

Jam maken is echt niet moeilijk en super leuk!! En wát geeft het een voldaan gevoel: 

gevulde potten met zelfgemaakte jam!

Deze jam ga ik trouwens niet alleen gebruiken in de keuken en in mijn winkeltje zetten, 

maar ook meenemen voor een proefles voor de kinderen van de schooltuintjes...   

de kinderen laat ik kruidenboter van stengelui maken en ik breng deze jam mee 

om te proeven op toastjes.

Eerst even voorproeven of het geschikt is ;)

Rabarberjam met vlierbloesem en gember

                voor 6 potjes jam

Ingrediënten:

• 950 g rabarber
• 1/2 citroen
• 8 vlierbloesemschermen
• 3 bolletjes gekonfijte gember
• 2 el gembervocht
• 1 kg geleisuiker 1:1

Hoe maak ik het klaar:

Zorg dat je brandschone jampotjes klaar hebt staan, liefst uitgekookt in sodawater.

Spoel vlierbloesem nooit af onder de kraan. Laat de vlierbloesemschermen liggen of schud zachtjes zodat eventuele beestjes eruit kunnen. 

Was de rabarber en snijd in stukken van ongeveer 3 cm. Pers de halve citroen uit en doe samen met de rabarber in een ruime pan. Snijd de gekonfijte gemberbolletjes in kleine snippers. We gebruiken hier geen verse gember, het wordt geen pittige chutney. Doe de gember, samen met de gembersiroop uit het potje en de geleisuiker bij de rabarber in de pan. Zet het vuur op de laagste stand en de deksel op de pan. Laat het voorzichtig aan de kook komen en roer af en toe. Wanneer het mengsel kookt laat je de jam op hoog vuur 4 minuten doorkoken. 

Ondertussen haal je de vlierbloempjes los van hun bloemscherm.

Pureer de rabarberstukjes met de staafmixer, je hebt nu een dunne jam gekregen. 

Wees niet bang, jam wordt dikker wanneer ze afkoelt. 

Voeg nu de vlierbloesembloempjes toe en laat 1 minuut meekoken.

Schenk de jam gelijk in de klaarstaande potjes en zet ze op de kop weg.

Hierdoor trekken de deksels vacuüm en is de jam minstens een jaar houdbaar.

Eenmaal geopend bewaar je de jam in de koelkast en is ze nog zo'n 3 maanden houdbaar.

Natuurlijk morste ik een druppel en kon ik alvast proeven. 

En ik moet zeggen: ik vind deze jam ver-ruk-ke-lijk!

De smaak van vlierbloesem proef je heel goed en combineert fantastisch met rabarber!

Het zoete van de suiker combineert fijn met de van nature zure rabarber!

De gember had ik toegevoegd omdat ik dol ben op gember en ik niet kon kiezen tussen vlier en gember.

Ik vulde zes potjes jam, heerlijk! Ik kan weer vooruit!!

En deze jam ga ik vaker maken ;)

Meer jam maken?

Maak eens

Rabarber-sinaasappel-kaneeljam klik

Of

Rabarber-appel-munt-jam klik

Bieslookbloemetjes, wat doen we ermee?

Wát zijn ze prachtig, die paarse bieslookbloemetjes!

Hoewel het voor de oogst van bieslookstengels niet echt goed is.

 Een plant die gaat bloeien,  staat in de overlevingstand en wil zich gaan  voortplanten. 

De stengels worden hard en stevig, niet meer zo fijn om te snipperen boven een gerecht.

Dus.... alle bloemetjes er maar uitknippen en weggooien??

Wacht even.... niet zo haastig! Het verhaal van de bieslookbloem is nog niet klaar en

 weggooien hoeft zeker niet.

Ik zet 6 tips voor je op een rijtje zodat je weet wat je met de bieslookbloempjes kunt....

1. Laat staan 

Laat een paar bloempjes staan voor hommels en bijen.

fotocredits jongste dochter Jisca

Zó leuk: ik plukte net deze bieslookbloemetjes toen er een ijverige, kleine hommel aan kwam vliegen.

 De korfjes aan haar achterpootjes - net als bijen - al vol met stuifmeel, 

maar er kon nog meer bij en zacht landde ze op de net geplukte bloempjes.

Lekkerrrr... dat stuifmeel van de bieslook!

fotocredits jongste dochter Jisca

En.... wanneer de bieslookbloem uitgebloeid is, laat 'ie zijn zaad vallen

 waar weer jonge en nieuwe bieslookplantjes uit kunnen groeien.

2. In een vaasje

Zet de bieslookbloemetjes in een vaasje: ze zijn zó decoratief en mooi!

De allium oftewel uiplant heeft nog grotere mooie paarse of witte bloemen,

bloemisten gebruiken ze graag in volle boeketten.

3. Garnering 

Gebruik de bloemetjes als garnering bij of op een salade of ander groentegerecht.

,

Ze zien er niet alleen mooi uit, maar smaken ook lekker kruidig.

Ik liet het me goed smaken in mijn lunchsalade....

4. In kruiden- of bloemenboter

De naar ui smakende bloemetjes passen natuurlijk prima in een kruidenboter. 

Gebruik nog meer kruiden zoals peterselie en oregano. Pluk de bloempjes los 

en roer ze door de boter. Rol de boter op en garneer met een paar hele bloemen.

 De bieslookbloemen smaken nog pittiger dan de bieslookstengels.

5. Frituur 

Frituur de bloempjes als tempura. 

Klik hier voor het recept van tempura van lavas en vervang de lavas voor bieslookbloemen.

Feestelijk als bijgerecht of borrelhapje....

6. Drogen

Ik ontdekte dat je de bloemen heel goed kunt drogen. 

Ze drogen vanzelf in als je ze laat liggen, hoewel je ze ook in een bosje op de kop kan hangen.

 Mooi voor in een droogbloemstukje (klik) of boeket.

En je kunt ze gedroogd los halen en later gebruiken als garnering(3) of in een boter(4)

7. Kruidenazijn

 

Maak eens een bloemig-kruidige azijn met bieslookbloemetjes.

Pluk de bloempjes op een zonnige ochtend. 

Niet wassen want dan gaat een deel van het fijne aroma verloren.

Haal de bloemetjes van de steel en stop in een mooie, brandschone fles tot aan de rand.

Schenk hierover een biologische azijn.

Laat de azijn zo'n drie weken trekken op een donkere plaats.

Zeef daarna de bloemen eruit. Je zult zien dat de azijn een mooi roze kleur heeft gekregen.

Deze azijn met een lekker bieslook-ui-aroma smaakt 

heerlijk in een vinaigrette of  dressing. Ze is ook lekker

 rechtstreeks over salade of gegrilde groenten.

Mooi roze, hè?!

Deze azijn is onbeperkt houdbaar!

Wil je de roze kleur behouden, zet de fles dan op een donkere plek.

Geniet van mooie bloemen en gebruik de prachtig paarse bieslookbloemetjes!

Daslookstamppotje

Voor de stamppotlovers onder ons met een herinnering aan de prachtige tijd 

dat de daslook groeide en bloeide, dit lekkere recept! 

Daslook is familie van ui en knoflook en doet het heel goed in dit pittig stamppotje.

 Je hebt bijna niets extra's nodig....  maar een daslookbloempje erop, staat wel zó feestelijk!

Dit stamppotje is lekker snel klaar. Voor de bite serveer je er gebakken paddenstoelen bij. 

Zelf wildplukken van paddenstoelen staat op m'n bucketlist en laatst vond ik 

tot mijn grote vreugde Judasoren. Deze - aan een boom groeiende - paddenstoel heeft géén andere 

soort die er op lijkt: vergissen is dus niet mogelijk. Toch, om mijn gezin gerust te stellen, 

zaten ze niet bij dit stamppotje... ik eet ze wel een keer alleen!

Daslookstamppotje

      voor 6 personen

Ingrediënten:

• 1350 g bio kruimige aardappelen
• 400 g daslook
• 2 el roomboter naar keuze
• 500 g kastanjechampignons
• 150 ml sojaroom
• versgemalen zeezout 
• versgemalen peper
• Citroensap
• 250 g belegen kaas
• evt. 6 - 12 daslookbloemen

Hoe maak ik het klaar:

Biologische aardappelen hoef je niet te schillen, het mag wel. Meestal haal ik wat plekjes weg en gaan ze zó de pan in. Kook de aardappels in 20 minuten gaar en giet af. Bewaar twee eetlepels van het kookwater.  Stamp fijn met een pureestamper, roer er de sojaroom en het kookwater doorheen en breng op smaak met versgemalen peper en zeezout. 

Snijd de kaas in kleine blokjes en roer deze door de puree. Verwarm een paar minuten zodat de kaas licht smelt...

Veeg ondertussen de kastanjechampignons of andere paddenstoelen schoon, snijd een stukje van de steel af en snijd in plakjes. Verhit wat olie naar keus in een koekenpan en bak de champignons op hoog vuur bruin tot het vocht verdampt en ze wat krokant worden. Bestrooi ruim met versgemalen zeezout. Sprenkel er - op hoog vuur nog steeds -  het citroensap overheen. Roer goed, draai het vuur laag en uit. Laat de paddenstoelen staan.

Terwijl de aardappels koken was je de daslook goed. Snijd in smalle reepjes.

Roer de daslook door de gestampte aardappels en verhit 5 minuten zodat de groente een beetje slinkt.

Serveer de stamppot meteen, geef de kruidig gebakken champignons erbij en steek er op elk bord een daslookbloemetje in.

 Dit staat niet alleen prachtig, de bloempjes smaken lekker pittig en kun je zó eten.

Dit smaakte me overheerlijk en daarom voeg ik het gerecht toch toe, al zou ik eigenlijk een jaar

 wachten voor een nieuw recept met daslook. Oeps! Niet gelukt....

Geniet ervan!

En toen vond ik nóg een nieuwe daslookplek, gewoon middenin de stad!

Als je het eenmaal weet, zie je opeens overal daslook groeien.

Maar die mag wachten tot volgend jaar... 

De Verenigde Naties en de maan (bijenblog)

Terwijl ik 'in de bijen' bezig was, bedacht ik bovenstaande cryptische blogtitel... 

nu nog het verhaal erbij.

Na vier jaar stuntelen en steeds bij te leren door te doen, 

mag ik mezelf een (wat meer) ervaren imker noemen.

Maar volken namen geven had ik nog niet eerder gedaan en er zijn ook imkers die dit nooit doen.

Maar dat betekent niet dat ik het nooit doe.

Het volk waar ik vandaag in werkte - tegelijk het enige volk wat ik nu heb - heeft dan ook vanaf heden 

een naam: " de Verenigde Naties", of kortweg VN genoemd...  nieuwsgierig hoe ik daarbij kom?

Vorig jaar heb ik niet veel over mijn bijen geschreven en dat kwam simpelweg doordat ik 

in het begin van het jaar geen bijen meer had. Mijn drie volken waren geen van allen 

de winter doorgekomen en het blijft gissen naar de oorzaak.

Hoe dan ook, begin juni kreeg ik een ienie mienie klein volkje van Susanne - nog steeds blij mee - 

en op 2 juli schepte ik een geweldig mooie, grote bijenzwerm.

Toen had ik weer twee volken!!

Volg je me langer, dan heb je hierover kunnen lezen....

Maar toen.... toen ging het niet meer goed met dat prachtige zwermvolk. Na drie weken 

kwam ik erachter dat de jonge en nieuwe koningin niet voldeed. 

Er waren geen eitjes en jonge larven meer te zien  in de bijenkast, de koningin was dood. 

Het volk was al bezig met hun reddingsplan: er waren nieuwe koninginnen in de maak.

Niet één, maar wel twaalf! Dat is behoorlijk veel!

Dus besloot ik in te grijpen en 'brak' ik bijna alle koninginnedoppen (de cel waarin de larve

die een koningin moet worden) op één na.... 

daaruit kon een nieuwe koningin komen,

 maar het was toen al laat in het bijenjaar. Er kwam een nieuwe Queen,

 maar het volk was inmiddels erg gekrompen. En ook deze koningin ging niet dadelijk 

 aan het-eitjes-leggen. Was ze wel gezond of had ik teveel gestuurd en hadden de bijen 

zelf een koningin willen uitkiezen??  Kortom: het volk bleef te klein om te overwinteren.

Dit ziet een imker eenvoudig door het aantal straatjes te tellen waar bijen in lopen.

Hier zie je me boven de bijenkast. De ruimte tussen de latjes in, noem je 'straatjes'.

Een volk wat inwintert moet niet alleen voldoende honing hebben, maar ook voldoende bijen.

Liefst een kast vol: 10 straatjes, want het volk krimpt altijd nog in de winter.

Een laatste redmiddel is het verenigen van twee volken.

Op 12 november heb ik het zwermvolk uit kast nummer 3 bij volk 1

 - de bijen van Suzanne in kast nummer 1 - gezet met behulp van de krantmethode.

Bijen vliegen feilloos naar hun eigen vertrouwde kast toe. Ze zullen nooit 

zomaar een andere kast binnenvliegen en dat lukt ze ook niet. Ze zullen worden tegengehouden 

of zelfs worden aangevallen als ze dit toch proberen. Ze zijn door geur honkvast! 

Al staan twee kasten op 10 cm afstand van elkaar, ze zullen altijd hun eigen ingang nemen.

Hierdoor kun je dus niet zomaar twee verschillende bijenvolken samenvoegen. Dat wordt oorlog!

Dus gebruiken imkers de krant methode.

 Let op! Geen oude krant, maar een nieuwe: met verse drukinkt! 

Bijen vliegen en handelen op geur en laten zich leiden door feromonen.

Bij het samenvoegen van twee volken zit de krant met de geur van inkt tussen beide bijenvolken. 

De geur van het andere volk wordt hierdoor vertroebeld...

Als bijen een gat in de krant knagen en een opening creëren,  vermengen de geurstoffen 

zich beetje bij beetje en gaat dit goed. Dan is er nog het probleem van twee koninginnen. 

Dat wordt door de bijen nuchter opgelost: de minst sterke, minst goede koningin wordt doodgebeten.

Zo Verenigde ik mijn twee volken net voor de winter om ze beiden te kunnen laten overleven. 

Eén van de koninginnen heeft haar leven gegeven ten dienste van de overleving van haar volk.

Maar dat principe begrijpen bijen toch al beter dan mensen....

In de winter kon ik niet gaan kijken, een bijenkast openen met te lage temperaturen

 is funest voor een goede 'winterzit' van het bijenvolk.

Begin februari zag ik bijen buiten de kast vliegen en ik wist dat mijn plannetje was geslaagd. 

Mijn bijen hadden de  winter overleefd! Yes!

Als één Verenigd en sterk volk, als Verenigde Naties!!

Nu de maan nog...

Sinds vorig jaar tuinier ik met hulp van de maankalender van Maria Thun. 

Omdat bijen onlosmakelijk met de moestuin verbonden zijn - daarom houd ik ook bijen -,  

heeft de maan ook met bijen te maken of anders gezegd ondergaan bijen ook de invloed van de maan. Dit natuurvolk leeft gedreven door instincten, feromonen en natuurkrachten....

En ik als imker kan hier mijn voordeel mee doen.

Met propolis (letterlijk: 'voor de stad') maken bijen hun huis stevig gesloten 

voor invloeden van buiten de kast. Alleen de vlieg- of haalbijen hebben contact met de buitenwereld.

Op het moment dat de imker de bijenkast opent komen invloeden van buitenaf de kast binnen. 

Op dagen dat je beter niet in de tuin kunt werken, kun je beter ook niet in de bijen  werken. 

Op bladdagen is dit eveneens geen goed idee!

Open je de kast op bloemdagen dan stimuleert de imker de bijen met 

het verzamelen van stuifmeel, oftewel pollen.

Door Maria Thun worden dit kosmische krachten genoemd, die de kast kunnen binnenkomen. 

Op vruchtdagen stimuleert het openen van de kast juist het verzamelen van nectar, 

 waar honing van gemaakt wordt.

En op worteldagen wordt het bijenvolk door het openen van de kast gestimuleerd 

meer raat te bouwen.

Op bladdagen  zijn bijen druk bezig om van de binnengebrachte nectar honing te maken,

 dan is het geen goed tijdstip om in de bijen te werken.

De processen in de bijenkast vinden niet na elkaar plaats, maar altijd tegelijkertijd.

Wat wil je met een volk van zo'n 40.000 tot 60.000 bijen!

 Wat bedoeld wordt, is dat de imker op de genoemde speciale dagen het volk vooruit 

kan helpen in een bepaalde ontwikkeling of om extra voedselreserves op te bouwen.

Of het echt werkt, heb ik nog niet zelf onderzocht, maar wat is dit cool!

Dit jaar ga ik erop letten en op speciale dagen in mijn bijenvolk werken.

Als imker raak je nooit uitgeleerd!

Deze foto maakte ik dit voorjaar: op een leeg raam zie je de typische rondbouw en ijver 

van de bijen bij het raatbouwen.

Een week later zag ik deze bij-zondere vormen al niet meer: het raam was mooi recht dicht gebouwd.

Als ze in dit tempo doorbouwen en voedsel verzamelen, heb ik eind mei de eerste honing!

Dus voor de honingliefhebbers:  nog héél even wachten.... :)