Schuursponsjes zelf maken (breien dus!)

Geloof het of niet, maar ik heb dus zelf  'schuursponsjes' gebreid.

Ik kwam op dit toch wel zotte idee door mijn voornemen om te minimaliseren op plastic.

En van het één komt soms het ander.

Al die gekleurde schuursponsjes van plastic verslijten snel.

Ze zijn niet duur voor je portemonnee, wel voor de planten en dieren om ons heen.

Ze vergroten de hoeveelheid plastic soup die er al is.

Toen ik me dat realiseerde, besloot ik deze sponsjes mijn huis  niet meer binnen te halen. 

En ging ik zelf aan het breien.

Heerlijk zo'n breiwerkje bij de hand, zo af en toe. Mijn projectjes blijven altijd klein: eierwarmers, sloffen en sjaals. En nu dus schuursponsjes!

Het breien doe je met touw: stug, ruw en sterk!

Ik heb wat uitgezocht over soorten touw.

Touw bestaat altijd uit drie of meer strengen  die van dezelfde garens zijn vervaardigd: om elkaar geslagen of paarsgewijs in elkaar gevlochten.

Je hebt touw van kunstvezel (wat ik uiteraard niet gebruik!) en van natuurvezel.

Touw wat wordt gemaakt van natuurvezels wordt genoemd naar de vezel waar het van gemaakt wordt.

Je kunt onderscheid maken tussen harde en zachte natuurvezeltouwen.

Bij harde natuurvezeltouwen horen: 

• sisal 
• manilla
• cocos.

De harde natuurvezels zijn vaak stug, kunnen makkelijk veel vocht opnemen, maar kunnen slecht tegen lage temperaturen, schimmels en grote hitte. Er wordt over breeksterkte gesproken om aan te geven hóe sterk dit touw is.

Bij de zachte vezels horen:

• jute
• vlas  of hennep  
• katoen.

Zachte vezels zijn soepel en zacht maar ook zeer slijtgevoelig.

Katoen, sisal en jute zijn makkelijk overal verkrijgbaar (op de foto zie je een schap van de Action).

In de moestuin gebruikte ik vorig jaar jute. Jute slijt en gaat in de tuin, onder invloed van weersomstandigheden niet zo lang mee.

Met de klos die ik had liggen, breide ik een eerste schuursponsje.

Maar sisaltouw is veel sterker en slijtvast, dus daar maakte ik mijn tweede sponsje van.

Kies zelf uit ervaring of  bovenstaande info je soort touw.

Schuursponsjes breien

Wat heb je nodig:

• breinaalden nr 6
• bolletje (sisal)touw
• stukje oude handdoek van 10 x 7 cm
• bruin garen 
• borduurnaald

Hoe ga je aan de slag:

Echt.... dit is zó simpel. Zelfs al kun je niet breien, dan is dit je proeflapje en als je klaar bent heb je een schuursponsje!

Zet 10 steken van het touw op.

Brei recht, in  ribbels tot je een lapje hebt van ongeveer 20 cm.

Het breien gaat stug, maar is wel te doen.

Kant de steken af. Je hebt nu een rechthoekig lapje.

Vouw het lapje dubbel en naai één zijkant en de onderkant met stevig garen vast.

Neem het lapje van een oude handdoek en schuif dit in het ontstane hoesje.

Dit is voor de stevigheid.

Naai nu ook de laatste kant dicht.

In plaats van naaien kun je de zijkanten ook aan elkaar vasthaken. Mij lukte dat niet.....

Als je een langer draadje laat uitsteken, kun je hiervan een lusje maken.

Makkelijk om het sponsje aan op te hangen als het moet drogen na gebruik.

Je kunt ze overigens ook wassen: in de wasmachine op 40 graden of draai 'm mee bovenin de vaatwasser.

Mijn ervaringen in gebruik:

het sponsje is vrij stug en hard en ik moet er wel even aan wennen.
Als je een dunner schuursponsje fijner vindt werken, kun je
een korter lapje breien: tot 10 cm en dan ben je al klaar.
Dit is als flexibel, stevig schuurlapje ook goed te gebruiken.
Of het goed werkt?
Probeer het zelf eens uit.

Ik gebruik geen standaard schoonmaakmiddelen meer, dat is eveneens een verandering.

Nieuwsgierig wat ik dan wel gebruik?

Volgende week verschijnt hierover mijn nieuwste blog.

Koop tot die tijd geen nieuw schoonmaakmiddel,
ik beloof je hierbij dat ik een alternatief heb dat beter, goedkoper en gezonder is.....
So, stay tune...