zondag 23 februari 2020

Hazelnoot-rotsjes


Terwijl ik voor een speciale  gelegenheid weer een lading bonbons aan het maken was, 
vroeg  Peter me: kun je ook eens pindarotsjes maken?

Ja, ik had wat (gesmolten) chocolade over, dus dat kon ik best doen!
Maar pinda's... ik heb nog super veel hazelnoten over!
Dus zette ik Peter aan het hazelnoten kraken en maakte ik voor hem 
-en stiekem ook voor mezelf - hazelnootrotsjes.
Ze zijn lekker en super simpel. Dat ik dit niet eerder bedacht!!
Makkelijker dan dit gaat het niet worden!

Hazelnoot-rotsjes

    voor ongeveer 25 rotsjes

Ingrediënten:
  • 180 g pure chocolade (Fair Trade)
  • 125 g gepelde hazelnoten
Hoe maak ik het klaar:
Kraak eerst de hoeveelheid hazelnoten die je nodig hebt en nog wat meer.
Rooster de hazelnoten in een droge koekenpan in ongeveer 3 tot 4 minuten. De hazelnootsmaak wordt sterker door het roosteren.
Smelt de chocolade au-bain-marie in een pannetje tot een fonkelende, donkerbruine saus.

Roer de geroosterde hazelnoten door de chocoladesaus. De verhoudingen komen bij dit recept niet zo nauw. 
De hazelnoten moeten in ieder geval rondom met chocolade bedekt zijn. 
En als je wat teveel chocolade hebt, voeg je gewoon wat extra hazelnoten toe.

Leg een bord of plaat met bakpapier klaar en schep hier met een dessertlepel hoopjes hazelnootchocolade op. 
Dit zijn je hazelnootrotsjes!
Zet de plaat of het bord  een half uurtje in de vriezer of laat het twee uur opstijven in de koelkast.
Haal de rotsjes van het bakpapier, ze zijn nu klaar om op te snoepen.
Smullen!

Als je ze kunt bewaren ;) zorg er dan voor dat het niet op een warme plek is. 
De koelkast is - zeker in de zomer - een betere optie.


Deze rotsjes kun je op dezelfde manier met pinda's klaar maken en natuurlijk ook met andere noten. 
Wie weet maak ik ze eens met gemengde noten.... en pistachenootrotsjes zijn vast ook erg lekker!

En.... ze zijn ook erg leuk om samen met kinderen te maken. 
Voorjaarsvakantietip: duik samen met je kind de keuken in!



vrijdag 21 februari 2020

Tijd in mijn keuken (5)


In plaats van een weeklang inspiratie voor de warme maaltijd deze keer inspiratie-ideeën voor de lunch.

Mijn lunchgerechten


Want de lunch? Dát is echt míjn feestje!! Meestal lunch ik alleen omdat iedereen naar werk of school is. Even rust èn bezinning in mijn verder drukke bezigheden....

Op zondag is iedereen wél thuis en lunchen we ongeveer tegelijkertijd, hoewel iedereen zelf iets lekkers en warms uitkiest:  een afbakbroodje, een tosti, een cup-a-soupje, een omeletje op brood...….
Ik koos deze zondag voor een speltbroodje gezond. Ik belegde het met sla, tomaat en met een knakwortel.

Een knakwortel?? Heb jij ze al eens gezien bij de AH? Het is een super goed idee van Koen die ze maakte voor zijn vegetarische vriendin Valerie die geen groentes lust. Het is een knapperige, lange wortel, grondig gemarineerd in een pittige bbq-saus. Ik kocht ze, omdat ik ze zelf een keer wil namaken.....  de smaak is erg geslaagd. Ik zou zeggen….  try this at home. Als je durft.... ;)
Maandag had ik weinig tijd, maar net genoeg om getoast brood met gebakken champignons te maken. Het idee is super simpel. In een grillpan bak ik twee biologische boterhammen, besmeerd met roomboter. De champignons bak ik in een klontje roomboter. Als ze bruin gebakken zijn, blus ik ze af met een scheutje citroensap en breng ze op smaak met versgemalen zeezout. Nog nooit zó geprobeerd? Ik kan het je aanraden. Wat verse alfalfa erbij en klaar is je groentelunch.
Op dinsdag at ik een speltpitabroodje met falafel. Zondag aten we dit als avondeten:  héérlijk! Ik hoor bij dit gerecht geen gemopper. 
Er waren wat groentes over zoals sla, geraspte wortel en alfalfa en een restje zelfgemaakte 
knoflooksaus, wat alleen maar sterker gaat smaken als het langer staat. Lekker, hoor!!



Woensdag was het hoog tijd voor een salade. Ik kookte een krootje, nam het laatste restant sla, de met veel moeite gekraakte walnoten en mozzarella. Een eenvoudige dressing met olijfolie, azijn, honing en mosterd erover en klaar was mijn smakelijke en kleurige lunch.
Zelfs na afloop bleef de kleur op mijn bord....
Dochterlief zag er kunst in, dus moest ik dit even fotograferen.
Wat vind jij?
Sprekend een zonsopkomst, hè?! :)


Op donderdag nam ik tijd om zuurkool op smaak te maken voor een broodje zuurkool. Nou ja, ik kan er zeker wel vier keer van eten. Dus dat is lekker makkelijk voor de rest van de week.
Dit is niet alleen mijn favoriete recept, maar ook op mijn blog heeft het super veel views: bijna 4000!
Op vrijdag: is het mijn schoolwerkdag.... maar een broodje zuurkool kon ik best klaarmaken. Een vegetarisch worstje even opwarmen in wat heet water uit de koffiemachine. En in een pannetje kan ik het stokbrood en de zuurkool even opwarmen in het keukentje van de personeelskamer. Dat het niet voor iedereen lekker ruikt, zal mij worst wezen. Let op de woordspeling, hi hi...
Zaterdag at ik een groentetosti...

Lekker met de (weinige) groentes die ik in huis heb.... Klik hier voor een aantal goede redenen om eens een groentetosti te maken èn daarbij het eenvoudige recept.

Geheel tegen mijn gewoonte in, heb ik deze week heel erg veel brood gegeten. Toch combineer ik dit altijd met groentes. Een gewoon bammetje met kaas... die ontbreekt dan weer wel.
Want stokbrood, een hard speltbroodje of een pitabroodje zijn prima broodjes om bij de lunch te gebruiken. Hoe ziet jouw lunch er het liefst uit?


Mijn vriezer

Oh, wat een heerlijk werkje vind ik dat: de vriezer ontdooien en schoonmaken. Niet dus!!
Toch was het hard nodig. Kijk maar hoeveel ijs er was aangevroren.
Dat telt absoluut aan op de energierekening.
Bovendien kon ik bijna geen brood meer kwijt in het bovenste compartiment.
Dus ja.... het werd de hoogste tijd.
De winter is dan altijd nog een betere tijd dan de zomer......
want dan kun je echt niets buiten de koeling bewaren  (hoewel, deze zachte winter..... ;))
En hoewel je erg koude handen krijgt in de winter, is het ook de tijd dat de vriezer veel leger wordt. De ingevroren zomergroentes zijn zo goed als op, vorige week at ik een groot deel van de leftovers op....
Vooruit dan maar.
Het leuke is dat ik alles wat nog in de vriezer ligt eens door mijn handen laat gaan.
Verderop schrijf ik over mijn leuke 'vriezervondsten' en wat ik daar mee deed.
Maar eerst: stekker eruit, de meeste restanten in de andere - veel te kleine -  vriezer, 
vooral geen voorraad inslaan deze week en dan de kast open en laten ontdooien.
Ik deed relaxed deze keer. Niet alles hoeft in één dag....
Maar aan het eind van de week had ik weer een schone vriezer.

Nu de kinderen op het hart drukken om er uit te blijven zodat de vriezerdeur niet weer per ongeluk
 open blijft staan... En zelf geef ik elke  keer een extra duw tegen de deur, zodat ik zeker weet dat 'ie goed dicht zit.
Hopelijk kan ik weer een jaar of meer vooruit.
Hoe vaak maak jij je vriezer eigenlijk schoon? 


Bakken


Zondag bakten de kinderen twee keer een recept zandkoekjes.... ik gaf mijn keuken prijs en heb ook maar niet gekeken hoe ze alles hebben gemaakt, maar het resultaat mocht er zijn.
Ze  hadden zelfs zoveel gebakken dat er voor de buren, waar ze een spelletjesmiddag hadden, meer dan genoeg was.
Ik bak eigenlijk nooit zandkoekjes, vind ze eigenlijk wat saai....  de kinderen vinden het leuk en maken er vormpjes en figuurtjes mee. Tja.... maar als ze net uit de oven komen, geef ik ze gelijk. Het ruikt héérlijk en super vers zijn ze - eerlijk is eerlijk - ook lekker. Ik kon het er in ieder geval niet bij één houden.

Het is altijd weer een soort van verrassing wat ik allemaal tegenkom bij het ontdooien van mijn vriezer.  Wist je dat je pruimen makkelijk kunt invriezen? Ik niet... maar ik vond ze terug in de vriezer en het blijkt goed gelukt. Ik had de pruimen per 'taart-hoeveelheid' ingevroren: dus 12 pruimen, ontpit en al bestrooid met suiker en kaneel. 's Morgens legde ik het diepvrieszakje op mijn aanrecht, 's middags kon ik de pruimen op de taart leggen....





En nog weer wat later aten we dit heerlijke omgekeerde pruimentaartje met de smaak van de zomer.




Ook Herman - het vriendschapsbrood - kwam ik tegen in de vriezer. In mijn recept van 2016 schrijf ik nog dat ik niet weet of het kan, maar Herman kun je dus prima invriezen.
Eenmaal ontdooid begin je als het ware bij dag één dat je Herman, het vriendschapsbrood hebt gekregen. Wel goed roeren: in het begin echt 4 tot 5 keer op een dag, dat is belangrijk om lucht in het deeg te krijgen. De enzymen/micro-organismen die nodig zijn voor het ontstaan van een desem zijn van nature al aanwezig in meel en zitten ook op onszelf en in de lucht om ons heen.
Deze micro-organismen zitten vooral in de zemel van de graankorrel. Als de desem na een aantal dagen weer begint te bubbelen en rijzen (de start van het ontstaan van het gistingsproces) weet je dat het goed gaat met Herman.
En ik heb weer gezellig een vriendje op mijn verder lege aanrecht ;)
Klik hier voor de
Herman starter  met printversie.
Deze ga ik volgende week fijn bakken.
Woon je trouwens in de buurt en wil je een deel Herman krijgen? Let me know ;)

Heerlijk al die eieren om te bakken!
Ik bakte even-vlug-tussendoor-kokoskoekjes. Een recept van mijn moeder. Iedereen houdt van deze kokoskoekjes!
Ik maakte nog wat lekkere bonbons

een laag pure chocolade omhult een zachtzoete vulling van carne de membrillo….
Die moesten in een mooi Valentijnspakket, want chocolade hoort bij de liefde!

Op zaterdag verspreidde het bakvirus zich razendsnel:
oudste dochter wilde graag iets nieuws uitproberen, dus ik gaf haar mijn oude kookboek in handen. ;)
Het resultaat was werkelijk om over naar huis te schrijven....
Ze maakte deze goed gelukte kletskoppen!
Dat ga ik binnenkort nadoen en dan deel ik het recept. 

Jongste dochter kon niet achterblijven en wilde dolgraag cupcakejes versieren.
Nou ja.... die moeten dan nog wel gebakken worden.
Maar ook dat wilde ze graag 'zelluf doen!'
Prima! Ze deed het nog ook, want met haar zeven jaar kan ze dat best!

Dit is een deel van het eindresultaat: ze had er voor iedereen twee gemaakt.
Ik kreeg natuurlijk een groene, omdat ik veel van de tuin houd.
Mierzoet, maar toch erg lekker. 
Wat ik proefde was liefde..... waarmee het gemaakt was :).

Er was trouwens een klein restje cakebeslag over en dat stopte


ik in een klein, hartvormig bakblik. Er doorheen wat vruchtjes uit de rumtopf en na ongeveer
 een half uur had ik een heerlijk, lief hartvormig taartje.
Omdat ik op Valentijnsdag moest werken, was dit een dag later mijn blijk van liefde voor Peter.
Niet aan gedacht om een foto van te maken en voor ik het wist was het op.
Oh ja, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de helft kreeg.... lekker, hoor!


Valentijnsdag


Ik kreeg begin van de week een bestelling door van mijn broer om een Valentijnscadeaupakket te maken.
En het mocht worden opgestuurd.
Nou, daar ben ik echt een tijd zoet mee geweest.
Bij het maken van pakketten vraag ik altijd wat er wel en niet in mag.
Alle producten zijn door mij zelf gemaakt. Van kaarsjes tot thee, van druivensap tot bonbons.
Ik zoek mooie verpakkingen en maak labels erbij.
Dit pakket werd vooral een 'tijd voor thee'- pakket.
Met drie soorten thee, honing en bonbons. Ongebleekte theezakjes en een thee-ei 
in de vorm van een theepotje, een houten honinglepel.
Druivensap erbij, kaarsjes in bierdopjes, een hart erbij....
Omdat heel veel producten in glas zitten, vond ik het opsturen reuze spannend.
Nog niet eerder gedaan.... en ik maar wachten en kijken of ik al bericht van mijn broer kreeg.
De post bezorgde een dag later (gelukkig had ik het een dag te vroeg opgestuurd) en mijn broer 
hield me nog eens extra in spanning.
Maar uiteindelijk is de stevig verpakte doos goed aangekomen.
Pfoe... dat moet ik niet elke dag doen.....


Op mijn werk had ik een schaal met hartjessnoepjes neergezet en - heel onpedagogisch - liet ik de kinderen voor de gekste dingen een snoepje verdienen.
Als ze even stil zaten, als ze iets opraapten, iets uitdeelden, als ze een goed cijfer haalden.....
Straf hoefde ik niet te geven.... ;)
En 's  middags mochten kinderen kiezen voor een workshop handscrub maken.
Mijn eigen handscrub was op. Omdat er een nieuw tuinseizoen aan komt, wilde ik graag nieuwe.
 Dus ik besloot dit te combineren.
Ik nam alle ingrediënten mee naar school en daarbij voor iedereen een mooi glazen potje.
Ze mochten de scrub zelf afmeten, mengen, verwarmen en roeren. 
Op het laatst mochten ze nog een geurtje en een kleurtje toevoegen... mooi rood voor Valentijn
Het zag er gezellig uit in de klas.
En ze vonden het zó leuk!
Dit kun je ook makkelijk op een kinderfeestje doen.
Andere kinderen kozen er weer voor om apparaten uit elkaar te halen. 
Ze hadden van thuis zelfs apparaten meegenomen. Leuk, zo'n gemotiveerde groep!


Keukendiy's

Ik vind het heerlijk om precies te weten wat ik heb en niet mis te grijpen als ik in de keuken aan het werk ben.  Als iets (bijna) op is, noteer ik het gelijk in mijn boodschappen-app.
Per winkel heb ik een lijstje, zodat ik weet waar ik wat moet halen.
Er zijn echter steeds meer dingen die ik niet in de winkel koop, simpelweg omdat ik het zelf maak. Het scheelt (plastic) verpakking en geld. Ik moet alleen zorgen dat ik de basisgrondstoffen daarvoor heb.
Zo maak ik altijd zelf mayonaise. Deze is ongeveer 2 tot 3 weken houdbaar in de koelkast. Maar net toen ik knoflooksaus wilde maken, bleek het restje mayonaise niet meer goed. Met een vers kippeneitje maakte ik in een handomdraai weer nieuwe mayonaise, zo'n 3,5 tot 4 dl. Genoeg voor een schaal knoflooksaus en genoeg voor op voorraad. 
Bouillonpoeder is ook zo'n basisingrediënt wat ik altijd wil kunnen pakken.
In de winkel zijn er vaak E-nummers, suiker en gist toegevoegd, maar zelf maken is erg eenvoudig.
En ik doe het van verse groenten en kruiden uit eigen tuin.
Toen ik begon met zelf bouillon te maken, droogde ik een mengsel tot poeder.
Het is een hele klus en mijn droogoventje staat uren aan. 
Maar.... voortschrijdend inzicht leidde in mijn keuken tot het maken van bouillonpasta.
Gemak dient de mens. Het werkt exact hetzelfde als bouillonpoeder alleen kan ik het urenlange droogproces overslaan, doordat ik veel zout toevoeg.
En elk seizoen smaakt het anders: in de zomer verwerk ik er zomergroentes en -kruiden in.
Nu zat er door mijn mengsel onder andere:


pompoen, een stukje knolselderij, paar stukken aardpeer en de standaardingrediënten
zoals wortel, rode peper, ui, selderij en rozemarijn.
Bouillon gebruik ik niet alleen om soep te maken, maar gaat ook door risotto en stoofpotjes. Ik kook er couscous of rijst in gaar. Kortom: overal waar je anders een bouillonblokje zou gebruiken.
Bouillonpasta bewaar ik in de koelkast en is bijna onbeperkt houdbaar. Maar deze week was ze net op.
Met mijn nieuw gemaakte voorraad kan ik weer even vooruit.



Blunder(tje) van de week

Tja.... was ik even vergeten dat ik voor het maken van bonbons de vriezer nodig heb, om ze hard te laten worden. En omdat ik  haast had - de bonbons moesten in het Valentijnspakket nog diezelfde dag verstuurd worden -  was de koelkast niet koud genoeg. Maar ja, mijn grote vrieskast stond uit: in ontdooistand en dat was ik even vergeten. En mijn kleine vriesvakjes zaten overvol.....


Je voelt 'm misschien al aankomen.... de vloeibare chocolade ging over de rand van de bonbonvorm heen, voordat ze rechtop in het vriesvakje stond. De bonbons golfden alle kanten op. Uiteindelijk pasten ze doordat ik het halfje brood maar uit de vriezer deed. Dat lag halverwege de middag te ontdooien op de aanrecht.... 
En naast de grote vriezer schoonmaken, kon ik gelijk het kleine vriesvakje en de koelkast een beurt geven.


Dilemma van de week

Het knoflookdilemma van vorige week: ik baalde flink dat er gewoon geen Nederlands product in de winkel ligt. Echt heel raar, want in tegenstelling tot bananen groeit knoflook echt wel in Nederland. Uiteindelijk koos ik voor de biologische knoflook en die kwam uit...… tja, Verweggistan (China).

Het nieuwe dilemma is voor mij helemaal niet nieuw, want het speelde al een tijd geleden door mijn hoofd. Wat is namelijk een verstandiger keus als je regelmatig bakt: bakpapier of een herbruikbare baksheet gebruiken?
Wát doe jij?
Op het blog van Monique die meukvrij eet, vond ik een interessant stuk over bakpapier. Zij benadert het vanuit het gezondheidsstandpunt en geeft antwoord op de vraag of er ongezond gif van het bakpapier in je eten terecht kan komen. Mijn dilemma richt zich eigenlijk meer op het belasten van het milieu door het produceren van extra afval. Vaak gooi je een velletje bakpapier na éénmalig gebruik weg (ik gebruik ze wel een keer of drie als dat lukt) maar die bak sheets kun je heel lang gebruiken. Tenminste.....
Fluks kocht Peter - voordat ik dit dilemma in mijn hoofd had uitgewerkt -  deze siliconen bakmatjes. 
Ken jij ze ook?
Ze zitten op een grote rol en ik knipte er een aantal op de goede maat voor in mijn droogkastje 
en in een cakeblik. Daar was ik blij mee! 
Maar verder.... wat zou jij gebruiken?! Waar kies jij voor als je bakt?!
Laat het me horen....


Ik dénk dat dit voorlopig even de laatste blog in deze 'tijd uit mijn keuken'-serie is, maar niet getreurd.... ik ga straks verder met mijn moestuinblogs die ik weer ga afwisselen met een serie over mijn bijen en mijn imkerperikelen.
Kijk en lees je dan ook weer mee?


woensdag 19 februari 2020

Witlofstamppotje

Jippie! Yes! Ik heb witlof uit eigen tuin!!
Je zou mijn juichkreten heus begrijpen als je weet hoe de witlofteelt in zijn werk gaat.
Het is een ingewikkelde teelt in twee fasen.
Nou ja…. zó ingewikkeld is het nu ook weer niet, maar al een aantal jaar
 kwam het witlofzaad bij mij niet op.  Dat is gewoon frustrerend.
Maar afgelopen jaar hadden  mijn tuinbuurman Teun en ik - zonder dat we het van elkaar wisten -
 allebei witlof gezaaid. Bij mij kwam de witlof half op..... maar het was wat. 
Bij Teun kwam het overvloedig op! 
Ik bof met mijn tuinbuurman.... we doen gewoon sam-sam als de één meer heeft dan de ander.
Na de oogst van de penwortels in de herfst volgt een tijd van rust, schoonmaken, rust en vervolgens de wortels zo neerzetten dat de witlof kan trekken, met of zonder dekgrond. Ik kan er een hele verhandeling over schrijven, maar dat bewaar ik voor mijn moestuinblog.....

In ieder geval is witlof een echte wintergroente die nog tot in het voorjaar verkrijgbaar is.

Je proeft het duidelijk in dit het stamppotje: winterse smaken in verbinding met zachtzure en knapperige voorjaarsbites. Met de verse peterselie, een gekookt eitje - uit eigen tuin en van eigen kippen;) - en zachte hangop komt de witlofsmaak optimaal tot zijn recht.  Daarnaast is witlof niet alleen heel gezond met veel vitamine A, B en C en een ruime hoeveelheid foliumzuur, maar ook bevat ze bijna geen calorieën. Goed te weten als je dit voorjaar nog wat kilo's kwijt wilt raken.



Witlofstamppotje

          voor 4-6 personen

Ingrediënten:
  • 3 dl volle biologische yoghurt
  • 150 g vegetarische spekblokjes (Garden Gourmet)
  • 1,25 kg bio aardappelen
  • 50 g bio roomboter
  • 2 el olie
  • 750 g witlof
  • 5-6 eieren
  •  versgemalen zeezout
  • versgemalen peper
  • bosje peterselie


Hoe maak ik het klaar:
Begin met de hangop te maken door minimaal twee uur van te voren de yoghurt te laten uitlekken. 
Doe dat door de yoghurt door een kaasdoek in een zeef te laten uitlekken. 
Als je dit ongeveer 12 uur van tevoren doet, dan krijg je een stevige hangop.
 Doe je dit twee uur van tevoren, dan is het een romige, zachte hangop. 
Meer over hangop (en zelfgemaakte kaas) lezen? Klik dan hier ...
Kook de eitjes middelhard. Ik had kakelverse eitjes van mijn eigen kipjes. 
Doordat ze zó vers zijn, blijven ze zachter van textuur en smaak, ook na 7 minuten koken. 
Wist je trouwens dat door een klein beetje (appel)azijn toe te voegen aan het kookwater 
de eieren niet barsten?
Schil de aardappelen, snijd ze in stukken en breng ze aan de kook. 
Verhit ondertussen de olie in een kleine koekenpan en bak de vega  spekblokjes knapperig. 
De geur en smaak van deze vegetarische spekblokjes lijkt op de echte.... Je kunt ze volgens mij alleen kopen bij de AH. 
Maak de witlof goed schoon.  
snijd doormidden en haal eventueel de bittere kern eruit.
Snijd de witlof in reepjes.
Verhit de helft van de roomboter in een hapjespan en roerbak de witlofreepjes 
in ongeveer 5 minuten zacht en lichtbruin.
Als de aardappels gaar en afgegoten zijn, stamp je ze fijn. Voeg de andere helft van de boter toe
 en vervolgens de hangop, die je hebt verkregen van de uitgelekte yoghurt. 
Roer goed door tot je een smeuiige puree hebt.  Voeg vervolgens ook de vega spekjes en de even gebakken witlofstukjes toe. 
Snijd de peterselie fijn en roer deze er op het laatst door. 

Bewaar enkele takjes ter garnering.
Pel de gekookte eitjes en geef ze bij deze frisse witlofstamppot.


Op welke dag je het ook eet, dit stamppotje is heerlijk.
Zowel op een dag met echt winters weer, als op een stralende voorjaarsdag.
Eet smakelijk! Geniet ervan....




Lees je weer mee met mijn moestuinblogs?
Volgende week verschijnt het eerste deel.....








maandag 17 februari 2020

Gewaxte amaryllisbol zelf maken

Yes! Yes! Ze bloeien!!
Gisteren nog in knop....
Nu bloeiend in rood...

Voluit bloeiend, met opengevouwen blaadjes.... ook in wit.

Vind je ze niet prachtig?!
Ik had mezelf beloofd dat ik deze blog pas mocht posten als de amaryllis zou bloeien, 
want nu weet ik zeker dat mijn experiment is geslaagd!!
Ik gaf deze amarylisbollen namelijk zelf een mooi waslaagje....
En ik las ergens dat het een echt professioneel proces is, wat alleen uitgevoerd wordt door ervaren bloemisten. Want het hele procedé vraagt niet alleen nauwkeurigheid en kennis, maar ook voorzichtigheid.... de amaryllisbol moet namelijk niet alleen een mooi laagje krijgen,
maar ook kiemkrachtig blijven. Door teveel hitte kan de bol beschadigen zodat de bloem
niet meer uitkomt of gaat bloeien.
Maar het is me gelukt!!

Het kan bijna niet anders of je hebt ze al eens ergens bij iemand in huis, een tuincentrum
 of bloemenwinkel gezien. Die mooie, ronde amaryllisbollen in was....

Met dat mooie waslaagje zijn deze ouderwetse bloemen weer op en top trendy.
Zó vind ik ze mooi, maar duur zijn ze ook!
Dus dacht ik: dat kan ik toch zelf wel maken?! 
Ik heb er één gekocht, om te bekijken hoe dit in elkaar zit.
En ik kwam achter het geheim....

Toen ik toch kaarsen aan het maken was en een pan vloeibare was op het vuur had staan, begon ik.
Ik nam vijf nieuwe, verse amaryllisbollen, gekocht voor tien euro. Genoeg om te experimenteren.
En nu deel ik het geheim met jullie.....



Amaryllisbol in was zelf maken

Benodigdheden:
  •  amaryllisbol
  • ballon of nitril (latex) handschoen
  • kaarsstompjes of kaarsresten in een kleur naar keuze
  • oud conservenblik
  • maatbeker of kom
  • ijzerdraad
  • buigtang

Hoe pak ik het aan:
Laat de kaarsen au-bain-marie smelten in een blik in een pan met heet water.
Als het kaarsvet gestold is, giet je het over in een brede kom of kan. Zorg ervoor dat de amaryllisbol er in ieder geval makkelijk in past.
Maar eerst prepareer je de amaryllisbol.


Knip of snijd de wortels eraf en trek de ballon of handschoen over de bol heen.
Hier kwam bij mij een probleem, want als ik dat gedaan had, lukte het me niet om de ballon of handschoen vast te maken.  Dus ik legde er een knoopje in of ik hield 'm gewoon bij elkaar.


Zorg dat je de was in een brede kom hebt klaarstaan.
Houd de amaryllisbol aan de bovenkant vast, zoals op de foto hierboven.
Doop de bol in het al wat afgekoelde kaarsvet. Gebruik zeker geen was wat net van de 'kook' afkomt.
De smelttemperatuur van was is 56 graden.
Als de was te heet is, kan je de bloembol beschadigen zodat de kiemkracht verdwijnt
en er geen bloem meer uit gaat groeien.
De ballon of latex handschoen zorgt wel voor een bescherm laagje, maar daar ga je
aan de bovenkant ook overheen, juist om die laag vast te zetten.
Na het dopen wacht je enkele seconden. Het kaarsvet stolt snel. 
Je kunt dit zien doordat er zich een laagje vormt.
Let op! Bij vloeibaar was lijkt de kleur doorzichtig.... bij het afkoelen ga je de kleur zien.
Dompel de bol weer in het kaarsvet en herhaal dit zo vaak totdat je de ondergrond niet meer ziet en je tevreden bent over de kleur en het resultaat.
Ik heb niet geturfd hóe vaak ik de bol in de was doopte.... ;) maar het was vaak.
De knoop of het randje van de ballon blijft zichtbaar door de waslaag heen. 
Maar ik vond dat wel een mooi effect geven.
Bij de linkerbol zie je de knoop nog goed....  het eindresultaat - in groen - is verrassend!

Ik moest denken aan een hals met een grote ketting (of sjaaltje) ;)
Je kunt de ballon of handschoen ook aan de onderkant vastknopen, 
dan zie je later de knoop niet meer.
Als de was tijdens het proces gaat stollen, maak je 'm au-bain-marie opnieuw vloeibaar.....

Ben je tevreden over de kleur en dikte van de waslaag, zorg dan dat de was door en door gedroogd is.
Vorm ondertussen het ijzerdraad.
Met behulp van een tangetje kun je de vorm maken, zoals je ze ook in de winkels ziet.
Je prikt één uiteinde door de waslaag heen in de bloembol.
Het andere deel vorm je zó dat de bol mooi (min of meer) rechtop komt te staan.


Als je een andere vorm maakt met drie bloemblaadjes, staat de bol nog steviger!

Zet de bloembollen in huis bij kamertemperatuur (ongeveer 20 graden) en wacht af.
Als het goed gaat, begint de bol uit te lopen.
Net als bij alle bloembollen is de voeding in de bol aanwezig, zodat de plant zonder voeding
 of water van buitenaf kan groeien.

Dus ik wachtte af......

Eén bol kreeg mooie, lange bladeren, maar geen knop, een andere bol ontwikkelde een bloemknop
 en weer een andere bol ontwikkelde helemaal niks.

Ter vergelijk heb ik één bloembol zonder was met de wortels in een glas met water gezet...
Stel nu dat mijn experiment niets werd, dan had ik tenminste nog een amaryllisbol...
Maar tot mijn verbazing duurt het juist heel lang voordat deze bol gaat uitlopen. 

En nu de andere bollen al zijn gaan bloeien, staat deze amaryllis nog maar net in knop.
En lekker ruiken doet 'ie ook al niet.

Maar goed, het hele proces duurde en duurde.... de bloembollen veranderden.
Net als mensen hebben ze allemaal een eigen en unieke groeicurve, lijkt het wel.
Ik vind dat mooi!!
En nu.…. binnen twee maanden bloeien ze dus.

Ik geniet ervan!
Volgend jaar ga ik dit weer combineren: kaarsen maken en amaryllisbollen een waslaagje meegeven.
Is het niet ook een prachtig cadeau?
Zelf gemaakt, kun je erbij zeggen.....

Laat je het me weten als je dit ook eens gaat proberen?!
Vind ik leuk....