Een vakantiedag terug in de tijd.....

 Voor hun herfstvakantie- plezier, maar nog meer voor het mijne ben ik afgelopen week met de kinderen naar Archeon geweest. Het themapark over geschiedenis. Ik vind het echt een geweldig interessant en inspirerend  park. En ik heb vandaag weer mijn hart opgehaald. Heerlijk in de Middeleeuwse straatjes gelopen èn.... deze keer in stijl: op een paar houten klompen.

Dat was eigenlijk geen vooropgezet plan, maar dat kwam zó: ik liep door een plas en voelde dat de neus van  mijn laars wat doorlekte. En even later zat mijn halve zool los. Ja, ja, je hebt vele spreekwoorden die uit de Middeleeuwen komen, maar op dat moment vóelde ik me een halve zool.  Zo kon ik niet de hele dag rondslenteren.....

Dus op naar de schoenmaker!  De Middeleeuwse, wel te verstaan. Als je door de straatjes loopt, kun je alle huizen en werkplaatsen gewoon binnenlopen en vaak zit de man of vrouw die daar werkt of woont (de archeotolk) binnen en kun je allerlei vragen stellen. Over voorwerpen die je ziet, over zijn werk etc. etc.

Nu, de schoenmaker zat te eten, maar wilde wel even kijken............ik moest mijn laars, niet eens van leer,  uitdoen! Hij had niet zoveel tijd, maar hij zou iets proberen. Ach, helaas: zijn naalden waren zoekgeraakt.    En zo kwam de oplossing van de houten klompen.                                                                                  Weliswaar met gat aan de onderkant (ze waren van hemzelf geweest en al oud), maar dan moest ik de plassen gewoon ontwijken.....

En zo liep ik uren en uren op houten klompen. Het gekke was, dat niemand er zelfs maar van opkeek of er naar vroeg.

Op naar de Middeleeuwse bakker! Daar wil ik inspiratie opdoen. Want hoewel ik wat speciale broden heb gebakken dit jaar, kom ik er nog niet toe om 'dagelijks' brood te bakken. Maar wie weet, komt dat ooit .  De bakker zat tegenover de schoenmaker.

Achter zijn winkel en werkplaats staat het bakhuisje en hier staat een prachtige, stenen oven in.  Het vuur was al bijna opgebrand toen we aankwamen en  de oven moest bijna op temperatuur zijn. Maar dat was hij niet.....  Uiteraard zit er geen oventhermometer op, maar alle stenen aan de binnenkant moeten wit zijn (witheet!) en achterin waren er nog (roet)zwarte stenen. Dus werd er nog een takkenbos opgegooid. Met een rakel wordt het vuur nog even opgerakeld. Wij hebben geluk, want we kunnen nog een broodje klaarmaken, wat straks in de oven meegebakken wordt. Als de oven op temperatuur is, wordt het hout eruit geveegd en in de doofpot gestopt. Dat is die ijzeren bak die ervoor staat. Een soort visnet of grove stof aan een stok, die natgemaakt wordt in een emmer, veegt daarna de oven schoon.. Dit is de zogenaamde sloerie (.....)

 

Onder die witte doek, links, liggen de deegbroodjes van de kinderen. Die worden met een soort houten schep de oven ingeschoven. Vervolgens wordt de deur dichtgemaakt met een restje deeg. En aan dit restje deeg kun je zien hoe het met het brood binnenin de oven is. Is het deeg droog en gaar, dan ook de broodjes!!

  

 

                                                                      Dit vlechtbroodje maakten wij, mijn jongste dochter en ik, samen!

Door de jarenlange ervaring van de bakker kon hij echter vertellen dat de broodjes over ongeveer een half uur klaar zouden zijn. Voor al die mensen die geen horloge dragen (in de Middeleeuwen niemand!) wordt er dan op een hoorn geblazen en kunnen de mensen hun brood op komen halen. Plus hun bestelling doorgeven voor  de volgende dag.

Het hoornblazen hebben we gemist (we waren tijdelijk afwezig, namelijk bij de Romeinse tijd) maar toen we onze broodjes gingen ophalen, smaakten ze heerlijk. Stevig en kraak vers!

Ik heb me verder laten inspireren door de manier van koken. Heerlijk boven een vuurtje. Wat zou ik nog eens graag zo koken. Het wordt dan vanzelf een eenpansgerecht: een stoofpot of soep. En slow cooking natuurlijk, heerlijk rustig, zo'n pruttelende pot die een smakelijke geur en aangename warmte verspreid.

Ik weet nu al wat ik zou klaarmaken...... iets met mijn gedroogde paddestoelen erin en met linzen...... of een heerlijke pompoensoep.....

 

We zijn verder binnen geweest bij de imker, waar we een kaarsje van bijenwas konden maken. De was kwam vanuit de bijenkorf. De lont was 'gewoon' een touwtje. .... maar dat was wel zelf gemaakt: van vlas! En dat vlas groeide weer achter het huis in de tuin.....  Wauw! Het brandde heel goed.

Naast de imker woont de mandenvlechter, die kan weer de bijenkorven vlechten voor de buurman. Wat een mooi samenspel van elkaar helpen en elkaar tot nut zijn, die verschillende ambachten!!

We kwamen binnen bij de visser, waar de roeispanen over de dakbalken hingen en de netten hingen te drogen langs de muur.

Overal waren de gebruiksvoorwerpen opgeslagen in het huisje bestaande uit één kamer, die dienst deed als woonkamer, eetkamer, slaapkamer, werkplaats en dierenstal. Heel handig, hoor. De schapen gewoon in huis, want die geven weer extra warmte af in de nacht.

Omdat het nu herfstvakantie was, maakten verschillende gezinnen gebruik van de mogelijkheid om in Archeon te overnachten. Je kunt dan in een Middeleeuws huis verblijven. Overdag loop je in Middeleeuwse kleding, uiteraard zonder moderne sieraden of telefoon. Moderne kapsels  zitten onder een soort kapje of hoofddoekje gestopt. Volgens mij kom je erg tot rust op deze manier.  Je kunt meer informatie hierover vinden op de site www.archeon.nl. Ik zou het graag nog eens doen......

                            

Hier zie je Yo, mijn oudste zoon, in het huis van de koopman. Hij koopt zoethout van de koopmansvrouw. Dit is een stenen huis met een verdieping erop. De koopman was de rijkste man van het dorp, in de late Middeleeuwen.

En toen was het de hoogste tijd mijn klompen te verruilen voor mijn laarzen. Helaas waren ze nog niet gemaakt, de naalden waren zeker nog steeds zoek. Maar wat ging het lopen op het laatst pijnlijk. Die houten klompen voegen zich niet echt naar je voeten...... ;)

Onze tijd in het park was bijna op. We hebben nog lang niet alles gezien en overal bij stil gestaan.

Zo is de prehistorie ook erg interessant.

We liepen langs wat hutten van jagers/verzamelaars en kwamen in de oudste boerderijen van de mensen die alles zelf moesten uitvinden.

Mijn zoon van 7 jaar kon er bijna niet over uit. Wat leven we nu compleet anders.

Dat het diepe indruk had gemaakt, bleek een dag later, toen hij nog met deze vraag in zijn hoofdje zat: "Ik weet eigenlijk niet in welke tijd ik liever leef, mama,  nu of vroeger......"

Nu, we hebben niet veel keus, dunkt me, maar natuurlijk kiezen we wel hóe we in deze tijd leven. En vooral hóe we omgaan met de natuur om ons heen. Respecteren we die? Dragen we zorg voor het milieu? Of putten we alle grondstoffen uit, alleen voor ons eigen comfort?

Hoe gaan we om met dieren? Hoe gaan we om met ons dagelijks voedsel?

Consumeren we alles klakkeloos wat de supermarkt ons voorschotelt? Of durven we kritisch te kijken hoe iets gemaakt wordt en waar het vandaan komt?

In de Middeleeuwen werd er niks verspild en waren mensen erg inventief in hoe ze leefden met de natuur. Dat geeft zeker rust...... beweeg maar mee met het ritme van de seizoenen!

Ja, het was een inspirerende dag! En ook de vragen die bij me opkwamen, lap ik niet zomaar aan m'n laars (..............) ;)