vrijdag 30 juni 2017

Maaltijdsalade met verse doperwten

Oh..... dit is zó grappig!
Ik maakte afgelopen week een salade die ik ruim twintig jaar geleden ook maakte, precies dezelfde!
Ik kon me dit recept nog goed herinneren, maar hoe dat kwám?

Niet alleen geuren maar ook smaken kunnen veel herinneringen losmaken.
Geuren roepen het sterkst herinneringen op, het geurcentrum zit het dichtst bij de plek waar je emoties zetelen in de hersenen. Zo kun je  soms zomaar overspoeld worden door een geluksgevoel..... bijvoorbeeld door de geur van zelfgebakken appeltaart, zoals je die vroeger kreeg bij oma.

Bij de salade die ik maakte - deze smaken bij elkaar -, krijg ik dus een geluksgevoel. Mijn bijzondere herinnering is, dat ik 'm maakte op de avond dat mijn grote liefde voor het eerst bij mij (op mijn studentenkamer) langs kwam. Ik had beloofd voor hem te koken, maar dat werd dus een salade die ik van tevoren kon klaarmaken. De jongen op wie ik stapel verliefd was, had een prachtig boeket zonnebloemen bij zich.
Het was heel gezellig.
Maar....... die salade deed 't hem niet, hoor! Misschien toch iets te gezond voor die tijd??
Pas op een andere avond toen we gezellig gourmetten, spraken we onze liefde voor elkaar uit.
En deze salade.....  Het geval wil dat ik veldsla in de tuin heb staan en verse doperwten en ineens herinnerde ik me de combinatie in dit gerecht.  Het recept - uit de 'Boodschappen' - vond ik na even zoeken terug en bereidde ik opnieuw.

 


Het past goed bij mijn gezonde leefstijl. De groentes haal ik nu vers uit mijn eigen moestuin, de eitjes komen bij mijn kippen vandaan. Dat is veranderd, de maaltijdsalade zelf  (bijna) niet.....
Ik vind het super leuk om 'm  hier te delen.



Maaltijdsalade met verse doperwten

Ingrediënten:
  • 5 sneetjes (oudbakken) volkorenbrood
  • 3 el olijfolie
  • 3 eieren
  • 325 g verse of diepvriesdoperwten
  • 1 grote rode paprika
  • 3/4 komkommer
  • 300 g feta
  • 200 g veldsla
            voor de saus:
  • 1,5 dl volle yoghurt (of kwark)
  • 3 el citroensap
  • 2 teentjes knoflook
  • zout en peper

Hoe maak ik het klaar:
Het is natuurlijk heerlijk om verse doperwten te gebruiken als je daaraan kunt komen. Maar dat deed ik 'vroeger' ook niet. Dus (biologische) diepvriesdoperwten volstaan. Ik zat een tijdje aan tafel lekker doperwten te doppen. Maak ook de veldsla schoon, maar laat het worteltje eraan zitten. Snijden hoeft niet.
Snijd de boterhammen in blokjes. Dit kan gerust met korst en al en gaat makkelijker als ze uit de vriezer komen. Rooster ze in de oven op 200 graden, besprenkeld met wat olijfolie of bak ze in een koekenpan. Laat ze goudbruin bakken in ongeveer 10 minuten.
Kook de eieren in ongeveer 7 minuten hard. Laat ze schrikken en pel ze. Hak ze grof. 
Stoom de (verse) doperwten ongeveer 5 minuten in een stoompan.
Snijd de paprika in brede repen en de repen in schuine ruiten. Halveer de komkommer in de lengte, schrap er met een theelepel de zaadjes uit en snijd de komkommerhelften in plakken.
Verbrokkel de feta.
Neem de ingrediënten voor de saus en roer deze allemaal door elkaar in een passend schaaltje.
Doe de veldsla in een grote saladeschaal en schep er de doperwtjes, de paprika, de komkommer en de feta doorheen.

Schep er vlak voor het serveren de broodblokjes door en bestrooi met het fijngehakte ei.

Geef de saus er apart bij en schep die op het bord over de salade.

Ja..... ik vind deze salade nog steeds lekker!
Lekker & gezond.

En wat een herinneringen kwamen er boven.....
Wat hou ik van de man, voor wie ik het ruim 20 jaar geleden voor het eerst klaarmaakte!
Mijn liefste!
En met wie ik, precies vandaag, wat te vieren heb :)

Hebben jullie ook zulke eetherinneringen?
Of heb jij ook dat er opeens emoties boven komen, bij bepaalde geuren of smaken?
Ik ben benieuwd.......

woensdag 28 juni 2017

Lasagne met spitskool

Weer zo'n veelzijdige groente uit mijn tuin: spitskool! Dit jaar heb ik 'm voor het eerst in mijn tuin en ik kan er fijn alle kanten mee op. Hoewel de spitskool absoluut niet fotogeniek is, doordat ongeveer een derde deel door slakken is aangevreten, valt alles weg te snijden en is de -overgebleven- kool prima te eten. Trouwens, wat weet je van de kool die je in een zakje voorgesneden bij de supermarkt koopt? ;)

Vandaag is het tijd voor lasagne met spitskool. Lekker comfortfood op coole zomerdagen.:)

Lasagne met spitskool

Ingrediënten:

  • ca. 800 g spitskool, schoon gewicht
  • 700 ml bio tomatensaus
  • 1 tl knoflookpoeder
  • 100 ml sojaroom
  • 200 g volkoren lasagnebladen
  • evt. 150 g vegetarische ham in plakjes
  • 250 g komijnenkaas


Hoe maak ik het klaar:
Was de spitskool en snijd hem fijn.  Je hebt  een kleine spitskool van ongeveer 1 kg nodig voor 800 g schoon gewicht. Verwarm de oven voor op  200 graden. Vet een ruime ovenschaal in met wat zonnebloemolie. Meng de spitskool met de tomatensaus, de knoflookpoeder, en de room. Schep ongeveer een kwart van het mengsel in de schaal. Verdeel hierover de plakjes vegetarische ham. Rasp de komijnekaas en verdeel hiervan een deel over deze eerste laag. Dek af met een laag lasagnebladen.


Herhaal alles en maak zo drie lagen in deze volgorde. Dek af met een laag spitskoolmengsel en bestrooi met de geraspte kaas.


Bak de lasagne in het midden van de oven goudbruin en gaar in ca. 45 min.
Serveer meteen of laat het 10 minuutjes staan om wat af te koelen.

Het duurt even voordat dit op tafel staat (door de lange oventijd) maar het is echt comfortfood.
Met lekker veel groente.

Eet smakelijk!


dinsdag 27 juni 2017

Mijn moestuin (juni 2)

Oogsten, zaaien, oogsten, wieden, water geven en bijmesten en ..... oké: nog meer oogsten. Dat doe ik in juni in de moestuin!

De aardbeienoogst gaat naadloos over in de rode aalbessen en de zwarte bessenoogst!
En plotsklaps bleek ik een geweldige oogst aan courgettes te hebben. Tijdens de eerste keer zaaien - waarschijnlijk met verouderd zaad - kwam er maar één plantje op. Dat moest dus opnieuw.

En nu heb  ik heb dus 'opeens' zeven(!)  planten staan. Naast de andere groentes in mijn tuin, zouden twee planten al voldoende zijn ;).
Maar wel lekker hoor! En courgette is zo enorm veelzijdig.
Je kunt courgettes verwerken in soep, hartige taart, roerbakken met pasta, op een pizza, in een omelet, in risotto, in muffins, in cake, gemarineerd als borrelhapje, je kunt ze vullen of eten met taco's. You name it.....
En ze zijn goed in te vriezen. Dit kan in blokjes of in plakjes. Bij het ontdooien zijn ze ietwat waterig, maar in een roerbakgerecht zijn ze nog prima te gebruiken.
Ook courgettes uitdelen doe ik graag. Wie deelt, vermenigvuldigt vaak:)
De laatste raapstelen oogstte ik toch maar. Lekker voor in een Marokkaanse couscoussalade.
De rest van de raapstelen, waar ik al vier (!) keer van geoogst had, moesten het veld ruimen voor een volgende groente. Ik heb er de prei gezaaid - volgens mij is dit behoorlijk laat, maar dan maken we er maar winterprei van -  en geplant.

Juni is de erwten- en peulenmaand bij uitstek. Ik oogstte al veel peulen, maar ook de doperwten zijn, hoewel iets later, nu klaar om geoogst te worden. Dit is toch een mooi plaatje, niet?!

 De peul en doperwt zijn geen familie van elkaar, het is gewoon dezelfde plant!
Als je peulen laat doorgroeien, krijg je ook doperwten.
Het groeiverschil tussen doperwten en peulen zie je hier. De peul is in eerste instantie gekweekt om in zijn geheel te eten, het omhulsel van de doperwt is taai en de zaadvruchtjes groeien gelijk door.



Al met al had ik een flinke oogst, vond ik zelf. Het woog bij elkaar zo'n 300 gram.
Weet je trouwens hoeveel een kilo verse doperwten in de (super)markt kost? Dat ligt rond de 12,50 euro. Toch leuk geplukt!

Maarre....... moet dit nu?
Bij veel doperwten waren er wormpjes die een korrelachtige substantie in de peul achterlaten en één of meer doperwten doorgraven. Wel ja......  Waar ze vandaan komen??
Waarschijnlijk komen ze  van de erwtenpeulboorder. Dat is een klein, grijsbruin vlindertje waarvan de rupsen schade aanrichten door het aanvreten van de onrijpe zaden (wormstekigheid).

En toen opeens was daar ook de langste dag van het jaar: de 21ste.
Gauw nog even een paar kilo rabarber geoogst, die ik met al mijn overige oogst, even vergeten was. Na de langste dag kun je rabarber beter niet meer oogsten, omdat de plant dan een nog hogere dosis oxaalzuur aanmaakt en dát proef je.
Bovendien is het goed om de plant wat rust te gunnen, zo kan de wortelstok weer op krachten komen voor het volgende jaar.
Ik bakte er op de valreep nog een heerlijke rabarber-meringuetaart van. En deze keer was 't ie heel goed gelukt;)! Maakte nog wat stelen schoon voor rabarbercello en moest toch nog echt even een rabarbercrumble maken. En nu weer wachten tot volgend jaar......
In juni kun je prima bonen zaaien. Een tuinspreuk zegt het zelfs zo:
"Een boon in juni geplant, geeft vijftig in een hand."
In de warme junigrond groeien ze razendsnel.
Ik zaaide rijs- of stokbonen. Een deel kwam niet op, maar toen zaaide ik ze gewoon nog eens.
Het verschil in groeitijd is wel te zien, want sommige bonen zijn al bijna tot bovenaan de stok geklommen.
Dit zijn sperziebonen en in mijn kasje groeit kousenband.
Had ik meer ruimte gehad, dan zou ik graag ook 'ns bruine bonen en kidneybonen gaan proberen. Gewoon voor de leuk.
Afbeeldingsresultaat voor boonanza
Ach, tot die tijd hou ik het maar bij Boonanza ;)
En eindelijk maakte ik tijd om witlof te zaaien. Witlof is een gewas wat in twee fasen groeit en het vraagt wel wat kennis, maar daarover later meer.
Nu zit het lekker in de grond, dus het mag gaan regenen.......
Tomaten heb ik opgebonden. Als je dat niet doet, gaan de planten hangen en groeien ze krom en over de grond. De vruchten gaan dan snel schimmelen.
Om wildgroei tegen te gaan en vruchtgroei te bevorderen moet je tomaten 'dieven'.
Oftewel de dieven die water en voedingsstoffen van de plant gebruiken om heel snel te groeien en geen vrucht te dragen, te verwijderen.
Dieven zijn de takjes die in de oksels van de bladeren beginnen te groeien. Met mijn vingers wijs ik ze aan. Ze groeien met de hoofdstengel mee naar boven.
Dit is de makkelijkste 'dief' om te vinden en te verwijderen.
Je hebt ook bladeren die doorgroeien en uiteindelijk wildgroeien. Dit is lastiger om te zien.
En tot slot heb je soms dat tomaten gewoon vanuit twee stengels doorgroeien.
Je kiest dan gewoon zelf één hoofdtak uit die je laat doorgroeien en de ander bestempel je als dief en verwijder je.
Tegelijk is al deze wildgroei  ook een voordeel van tomatenplanten. Als er een top afbreekt, of zoals bij  mij, als de top door een slak wordt weggegeten, neemt een andere tak het over en groeit deze wel door.
En nu maar hopen dat er veel tomaten komen groeien!
Vorige keer heb ik al wat geschreven over bladluizen.
De kinderen op de schooltuin kwamen opeens deze beestjes tegen: rupsen op de koolbladeren!
Het is zo gezellig en zo vrolijk: een vlindertje in de tuin. Maar ze leggen wel mooi eitjes, want dat is hun levenstaak.  En uit al die eitjes kruipen hongerige rupsen. Hierboven zie je de rups van het koolwitje.

Hier is de rups van het gamma uiltje.
Rupsen moeten enorme hoeveelheden bladeren eten, omdat de bladeren die ze eten vaak niet veel energie bevat. Bovendien moeten ze sterk groeien; bij veel soorten is de volgroeide rups duizenden keren groter en zwaarder dan een net uit het ei gekropen rups. Het zijn hiermee de snelst groeiende organismen uit het dierenrijk. Eén van de extreemste rupsensoort wordt 10.000 keer zwaarder in minder dan 20 dagen. De energie die wordt opgeslagen wordt niet alleen gebruikt om de verandering van pop tot vlinder mogelijk te maken. Veel vlinders nemen geen voedsel meer op als ze uit de pop komen. Alle energie die wordt gebruikt om te vliegen, een partner te zoeken en zich voort te planten, is bij deze soorten als rups al bij elkaar gegeten.
Vrijwel alle rupsen hebben een waardplant, dit is de plant waar de rups van eet. Het hoeft geen aparte soort te zijn, soms zijn alle soorten uit een plantenfamilie ook goed.
Maar hoe krijg je die rupsen nu van je waardplant of (kool)planten af?

Ga zodra je vlinders ziet regelmatig op controle.
Speur het blad van je koolplanten af, op zoek naar rupsen. Pluk die weg. Ja, gewoon met de hand.
Kijk ook af en toe aan de onderkant van het blad of je eitjes ziet en wrijf die meteen weg.
Sommige vogels zijn ook dol op rupsen, zoals koolmeesjes.
Hang daarom preventief een nestkastje in je tuin.
En als we het toch over preventie hebben: je hebt speciaal insectengaas of insectenvlies. Hier kan een vlinder niet doorheen om eitjes te leggen.

Het zou namelijk wel leuk zijn, als dit schattige kleine bloemkooltje uiteindelijk op ons bord kan belanden.
Wat groeit deze overigens goed. Deze zijn allicht sneller te oogsten dan de bloemkolen die ik vorig jaar zaaide (en pas in april oogstte)
Weer even afdekken tegen het zonnetje........
En ik zaaide nog eens en nog eens......
Als ik meer oogst, komt er ook weer plek voor nieuwe groentes.
En ik wil nog zo graag meer krootjes, nog een keer paksoi proberen en ook in de herfst wil ik nog een kropje sla kunnen eten........
Is dit nu gulzig van me of gewoon slim tuinieren waarbij ik een goede planning aanhoud?
Op de schooltuinen wordt er goed gewied.
De tuintjes liggen er allemaal keurig bij.
Al moet ik zeggen dat ze wat kaal worden.
Maar ja, wat wil je......
Alle radijs is al geoogst, bijna alle kropsla is al mee naar huis gegaan.
En ook de uien en knoflook mochten deze week mee.
Voor het mooiste tuintje was er vorige keer een prijs..... maar oh jee!
Alle tuintjes waren opeens even mooi.
Dus door te loten kregen sommige kinderen een theekruidenpakket (om te zaaien), zonnebloemenzaad en als aanmoedigingsprijs omdat alle sla aangevreten was: een zwarte kraai van plastic, die de duiven moet tegenhouden.
Nog één weekje voor de zomervakantie.
Ik denk dat ik in de vakantie nog af en toe polshoogte kom nemen.
Maar eerst de aardappel oogsten en verwerken!
Daarover lees je de volgende keer meer.

vrijdag 23 juni 2017

Aardbeien-passievruchtenmuffins

Alleen van de naam, ga je al watertanden, niet?!
Ik maakte heerlijke aardbeien-passievruchtenmuffins!
Aardbeien heb ik natuurlijk in overvloed uit m'n tuin en toevallig had ik ook nog wat rijpe passievruchten op m'n  fruitschaal liggen. Met veel passie - meer passie dan ooit ;) - maakte ik toen deze overheerlijke muffins.  Het leuke aan muffins vind ik dat het deeg lekker klonterig mag blijven en dat ze snel klaar zijn. Meestal zijn ze niet überzoet en ook deze aardbeien-passievruchtenmuffins bevatten weinig suiker! Wel zo fijn!

Aardbeien-passievruchtenmuffins

               voor 12- 15 muffins
Ingrediënten:
  • 200 g bio bloem
  • 230 g bio volkorenmeel
  • 15 g bakpoeder
  • 1/2 tl zuiveringszout
  • 70 g rietsuiker
  • 5 passievruchten
  • 150 g verse aardbeien
  • 1 ei
  • 1,5 dl sojamelk
  • 60 g  boter
Hoe maak ik het klaar:
Verwarm de oven voor op 190 graden. Met een drupje olie vet je de muffinvorm in. Ik gebruik tegenwoordig een siliconenbakvorm en dat werkt fijn. De muffins wip je er na het bakken zó uit. Doe de meel, het bloem, het bakpoeder, het zuiveringszout en de suiker bij elkaar in een kom.
Maak de aardbeien schoon en snijd ze in stukjes.
Roer ze door het meelmengsel.
Zet een pannetje op het vuur om de boter te laten smelten.
Snijd de rijpe passievruchten doormidden en lepel het vruchtvlees met de pitjes eruit.
Een passievrucht is rijp en zoet als de buitenkant van de schil heel erg rimpelig is.

Meng de passievrucht met de sojamelk en het ei en roer het door het meel.
Voeg ook de gesmolten boter toe en roer met een vork door elkaar.
Roer niet te lang, het beslag moet klonterig blijven.
Verdeel het mengsel over de vormpjes en bak de muffin in 10 tot 15 minuten goudbruin.
Vaak schakel ik de laatste minuut nog even de grillverwarming van de oven aan.
Laat de muffins wat afkoelen en haal ze uit de vorm.


Lauwwarm zijn ze heerlijk!
Eet ze zo vers mogelijk.
Garneer met wat poedersuiker en wat aardbeien.
Je kunt er ook opgeklopte sojaroom (of slagroom) bij geven.

De meeste Aardbeien-passievruchtenmuffins nam ik mee naar de open avond op de wijktuin.
Daar stond ik op het koffie/thee terras met allerlei versgebakken heerlijkheden.

Ze vonden er gretig aftrek, gegarneerd met aardbeitjes uit de wijktuin.
Heerlijk, die muffins!

Ze zijn er ook in hartige varianten.
Bak jij ze wel eens?

woensdag 21 juni 2017

Marokkaanse couscoussalade met raapstelen

Dit wordt dus echt een salade-week!! Wat een warmte, wat een hoge temperaturen. Ik heb zin om 's middags lui siësta te houden, 's avonds tot laat in de tuin te zijn, maar waar ik deze week geen zin in heb is warme maaltijden te koken. Dus: salade-week!
Dit is overigens verre van eentonig, hoor. Ik maak salades met sla, spitskool, andijvie, courgette of raapstelen als groente uit m'n moestuin. En er kan rijst door, pasta of couscous als basis, of gebakken krieltjes (of een aardappeltwister!) erbij. You name it!

Deze heerlijke, Marokkaanse salade mocht de spits afbijten. Eerlijk gezegd, maakte ik 'm als lunchsalade, maar op onverklaarbare wijze kwam hij 's avonds op tafel terecht en hij bleek favoriet! Zelfs met de blokjes feta erin was hij erg in trek! Dus daar ging mijn lunchidee .....
Ik deel het recept hier en maak 'm dit najaar opnieuw, als ik herfstraapstelen heb gezaaid.  Nog even wachten dus.
In m'n tuin moest ik hoognodig plaats maken voor nieuwe plantjes en daarom moesten m'n raapstelen wijken. De meesten belandden in het compostvat, maar weggooien vind ik altijd lastig. Zonde als het nog goed is....

Dus de mooiste raapstelen viste ik er weer uit en ik besloot ze te gebruiken in deze heerlijke Marokkaanse salade.

Marokkaanse couscoussalade met raapstelen

Ingrediënten:
  • 1 sinaasappel
  • 2 tl groentebouillonpoeder
  • 300 g couscous
  •  5 el olijfolie
  • 2 bosjes raapstelen
  • 240 g zwarte olijven (1 pot)
  • 1 tl pittig paprikapoeder
  • 1 tl komijn
  • 1 tl koriander
  • 1/2 tl kaneel
  • versgemalen zeezout
  • versgemalen peper
  • 250 g bio cherrytomaatjes
  • 200 g feta
  • 1 limoen
Hoe maak ik het klaar:
Neem het liefst een biologische sinaasappel en boen  de schil goed schoon. Rasp de oranje schil van de sinaasappel en pers de vrucht uit.
Vul het sap aan met water tot 300 ml en breng met het bouillonpoeder aan de  kook.

Doe de couscous en het sinaasappelrasp in een ruime schaal en schenk de bouillon erover.
Roer door en laat 10 min. staan.
Was de raapstelen en snijd ze zo fijn mogelijk.
Roer de couscous los met een vork. Roer de olie, de olijven (heel) en de specerijen door het couscousmengsel. Breng eventueel nog op smaak met versgemalen zeezout en zwarte peper. Schep de cherrytomaatjes en de fijngesneden raapstelen erdoor.


Verkruimel de feta erboven en serveer met de limoen.
Heb je geen raapstelen en kun je ze nergens kopen? Je kunt ze vervangen door rucola of spinazie.

Wat hou ik van de Marokkaanse keuken met haar heerlijke smaken: de olijven, de couscous en de feta en vooral dat geurige specerijenmengsel!



Schep mij nog maar een keer op!
Heerlijk!

Enjoy your salad!

maandag 19 juni 2017

Aardbeien sorbetijs

Negen jaar geleden, met net zulke warme dagen als nu, waren de eerste woorden van mijn zoontje (toen 6 maanden): "ijs-ijs". Hoewel ik het jammer vond dat hij niet eerst "mama" zei, heeft hij groot gelijk.  IJs is nu toch wel de lekkerste versnapering voor jong en oud, groot en klein. En dan vooral dat mooi rozerood gekleurde  aardbeien ijs!!



Ik maakte zelf heerlijk sorbetijs, lekker puur met maar drie ingrediënten! Goed om mijn overvloedige aardbeien oogst in te verwerken.
En om te bewijzen dat het kan en dat je niet overal een groot apparaat of machine voor nodig hebt, deed ik het zónder ijsmachine! 
Dit is heel goed te doen, maar je moet er een dagdeel voor thuiswerken.
Ik heb overigens wel een ijsmachine gehad -  van m'n moeder gekregen die hem ook nooit gebruikte -  maar dat was zo'n ouderwets geval met een snoer eraan. Zet ik dat ding in de vriezer, moet de deur op een kier blijven staan voor het snoer van de ijsmachine..... schiet natuurlijk niet op! Dus na één keer gebruik, was 't ie snel weggeminimaliseerd.

Maar zelf ijs maken is niet moeilijk en geeft ó zo'n lekker resultaat:)

Sorbetijs bevat geen lactose en geen ei en is totally vegan.

Er zit wel suiker in, hoewel ik nog experimenteer met suikervrij ijs...... ;)
De reden dat je ijs zoet en zelfs extra zoet maakt is, dat je in bevroren toestand zoetheid minder goed proeft. Je smaakbeleving van zoet is minder, als je ijsmengsel heel koud is.
Maar let wel op de juiste verhouding van suiker en water in je ijsmengsel. Suiker verlaagt het vriespunt van ijs. Te veel suiker zorgt ervoor dat het ijs moeilijker bevriest. Te weinig suiker zorgt voor een korrelige structuur.

Aardbeien sorbetijs

Ingrediënten:
  • 500 g aardbeien
  • 130 g vruchtensuiker (fructose)
  • 250 ml water
  • 2 limoenen


Hoe maak ik het klaar:
Maak eerst de suikerstroop. Verwarm het water met de suiker in een pannetje. Roer goed tot de suiker is opgelost.
Ik gebruik biologische vruchtensuiker, deze smaakt zoeter dan gewone suiker en daarom heb ik minder nodig. Deze natuurlijke suiker geeft geen piek in je bloedsuikerspiegel, je insulineniveau stijgt niet.
Als de suiker is opgelost, zet je het pannetje op een koele plek.
Verwijder de kroontjes van de aardbeien, maak ze goed schoon en pureer ze glad met een staafmixer. Pers de limoenen uit en voeg dit sap bij het aardbeienmengsel. Voeg de koud geworden suikerstroop toe en roer goed door.
Laat het geheel in de koelkast verder afkoelen.
Zet het mengsel daarna in een open kom in de vriezer en zet de vriezer op super frost.
Zet een wekker of klok op een half uur.


Na dit halve uur, roer je het ijs goed door en mix je het eventueel met de staafmixer.
Zet vervolgens de tijd een uur later en roer en mix het ijs weer goed.
Herhaal deze laatste stap drie tot vier keer.
IJs dat alleen uit water bestaat, wordt keihard als het bevriest. Zo hard dat je een hamer nodig hebt om het kapot te slaan. Dit komt doordat de miljoenen ijskristallen die ontstaan tijdens het invriezen, aan elkaar vast groeien tot een sterk netwerk. Voeg je stoffen aan water toe, zoals fruit en suiker, dan nestelen ze zich tussen de ijskristallen en worden ze moeilijker groot en hard. Alcohol en pectine (uit de celwanden van veel fruitsoorten) hebben een vergelijkbare functie in ijs. IJsfabrikanten voegen vaak stabilisatoren toe, zoals guargom, carrageen, johannesbroodpitmeel.

Door te roeren en mixen worden de ijskristallen voortdurend gebroken, waardoor het ijs smeuïg blijft. Heb je geen machine, dan moet je dus zelf roeren. Dat is niet echt lastig, je moet er gewoon even bij blijven als het ijs in de vriezer staat. Na een uur of vijf, is het ijs goed genoeg bevroren en zijn de ijskristallen vaak genoeg geroerd, zodat je smeuiig ijs krijgt en houdt.
Ik maakte het ijsmengsel in het weekend, zette het in de koelkast. Op maandagmorgen vroor ik het in en terwijl ik ondertussen allerlei andere werkzaamheden deed, reageerde ik netjes op het geluid van de ovenwekker. Als 't ie piepte, pakte ik de kom uit de vriezer, roerde kort door. Mixte vervolgens met de staafmixer nog wat luchtiger en zette de kom weer terug in de vriezer. Na weer een uur herhaalde zich dit. ''s Middags had ik twee afspraken staan, waardoor ik de halve middag weg was. Toen ik thuiskwam, roerde en mixte ik eerst het ijs goed door. Het was prima en smeuïg genoeg.
Peanuts!


Daarna was het ook klaar. Ik deed het ijs in een afsluitbare bak en zo is het heel lang houdbaar.


Wat een heerlijk ijs is dit!

Het ziet er fantastisch uit, het smaakt heerlijk en zeker met dit warme weer, kunnen we er geen genoeg van krijgen!
De kinderen zijn er stuk voor stuk dol op!
Ik ben nu al voor de  derde keer aardbeien sorbetijs aan het maken.
Het oorspronkelijk recept komt trouwens van het blog uit Paulines keuken.
En voorlopig kunnen we nog even vooruit met (heel) warm zomerweer.


Lekker hoor, een gezond ijsje voor tussendoor of dessert.

En....... ga jij dit ook maken?

 

 
 
 
 

zondag 18 juni 2017

Moestuin (juni 1)

Het zal je inmiddels niet ontgaan zijn dat ik een geweldige aardbeien oogst heb, dit jaar. Ik ben zelfs zó gemakzuchtig dat ik de aardbeien niet eens verzorg: geen stro onder de plantjes, geen vogelnet om de aardbeien te beschermen tegen hongerige vogels en zelfs geen onkruidvrij bed. En toch...... doen ze het uitermate goed. De vogels lijken de vruchten amper op te merken, de slakken lusten wel graag aardbeien, maar eigenlijk is het te droog om in grote getale er op af te komen.....

En ik pluk niet alleen uit mijn eigen tuin, maar mag ook twee rijen meenemen van buurman Teun. Geweldig veel aardbeien levert dit op. Het is dan ook een voorjaar vol goede omstandigheden: warm, zonnig en regen op z'n tijd. Groeizaam weer.

Dit aardbeienbed doet me denken aan de grote moestuin van mijn opa. Als kinderen kropen we over het stro, op onze knietjes door het aardbeienbed heen, onder een hooggespannen net door en plukten alle rode zomerkoninkjes die we zagen. Volgens mij mochten we er zelfs van snoepen;)
En nu kan ik elke dag wel een paar kilo plukken. En dat doe ik ook, want ze zijn niet alleen heerlijk, maar de oogsttijd is ook zó weer voorbij.
En werken met aardbeien is geen straf, hoor.
Ik maakte inmiddels al: smoothies, (suikervrije) jam, taart, muffins, ijs, likeur en fruitleer. Stay tuned voor meer recepten.  En ik deel aardbeien uit en weet dat ik er weer andere vruchten of oogst voor terugkrijg.
Wat een heerlijke oogstmaand is juni!
Mijn - heus niet zo harde - zwoegen van het vroege voorjaar, wordt nu al geweldig beloond.
Na de aardbeien rijpen nu ook al de zwarte en rode bessen.
En wat groente betreft, kan ik elke week kiezen.
Ik oogst nog steeds veel verschillende soorten sla.
En het verveelt nog niet, hoor!
Van de paksoi heb ik maar geen foto gemaakt. Dat zag er niet zo fraai uit: half doorgeschoten, aangevreten en slap. Maar als ik alle slechte plekken en blaadjes wegsneed kon ik er nog twee maaltjes van maken.
Volgend jaar, nee, zelfs dit jaar nog, moet ik ze pas na de langste dag zaaien en uitplanten. Dan schieten ze niet meer door en zijn ze vast beter te oogsten.

In mijn mandje zie je ook stengelui liggen. Bosui of lente-ui is eigenlijk hetzelfde. Ik oogst nu alleen de stengels van de gewone ui. Van elke ui pluk ik een stengel, dan blijft er nog genoeg blad over voor de fotosynthese. De stengelui was ik, knip of snijd ik in stukjes en vries ik in. Zó heb ik altijd een voorraadje bij de hand.
Ik oogst ook veel peultjes. Die groeien zo hard dat ik ze wel twee keer per dag kan oogsten.
Ik vries ze meteen in of gebruik ze in plaats van taugé of boontjes in een gerecht.
Ook de doperwten kan ik al oogsten. De planten blijven wat lager en de peul moet helemaal bol staan. Dan zijn de doperwten mooi rond.
De eerste andijvie heb ik geoogst en kon in een stamppotje, toen het een dag niet zo warm was.
De spitskool had ik, als enige groente, niet zelf gezaaid, maar als plantje gekocht.
Nu al klaar om te oogsten, hoewel de slakken zich er ook uitbundig aan tegoed doen.
Het is ongeveer fifty-fifty: ik een halve kool en de slakkenfamilie een helft.
Maar ondanks dat, smaakt  het heerlijk!
Ik oogst verse kruiden voor in de thee, de kruidenboter, in gerechten en om ze te drogen voor de winter.
Wát een heerlijke tijd in de moestuin, is dit toch!!
En ik wil je niet jaloers maken, maar wat kan ik al veel oogsten en wat eet ik elke dag vers en afwisselend!

Maarrr...... ook bladluis heeft zin in eten. Elk jaar is het wel raak in de rode bessenstruik en ik ontdekte ook veel luis in mijn bloedzuring. Zelfs in mijn laurierboompje zat luis :(
Twee eerste kenmerken van bladluis zijn omgekrulde, bobbelige bladeren en de aanwezigheid van mieren.
Na even goed kijken, zie je dan vaak de zwarte luizen wel zitten. Ik kreeg een vraag wat te doen tegen luizen en ik zal mijn antwoord hier ook delen.
Mijn favoriete manier is nummer 1:
  1. Knip delen van de plant weg of verwijder de luis met de hand
  2. Spuit de luis weg met een harde waterstraal, dit kan uiteraard niet bij elke plant. Soms helpt veel regen ook al
  3. Zet lieveheersbeestjes in, met name de lieveheersbeestjeslarven, die eten ontzettend veel luis
  4. Maak een oplossing van zeep en spiritus en bespuit hiermee de planten; dit kan ook met een oplossing van brandnetels, zogenaamde brandnetelgier
    (zodat je de plant ook nog kan eten zonder schadelijke bijwerkingen)
Mieren zijn overigens geen vijanden van bladluizen, integendeel ze beschermen ze juist tegen vijanden. Ze melken de luizen en maken er een heel bedrijfje van. Vandaar hun aanwezigheid op planten waar veel luis zit.

Ik heb eindelijk mijn kas vol gezet met alle planten die ik nog had staan: rode pepers, tomaat en ook nog speciale meloenplantjes die ik kreeg.

Het eerste jaar met één kas, maakte ik de fout alles propvol te zetten. Daar ben ik nu voorzichtiger mee.
Maar ja, alle planten moeten toch een plaatsje krijgen. Er staan hier nu zes peperplanten dicht bij elkaar. Ach, die worden niet zo breed........
Maar opbinden moet ik de planten wel. Tomaten en komkommer zijn echte klimmers.
En elke dag moeten ze water krijgen, met temperaturen die in de kas oplopen tot ruim boven de 40 graden. Maar ook als het buiten regent, moeten de kasplanten water krijgen.

De rest geef ik trouwens zo min mogelijk water, de planten gaan beter en dieper wortelen als ze naar het grondwater moeten zoeken.         
Wat ik wel heb gedaan is een beetje bijmesten. Vooral alle koolplanten en knolselderij (en ik denk ook bonen en aubergine) hebben extra groeistof nodig. Ik heb gedroogde biologische koemestkorrels en heb deze opgelost in een fles met water. Hiervan schenk ik een flinke scheut in een gieter met water, even roeren en zo krijgen de planten hun benodigde mest. Doordat het is opgelost in water, nemen de planten het beter op.


Wieden komt ook elke keer terug! Dan het ene bed, de volgende dag het andere bed. Gelukkig groeit het onkruid niet zo hard als het droog blijft. Dat is wel anders na een buitje, dus bijhouden blijft belangrijk.

 
 Op de open avond van de wijktuin was het een drukte van belang. Veel ouders en andere volwassenen kwamen de schooltuintjes van hun kinderen bekijken. Daarnaast deden ze mee aan een speurtocht over de tuin, schilderden een houten klomp, kregen informatie van de imkers en konden daar wat kopen, bakten een broodje op een stok boven het vuur......
Knus en gezellig!
Ik verkocht op het terras koffie, thee en heerlijke zelfgebakken taarten, cakes en muffins.

De schooltuinlessen die ik nu geef, bij de basisschool van mijn zoon, zijn toch wel anders, maar heel leuk. Ook daar gingen we oogsten.
De radijs was klaar - groeide overigens heel verschillend per tuintje - en we maakten er een feestje van.
Kinderen maakten een soort kruidenboter, met alleen de stengelui fijngesneden erdoor geprakt.
Deze uienboter smeerden andere kinderen op toastjes.
En daarop kwamen plakjes radijs, zelf gezaaid, verzorgd en nu ook zelf geoogst.
  Ik voorzag al dat niet alle kinderen dit lekker zouden vinden, dus ik had ook een potje zelfgemaakte aardbeienjam meegenomen. Van aardbeitjes uit de tuin. Zo konden de kinderen, met een waar smulfestijn in de klas, een hartig en een zoet toastje proeven.
Ik ontdekte wildgroeiende citroenmelisse aan de rand van de tuin.
Daar zetten we een potje thee van en zo was het feest compleet.
De kinderen waren erg enthousiast en vonden het super leuk.
Ja, dit hoort juist bij een tuinles, zó leren kinderen niet alleen waar hun eten vandaan komt, maar ook hoe je het kunt klaarmaken en hoe gezellig het is, om met elkaar te oogsten en te eten.
  Naast de (serieuze) schooltuinlessen, kunnen kinderen zich in de pauzes ook prima vermaken in de rest van de tuin. Met warm weer komt er een waterstroom, kinderen kunnen in een wilgenhut spelen en allerlei andere, natuurlijke en groene ervaringen beleven.
Super leuk, toch?!

De tweede helft van deze maand ga ik opnieuw zaaien, zodat ik kan blijven oogsten, dit jaar.
Daarvoor haalde ik de raapstelen allemaal weg.
Op deze foto kun je goed zien, dat raapstelen  knolletjes aanmaken. Zou het familie van de meiknol zijn?!
Er komt nu weer ruimte om mijn prei uit te planten.
En dan nog mijn andere wintergroentes.


Mijn dochter maakte dit prachtige bord voor me.
Even voor het raam gezet en ik ben weer te vinden........


Tot de volgende keer!