Nu ik weer een kieskeurige kleuter in huis heb, of anders gezegd: nu een heel actieve kleuter bij ons in huis een moeder heeft die iets te veel van gezond eten houdt en ook veel kraakverse groenten uit de tuin zó op tafel zet ...... Is het weer verhalen-tijd aan tafel!
En dat vindt niemand eigenlijk erg. Al die creatieve verzinselverhalen, passend bij de naam of eigenschap van de groente die we eten, zorgen niet alleen bij onze kleuter voor aandachtig luisteren, maar ook onze twee tieners in huis, luisteren stiekem graag mee.
En....... ondertussen wordt er goed gegeten met als resultaat een bordje leeg en een buikje vol vitaminen!
En laat dat nu net het doel zijn!
Mijn verhalen zijn bedoeld om duidelijk te maken dat het eten van groente leuk is en om imitatiegedrag van een hoofdpersoon - het gezond eten - te stimuleren. Want kinderen die al op jonge leeftijd gewend zijn geraakt aan het eten van groente, zullen die smaak ook meer gaan waarderen. Snoep vinden kinderen door alle suikers snel lekker, maar fruit en groenten moet je jonge kinderen soms wel tien keer laten proeven voordat ze vertrouwd zijn met de smaak.
Dit geldt ook voor mijn kleuter, die net weer uit een 'nee-periode' krabbelt. Met betrekking tot groenten en zelfs fruit was het lange tijd 'nee, nee en nog eens nee!'
In 2014 zijn er op 30 Rotterdamse basisscholen lespakketten geïntroduceerd met dierenverhalen over groentes: 'de groentefroetels'. Dit is bedoeld om jonge kinderen tot 6 jaar vertrouwd te maken met het eten van groentes. Voorbeeldstripfiguren met hun eigen lievelingsfruit of groente geven kinderen het goede voorbeeld.
Een voorbeeld van positieve communicatie en een tegenhanger van al die tv -reclames voor slechte suikers in snoep en frisdrank.
En hét werkt!! Talloze onderzoeken tonen aan dat kinderen gevoelig zijn voor positieve verhalen, voorbeeldfiguren en hippe groentenamen.
En ik vertel dus verhalen aan tafel!
En....... ondertussen wordt er goed gegeten met als resultaat een bordje leeg en een buikje vol vitaminen!
En laat dat nu net het doel zijn!
Mijn verhalen zijn bedoeld om duidelijk te maken dat het eten van groente leuk is en om imitatiegedrag van een hoofdpersoon - het gezond eten - te stimuleren. Want kinderen die al op jonge leeftijd gewend zijn geraakt aan het eten van groente, zullen die smaak ook meer gaan waarderen. Snoep vinden kinderen door alle suikers snel lekker, maar fruit en groenten moet je jonge kinderen soms wel tien keer laten proeven voordat ze vertrouwd zijn met de smaak.
Dit geldt ook voor mijn kleuter, die net weer uit een 'nee-periode' krabbelt. Met betrekking tot groenten en zelfs fruit was het lange tijd 'nee, nee en nog eens nee!'
In 2014 zijn er op 30 Rotterdamse basisscholen lespakketten geïntroduceerd met dierenverhalen over groentes: 'de groentefroetels'. Dit is bedoeld om jonge kinderen tot 6 jaar vertrouwd te maken met het eten van groentes. Voorbeeldstripfiguren met hun eigen lievelingsfruit of groente geven kinderen het goede voorbeeld.
Een voorbeeld van positieve communicatie en een tegenhanger van al die tv -reclames voor slechte suikers in snoep en frisdrank.
En hét werkt!! Talloze onderzoeken tonen aan dat kinderen gevoelig zijn voor positieve verhalen, voorbeeldfiguren en hippe groentenamen.
En ik vertel dus verhalen aan tafel!
Toen onze tieners nog kleuters waren, werkte dit ook prima. Het waren niet bepaald goede eters en groente hoorde uiteraard niet bij hun favorieten. Maar ze zijn groot geworden.
Een aantal jaren stond verhalen vertellen aan tafel op een laag pitje, maar nu is het dus weer elke keer prijs! En de kinderen vragen er zelf om. "Mam, vertel nog eens dat verhaal over dat kaboutertje?" Of: "Hoe ging het ook weer met die zeerovers?"
Een aantal jaren stond verhalen vertellen aan tafel op een laag pitje, maar nu is het dus weer elke keer prijs! En de kinderen vragen er zelf om. "Mam, vertel nog eens dat verhaal over dat kaboutertje?" Of: "Hoe ging het ook weer met die zeerovers?"
Voor mijn verhalen maak ik graag gebruik van sprookjes, die ik dan zelf wat aanpas en verander.
Altijd staat er een groente centraal.
Van tevoren bedenk ik het verhaal niet precies. Het groeit aan tafel.
Wel is het voor kleuters prettig als er duidelijkheid en herhaling in voorkomen.
Dus als we spinazie eten, of dat nu met pasta, quinoa of in de soep is, vertel ik hetzelfde verhaal.
Het spinazieverhaal bijvoorbeeld is gebaseerd op kapitein Popeye. Ik ken het oorspronkelijke verhaal niet goed, maar mijn verhaal gaat zo:
"Er was eens een kapitein die verre reizen maakte op zee. Maar als hij een week of twee gevaren had, voelde hij zich zo slapjes en moe. Dat was eigenlijk wel logisch, want hij had al zeker een week geen verse groentes meer gegeten. Die groeien namelijk niet op zee.
Op een dag, toen hij zich zo slap voelde, zag hij een boot op zich af komen varen. Was het een vriend of een vijand?
Oh, oh, toen de kapitein beter keek, zag hij de piratenvlag in de mast hangen. En piraten willen vechten. Ze vechten om spullen te stelen en schepen af te pakken. Dit was errug slecht nieuws.
Wat moest de kapitein nu doen? Hij voelde zich te slap om te vechten.....
Gelukkig had de kapitein een hele slimme scheepskok aan boord. Die zag het gevaar en hoorde de kapitein jammeren. Hij zei: "Kapitein! Ik weet wat u nodig hebt" Hij haalde een voorraadpot met groen spul tevoorschijn. "Eet dit op en je zult sterk worden, sterker dan ooit en zeker sterk genoeg om met de piraten te vechten!" De kapitein keek naar het groene spul. "Zou dat echt helpen?" dacht hij.
Maar hij wilde niet dat zijn schip gekaapt zou worden! Hij móest vechten!
Hij at met grote happen de hele pot met het groene spul leeg. Gek! Het smaakte niet zo vies als hij dacht! Het was prima te eten.
Nadat hij het gegeten had, voelde hij zijn vermoeidheid wegtrekken en hij voelde zich heel sterk worden. Zijn spierballen begonnen te groeien! De piraten kwamen eraan, maar de kapitein ging met ze vechten. Hij vocht zo hard, dat hij de piraten verjoeg. Eigenlijk had hij hun schip wel kunnen buitmaken, maar hij hoefde geen twee schepen te hebben.
"Kok, wat was dat voor groen spul?" vroeg de kapitein. "Dat was nu spinazie" antwoordde de kok nonchalant. "Er zit heel veel ijzer in en je wordt er reuzesterk van." Nou, dat had de kapitein gemerkt. Hij was super blij met zijn slimme kok. En elke keer als ze weer vertrokken voor een verre zeereis, vroeg hij de kok of hij wel genoeg potten met spinazie bij zich had. Want die spierballen en die kracht had de kapitein wel nodig!"
Onder het vertellen wordt er lekker doorgegeten en anders helpt een extra aanmoediging aan het eind van het verhaal. Want jij wilt toch ook morgen sterk zijn voor datgene wat we gaan doen?!
Nog even een spinazieweetje:
Van spinazie ging lang het verhaal dat het een hoog ijzergehalte had. Spinazie bevat inderdaad meer ijzer (3-4 mg) dan veel andere groenten, maar dat is lange tijd overschat. Toch hebben veel mensen dit beeld nog voor ogen bij spinazie. Toen in 1937 een nieuwe analyse werd uitgevoerd door Duitse wetenschappers, bleek het ijzergehalte tien keer zo laag te zijn als werd aangenomen. Hoe dit heeft kunnen gebeuren is onduidelijk. Een theorie is dat er een komma op de verkeerde plek werd gezet. In spinazie zit vooral non haem ijzer, een variant die door ons lichaam moeilijker wordt opgenomen dan haem ijzer. Daarnaast bevat spinazie oxaalzuur, dat maakt de opname nog moeilijker omdat het zich aan ijzer bindt.
Hoe het ook zit, mijn doel is duidelijk! Of spinazie nu heel veel of veel minder ijzer bevat, mijn kinderen hebben al luisterend naar het verhaal, die heerlijk verse, gezonde groente naar binnen gewerkt. Hun bordje is leeg!
Mijn taak zit er voor vandaag weer op!
