dinsdag 31 maart 2020

Plaattaart met zoete aardappel, bietjes en feta

Dit gerecht geeft je dag niet alleen kleur, het is een klein feestje op je bord! 
Van feestjes wordt je vrolijk en laat nu een vrolijk hart genezing bevorderen!!  
En als je niet ziek bent: een vrolijk hart verhoogt ook je weerstand! 
Samen met de vitamines die je met dit kleurrijke gerecht binnen krijgt.


Dit recept, wat ik een beetje heb aangepast, mag ik delen van Ellis van 'Ovenfeest'. 
Haar gerechten zien er uit als een feestje!

Plaattaart met zoete aardappel, bietjes en feta

          voor 4 - 5 personen

Ingrediënten:
  • 1 rol vers bladerdeeg 
  • 125 g verse roomkaas
  • 70 g muhammara
  • 400 g zoete aardappel
  • 700 g krootjes of rode biet
  • 200 g feta
  • 2 el olijfolie
  • verse peterselie
  • versgemalen zeezout
  • versgemalen peper

Hoe maak ik het klaar:
Nog steeds heb ik rode biet oftewel krootjes uit eigen tuin. Kook de rode biet gaar in ongeveer 45 minuten en laat afkoelen. Of koop 500 gram voorgekookte bietjes.
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Snijd de zoete aardappel in dunne plakjes en meng één eetlepel olijfolie en versgemalen peper en zout erdoor.
 Schil de krootjes en snijd ook deze in dunne plakjes. 
Vermeng met één eetlepel olijfolie, peper en zout.
Rol de lap verse bladerdeeg met het bakpapier uit op een bakplaat.
Meng de roomkaas met de muhammara. 
Muhammara is een pittige paprikasalade met walnoot en granaatappel. 
Het wordt vaak gebruikt als saus op een Turkse pizza.
Strijk dit mengsel uit over de bodem van bladerdeeg.

Beleg het met de plakjes zoete aardappel. Verdeel daarover de plakjes rode biet. 

Verkruimel de feta en strooi dit over de plaattaart, verdeel de helft van de peterselie over de taart 
voor het bakken, de andere helft na het bakken. 

Bak de plaattaart 20 minuten in de voorverwarmde oven.
En ik hoop dat dit bij jullie beter gaat dan bij mij, want mijn oven is ineens kapot. 
Volgens mij doet de onderverwarming helemaal niets meer..... de temperatuur opwarmen
 en vasthouden is opeens een uitdaging geworden.
Maar de taart is gebakken en inmiddels gegeten.

En het smaakte verrukkelijk!

Dit kleine feestje op je bord, moet je geproefd hebben.
Mjumm!
Dank je wel Ellis, voor het (mogen) delen.





maandag 30 maart 2020

Romige pasta met brandnetel

Goed nieuws: ze zijn nog de hele maand april in de aanbieding.... verse brandnetels!!
Nu - in het voorjaar - zijn ze op hun best.  Op stikstofrijke, voedzame, humushoudende grond, groeit de brandnetel graag. De lichtgroene toppen zijn het meest krachtig om te oogsten en bevatten vitamine C en D,  carotenen en ijzer. De brandnetel staat bekend om zijn bloedzuiverende eigenschappen en past goed in een versterkende voorjaarskuur.  De brandnetel is te eten als groente en kun je klaarmaken als spinazie. De smaak heeft hier ook iets van weg, maar is nog wat krachtiger.


Ons favoriete recept hier in huis, blijft wel brandnetelsoep (klik), maar deze romige pasta is lekker snel klaar en er moet geen halve kilo brandnetel in. Dit is eigenlijk een super recept voor de beginnende brandnetellover.... een klein beetje om aan de smaak te wennen.

En dat komt goed, ik beloof het.
En ook het plukken valt mee.

De brandhaartjes, die door het mierenzuur zo prikken en door oxaalzuur en wijnsteenzuur zo lang blijven prikken, 
kun je makkelijk vermijden als je de brandnetel langs de bovenkant benadert. 
Raak de bladeren niet aan langs de randen, de bovenkant bevat bijna geen brandharen. 
Als je met een licht opwaartse beweging de top van de brandnetel plukt, voel je geen brandnetelprikken.
De top met hooguit drie tot vier bladeren moet je hebben.
Als ik zo'n halve kilo heb geplukt, voel ik twee, drie dagen een licht tintelend gevoel in mijn vingertoppen, wat niet eens onaangenaam voelt. 
Pluk ik veel minder zoals voor dit recept, dan voel ik helemaal niets.
Deze hoeveelheid brandnetels komen allemaal uit eigen moestuin, 
waarvoor ik ze speciaal heb laten staan, vorige week.
Let er op dat je brandnetels op een 'schone' plek plukt. Niet langs een drukke autoweg 
of een uitlaatstrook voor honden, maar dat spreekt vanzelf.

Word je toch geprikt, bedenk dan dat de brandnetel genezend werkt bij reuma.... en wie weet, 
 werkt het ook preventief.
Trouwens, de beste remedie bij steken is niet krabben, dan gaat het echt het snelst weer over.  
Geniet eens van de smaak van brandnetels.... 

Romige pasta met brandnetels

       voor 4-6 personen

Ingrediënten:
  • 600 g volkoren fusilli pasta
  • flinke handvol brandnetels (50 - 60 gram)
  • 4 tenen knoflook
  • 250 g bio crème fraiche
  •  3 el olijfolie
  •  250 g vegetarische roerbakblokjes (Valess of Vivera)
  •  versgemalen zeezout naar smaak


Hoe maak ik het klaar:
Was de brandnetels goed in een vergiet. Laat ze uitlekken. Ze met je handen aanraken en in stukjes snijden, raad ik niet aan. Ik knip ze met een speciale schaar in kleinere stukjes en laat ze staan.
Kook de pasta in een pan met ruim water al dente gaar.
Giet de pasta af door het vergiet waarin de kleiner geknipte brandnetels liggen. Er gaan geen waardevolle stoffen van de brandnetel verloren, maar 'de brand' gaat er op deze manier wel van af. Schep er twee eetlepels goede en pure olijfolie doorheen en doe terug in de pan.
Bak de vegetarische roerbakblokjes in een koekenpan tot ze lichtbruin en wat knapperig zijn. 
Roer de crème fraise door de pasta. Pel de knoflook en pers de teentjes uit boven de pan met pasta. 
Roer door, samen met de vegablokjes.
Breng eventueel op smaak met versgemalen zeezout en/of witte peper.

Serveer meteen.
Mijn kinderen - al vertrouwd met de smaak van brandnetels - vonden dit zó lekker, 
dat ze nog een bordje opschepten.


Variatietips:
  • Geef er geraspte kaas bij 
  • Voor een vegan (en zuivelvrije) variant:  vervang de vegetarische blokjes door gebakken champignons en vervang de crème fraise door sojaroom.
  • Houd je niet van kant en klare vegastukjes, roer er dan een paar in stukjes gesneden en gekookte eieren door of geef er een omelet bij
  • Vervang de crème fraise eens door kwark of hangop
  • Serveer er een salade en vers afgebakken brood met kruidenboter bij
Eet smakelijk!!

Heb jij wel eens brandnetels gegeten?
Wat houd je tegen om het eens te proberen?!






vrijdag 27 maart 2020

Pannenlappen naaien

Op de één of andere manier verslijt ik pannenlappen snel.... ik weet niet wat ik er mee doe, 
maar na een tijdje zien ze er niet meer uit en zijn ze niet meer om vast te pakken.
En juist pannenlappen ontbreken nog in mijn nieuwe keuken.
Dus maakte ik ze zelf!
Niet te ingewikkeld: geen gehaak, gebrei of gequilt voor mij. 

Gewoon rechttoe, rechtaan op de naaimachine. 
Het is nog een kleine uitdaging voor me, omdat het randje er mooi uit moet zien.
En misschien dat door het werk wat ik er aan heb, het me lukt om er wat zuiniger mee te doen.
En anders.... heb ik nu het patroon voor een volgende keer.

Pannenlappen naaien

          2 stuks

Benodigdheden:
  • 4 lapjes stof van 20 x 20 cm
  • 2 stroken stof van 5 x 85 cm (dezelfde stof of juist contrasterend)
  • 2 stukken fiberfill of andere geschikte vulling van 40 x 20 cm
  • naaigaren
  • naaimachine
  • schaar
  • meetlint 
  • potlood 
  • spelden

Hoe pak ik het aan:
Ik nam een stuk stof wat over was van onze gordijnen: precies geschikt om nog pannenlappen uit te halen. Qua kleur vind ik ze goed passen in m'n keuken.
Meet en knip de stukken stof in de maten zoals hierboven genoemd.
Voor de vulling gebruik ik fiberfill waarvan ik een stuk had liggen. Ik weet niet meer hoe ik er aan kom en eerlijk gezegd heb ik het zelfs een paar jaar gebruikt als sneeuwlaag gedrapeerd over de kerststal.... :)
Tot nu… dit is een betere bestemming! Je kunt ook oude handdoeken (vouw ze vier keer dubbel) gebruiken of een restje van bijvoorbeeld een wollen trui of deken.
Omdat ik geen lockmachine heb, begon ik met een zigzagsteek aan de afwerking van de vierkante lapjes. Sla dit over als je geen rafelende stof hebt.
Vouw de fiberfill vullingsstof dubbel en leg op de binnenkant van een vierkant lapje. 
Leg het andere lapje erop en speld vast.

Naai nu met een zoom van 1 cm helemaal rondom, de lappen met de vulling ertussen vast.

Naai dan twee keer diagonaal, zodat je een kruis in het midden krijgt, hierdoor 
blijft de vulling goed op z'n plaats.

Dit was het simpele werk.
Voor de afwerking neem je de lange strook. Ik vind het mooi om het in dezelfde kleur te gebruiken.
Speld de strook met de goede kant vast op de rand van de pannenlap.

In de hoek laat je de vouw van de stof omhoog steken, zoals op deze manier.
Ik laat maar veel foto's zien, want zo kan ik het duidelijk maken.
Uiteindelijk ziet het er dan zo uit.
Er steekt een randje uit, dat is om een lusje van te maken, maar eerst naaien we de randen vast.
Let op bij de hoeken. Naai niet door, maar stop bij de vouw. 
Til je naald eroverheen en naai dan de volgende kant vast.
Let bij de laatste hoek op dat je het eerste deel schuin wegvouwt.

Draai nu de strook om en vouw hem over de randen van de pannenlap heen.
Vouw de hoekjes mooi en strak om.
Vouw een dubbele zoom en speld vast. 
Zorg dat de rand ongeveer 1 cm bedraagt en naai vast.


Naai in de hoeken door, zodat het goed vast komt te zitten.
Bij het begin van de strook: naai die dubbel en vouw er een ophanglusje van.

Je kunt het ook afhechten.

En klaar is je pannenlap.
Nu nog nummer twee!
En als je de smaak te pakken hebt, naai je er nog een paar.....

In plaats van een strook van dezelfde stof te nemen, kun je ook biaisband gebruiken.
Dit is wat makkelijker en je kunt het in elke gewenste kleur nemen.
Zorg wel dat je minimaal 4 cm breed band gebruikt.

Ik kan weer even vooruit met mijn nieuwe pannenlappen.
Ik maakte ook een ovenwant, maar daar ben ik nog niet tevreden over.
Bovendien gebruikte zoonlief deze dezelfde dag nog bij het koken op de wokbrander en 
verbrandde gelijk de bovenkant....  :(
Maar wel lief dat hij voor ons kookte! 

Hoe zien jouw pannenlappen er eigenlijk uit?
En hoe snel 'verslijt' jij ze? 

donderdag 26 maart 2020

Mijn moestuin (maart '20)

Yes! It's spring!
En hier is eindelijk mijn moestuinblog...
Ga er lekker voor zitten en kijk en lees mee.
Mijn moestuinblunder komt voorbij...
En al heb je geen grote tuin, ik deel ook tips die je kunt gebruiken op je balkon
of in een paar potten in je keuken.
Wat je zelf - met veel geduld - hebt zien groeien, smaakt lekkerder, echt!
En wanneer je uitgelezen bent, heb ik je hopelijk geïnspireerd om zelf iets groens te doen. 
Want van buiten zijn en groene dingen doen, wordt je rustiger, stress verdwijnt naar de achtergrond
en zoals ik ergens las; wanneer je je (moes)tuin betreedt, kom je een stressvrije zone binnen.
Hoop dat jij dat ook zo ervaart!


En in de lente moeten de meisjes bloemetjes in het haar.
Ik kreeg een prachtige madeliefjeskrans - die iets te klein was - en had 'm de hele dag in mijn haar.
Maar vergat er een foto van te maken...
Gelukkig heb ik deze foto's van mijn mini-fotomodel.

Ver voor het voorjaar, begon het in mijn groene vingers al te kriebelen.
De hele winter door had ik wat kiemgroenten in een kweekbakje op mijn aanrecht:

verse alfalfa en andere groentespruiten. Goed voor de energie!
In de eerste week van februari....
deed ik mijn eerste tuininkopen.
Ze waren in de winkel nog niet eens geprijsd - net binnen - ik nam ze vast mee.
Pootaardappeltjes  (ook voor de schooltuin) en uien en sjalotjes.
En.... vooruit maar, zes slaplantjes.
Natuurlijk ga ik ze ook nog zaaien, maar deze hebben alvast een voorsprong.

Weet je dat sla goed tegen koude kan?
We denken dat sla echt bij de zomer hoort, maar juist in de warmste maanden groeit (krop)sla eigenlijk niet. Als ze nog in de tuin staat, schiet ze vanwege de warmte gelijk door.
Maar nu staat ze in de koude kas, zelfs een beetje nachtvorst verdraagt ze.
En als de dagen wat warmer worden, wordt het in de kas gelijk behaaglijk.
Wel jammer dat ook de slakken ontwaakt zijn uit hun winterslaap.
Ik heb ze niet zien kruipen, maar de gevolgen van hun aanwezigheid waren al duidelijk zichtbaar.
Gelukkig had ik nog een zakje cacaodoppen liggen.
Voorzichtig rangschikte ik de doppen rondom de tere slaplantjes.
Net als alle tuinders met mij, heb ik al ontzettend veel geprobeerd tégen slakken (klik)
en ik moet zeggen, deze cacaodoppen werken best goed.
Hier zie je de sla zo'n 6 weken later.... elke dag een stukje groter.

Groeien

Nog belangrijker dan hoge temperaturen en behaaglijke warmte is wel dat de dagen lengen.
 Dat extra daglicht is essentieel voor de natuur en alle plantjes! 
Alles schiet uit de grond!
Geweldig om te zien.
Ik geniet altijd van de eerste rozerode rabarberknopjes die ik dit jaar zelfs in januari al spotte.
Vandaar dat ze half maart al echte stengels heeft.

Verder loopt de zwarte bes uit

en het gaat hard in twee weken tijd.

 De maggi of lavas komt weer boven, tegelijk met andere kruiden.
Binnenkort deel ik een aantal toepassingen en een recept voor het maggikruid.

Ik kwam een nieuw kruid tegen: het kerrieplantje! En ja.... het ruikt echt naar kerrie.
Ben benieuwd hoe en waarin ik het kan gebruiken.
Hebben jullie wel eens vers kerriekruid in de keuken gebruikt?

Maar of mijn tijm er nog bovenop komt.....
Het lijkt nu één dood, borstelig struikje.....


De pruimenboom bloeit weer, met tere witte bloesems.

En ik ben super blij dat mijn kweepeerboompje het goed doet.
Ondanks het goede begin vorig jaar heb ik toen nog geen vruchten geoogst.
Maar met vruchtboompjes moet je meestal een jaar of twee geduld hebben.
Oh wat kan ik hier nu al van genieten.

De niet-moestuin

De tuin rondom ons huis - dus niet mijn moestuin - gaat ook op de schop.
Het gazon wat bij de buren altijd groener lijkt en is (klik), gaat er eindelijk dit jaar uit.
De grindtegels zijn al opgehaald, dat gaat snel wanneer je ze gratis op Marktplaats aanbiedt. 
In plaats daarvan komen er houtsnippers met daartussen wat meer bloemen en struiken.
En ja, zelfs 'nutteloze' bloemen en struiken komen er in.
Nutteloos bestaat natuurlijk niet, maar ik bedoel er mee dat het enkel sierstruiken zijn, 
zonder culinaire toepassing, zonder eetbare besjes of andere vruchtjes.
Maar ja.... ze zijn wel weer heel goed voor bijen (Skimmia) en vlinders (Vlinderstruik). 
Of waar je gewoon blij van wordt omdat ze vrolijke kleuren hebben: de Forsithia en Roos.


Waar ik ook heel blij van wordt is deze plant: de Inca Goudbes.
Vroeger als kind kon ik me al verwonderen over die prachtige, in de herfst doorschijnende lampionnetjes. Je hebt ze vast wel eens gezien. De bes binnen in het lampionnetje is bij deze plant eetbaar, je hebt ook niet eetbare varianten.
Dit is een vaste plant, hoewel deze in de winter ondergronds overleefd.

Ik zette ook een roze bosbes en een gojibes in de tuin.
Ik ben wel in voor wat nieuws!
Nu staan ze nog midden in het gras, de houtsnippers moeten nog komen.....

Tijd om te zaaien 


Eerst inventariseer ik altijd wat ik voor zaad nog over heb van vorig jaar.
Van sommige soorten heb ik heel veel zaad omdat ik vaak wat krijg.
Ik controleer de houdbaarheidsdatum en hoe netjes ik het zakje heb bewaard.
Ik heb hier op goed geluk raapstelen gezaaid van een dicht zakje zaad wat drie(!) jaar over de datum was. Houdbaar tot 2017. Maar mooi dat de raapsteeltjes opkomen.
Soms moet je het gewoon even uittesten.
Ik maak een lijst van wat ik graag dit jaar wil hebben.
Op mijn lijstje staan bijvoorbeeld regenboogwortels en verschillende droogbonen.

Voor in huis zaai ik in kweekbakjes voor.
Plastic bloempotjes heb ik bijna niet meer.

Dus maakte ik zelf potjes.
Klik hier om te zien hoe ik ze van krantenpapier maak.


Maar ook lege wc rolletjes - geen grapjes over maken - zijn perfect om in te zaaien.
Je kunt trouwens ook zaaien in (biologische) sinaasappelschillen, eierschalen of in een eierdoos.
Deze natuurlijke materialen kun je met de plantjes mee planten en leveren mest of bescherming.
Binnen zoek ik elke keer een zonnig plekje voor de plantjes.
De plantjes verhuizen zeker twee keer per dag en ik blijf lopen....
Wie zegt dat een huisdier bewerkelijk is?
Hier groeit de tomaat en de knolselderij al.
Komende week moeten ze al gaan harden, buiten.

Wat ik vanaf februari gezaaid heb:
  • Knolselderij en bleekselderij: dat zaad is echt piepklein. En knol- en bleekselderij zijn langzame groeiers.
  • Rode peper en paprika kunnen ook al vanaf februari gezaaid worden. Later kan ook, maar dan komt de oogst ook later.
  • (Vlees)tomaten, watermeloen, komkommer en prei
  • Sla, andijvie en met de kinderen tuinkers.

Ook heb ik gemberwortel ge.....plant.
Dit heb ik eerder geprobeerd, toen in het verkeerde jaargetijde.
In februari - of vooruit maart, planten kunnen geen agenda's lezen - plant je een stuk
gemberwortel in de grond.
Neem een biologische gemberwortel.
Zorg dat er zo weinig mogelijk ribbels op het stuk zitten dat je wilt gebruiken,
maar wel uitstekende knopjes. Dit worden namelijk de uitlopers, waar de bladeren uit gaan groeien.
Let er bij het planten dan ook op dat deze knopjes bovenaan zitten.
Ik ben zó benieuwd of het deze keer gaat lukken!
In twee ruime bloempotten  plant ik twee stukken wortel.
Eerst krijgen ze een plekje binnenshuis, bovenop de vloerverwarming.
Later ga ik ze in de kas uitplanten en hoop ik in het najaar mijn eigen gemberwortel te kunnen oogsten. Je kunt ze ook binnen laten staan, het is immers een tropische plant.
Ik houd je op de hoogte. Heb jij wel eens gember geplant?

Een leuke kaart met zaad erin, zaaide ik ook.


Dit staat nog ergens hoog op mijn bucketlist. Zelf papier scheppen en zadenkaarten maken.
Lijkt me geweldig. Nu 'rock' ik met de raketsla..... ik denk dat het goed gaat groeien.


Witlof

Ja, ik wil het hebben over witlof, want die oogst ik nu regelmatig.
Het is een complexe teelt in twee fases. Je begint met zaaien in mei in de vollegrond. De uitbundig groeiende bladeren laat je voor wat ze zijn. Vanaf oktober tot eind november oogst je de penwortels. En dan komt de echte witlofteelt. Als je de wortels goed behandeld: op de juiste hoogte afsnijd, schoonmaakt en de juiste tijd laat drogen en rusten en ….  nou ja, een heleboel voorwaarden, dan kun je daarna voor de echte witlofteelt gaan.
Je kuilt de witlofwortels in (methode 1) of je zet ze op zand of op een bak met water in het donker....
Ik probeerde deze winter beide methodes. Hier zie je de ingekuilde witlofwortels.
Ik maakte een diepe kuil in mijn kasje, groef de wortels in en bedekte ze met een berg aarde.
Ondergronds groeien witlofstruikjes op de bovenkant van de wortels. 
Groeien ze bovengronds, wat hier dus gebeurd is, dan worden ze groen.
Onder invloed van zonlicht komt fotosynthese op gang, waardoor de plant groen wordt.
Het afdekken met plastic is niet nodig, maar zorgt er voor dat de temperatuur hoger wordt waardoor de teelt sneller gaat. En in dit geval helpt het met het goed afdekken tegen de zon. 

Buurman Teun probeerde methode 2 voor me uit en zette de penwortels in een emmer met zand.
Daar gaan de witlofwortels weer uitlopen en erop groeien prachtige witlofkropjes.
Tenminste.....

het kan ook zó!
Als de witlof te kort wordt afgesneden, groeit de witlof als een soort bloem.
Met allemaal ieniemienie witlofjes… Wél heel erg mooi en ook nog wel te eten in een sla, 
maar het zijn geen witlofstronkjes.

Hoewel de kinderen witlof niet zo lekker vinden, geniet ik ervan.
Alle moeite is het dubbel en dwars waard om m'n eigen verse witlof te kunnen oogsten.
Heerlijk!
Op mijn pagina groente-uit-de-tuin-recepten staan nu al een paar lekkere recepten met witlof.
Kijk gerust ook eens bij andere groente voor bijzondere receptideeën.
Wist je dat je in het najaar ook witlofwortels kunt kopen?
Je slaat dan de eerste teelt over en kunt ze zels binnenshuis laten trekken op een emmer water.
Zo kun je zonder moestuin wel groentes oogsten.
Misschien een ideetje?!


Dieren

Net als de plantjes, trekken ook de dieren zich niets aan van wat er zich afspeelt in de mensenwereld.
Heb je de vogeltjes al uitbundig horen fluiten op een vroege ochtend?
Ook insecten kun je weer zien: de eerste vlinders en lieveheersbeestjes. Ook mijn bijen zijn weer actief. Daar start ik binnenkort een andere serie blogs over.
Als de temperatuur boven de 12 graden is, vliegen ze uit: voor zichzelf om voedsel te verzamelen
 èn om te bestuiven, zodat de natuur nog mooier kan groeien, bloeien en vrucht dragen.

Mijn kippetjes zijn allemaal aan de leg. 

Elke dag heb ik nu verse eitjes: heerlijk!
,
En kijk! De broedmachine heb ik goed op tijd tevoorschijn gehaald.
Twaalf eitjes zitten erin van krielkipjes van Tara. 
Als dit lieve kuikentjes worden, krijgen de kinderen biologieles in de praktijk.
 Handig met hun thuisonderwijs. Tijdens de reken- en taalles hebben ze alle tijd om de kuikentjes
 op schoot te houden, zodat die heel tam worden.


Mijn tuinblunder

Het is alweer even geleden, maar met de herfststormen die zich van seizoen hadden vergist, 
kreeg ook mijn kas bij huis, het zwaar te verduren.
Net had ik daar twee sla en peterselieplantjes geplant en daar waaien drie ruitjes uit de kas.
Nadat de kippen vanwege de storm ruim een week binnen in hun hok hadden doorgebracht omdat ik bang was dat hun veren nog uit hun lijf zouden waaien, liet ik ze weer naar buiten toen de wind wat was gaan liggen.
Helemaal vergeten dat de kipjes via de kapotte ruit zó de kas binnen kunnen lopen.
En dát deden ze natuurlijk.
En die lekkere, verse slaplantjes en de peterselie, smaakten de kippen opperbest.
Sterker nog: als bedankje schoffelden en wiedden ze de hele kas nog even door. 
Bedankt, lieve kipjes. 
Kan ik weer opnieuw beginnen... zucht.
Vandaar dat mijn witlofheuvel niet meer zo mooi strak staat en ik nog geen rucola of posteleinblaadjes kan oogsten.....
Tja, soms zijn dieren heel nuttig en soms..... zou je ze het liefst even achter het behang plakken;)


Mijn moestuin nu...

Het is maar een kale bedoening in mijn tuin. Bijna alle groentes zijn weg....


Vier schuttingdelen liggen omgewaaid... maar wie het gaat repareren is onduidelijk.
Ik heb niet gespit om het bodemleven niet te veel te verstoren. De helft van de tuin heb ik bedekt met een dunne laag kippenmest en stro en wat houtas uit de kachel. Er komt alweer wat onkruid bovenuit groeien, maar de andere helft is helemaal een harde laag.
Daar moet dus nog wat mest overheen.... ga ik vanmiddag doen. 

En de frees moet er nodig door, maar de grond was veel en veel te nat. Nu zou het bijna kunnen, maar buurman Teun, van wie de frees is, heeft last van zijn rug en wil voorzichtig zijn....
Oh.... ik heb bijna geen geduld meer!
Er staan nog vier planten in het midden van de tuin. Dat is winterbloemkool.
Heel voorzichtig gluurde ik tot aan het hart tussen de bladeren.... Ja, ja...
een heel klein beginnetje zag ik komen.
Ook hier heb ik nog wat geduld voor nodig.
Maar uiteindelijk komt het wel goed.
Dat komt het uiteindelijk elk jaar!

Net als andere kruiden zag ik ook de munt weer omhoog komen.
De beste remedie trouwens tegen het woekeren van de munt, is lekker veel oogsten.
Ik ga na alle inspanningen nu eerst lekker een kopje muntthee drinken.

Vergeet ondanks alles niet te genieten van het groen om je heen.
Tot de volgende keer.