Oh, wat hou ik van mijn moestuin!! Wat een heerlijk plekje is het....
als ik door het hek mijn tuin binnenloop, word ik blij en rustig.
De tuinspreuk van deze maand zegt het ook:
Tuinieren: goedkoper dan therapie
en je houdt er nog tomaten aan over ook!
Niet dat het alleen maar chill is om er te zijn, zoals een buurvrouw opmerkte... want hard werken hoort er zeker bij, maar het is werken met mijn haren in de zon en mijn voeten in de aarde.
Deze week moest ik heimelijk lachen om meneer houtduif.
Dat ging zó.... mijn zwarte bessenstruiken brengen dit jaar vreemd genoeg geen vruchten voort, dacht ik. Maar een beurtjaar zoals je dat hebt bij verschillende bomen (denk aan de kersenboom, de walnotenboom etc) was me nog niet bekend van de bessenstruik.
Tot ik dus meneer houtduif wat langer observeerde. Met een hevig klapperend vleugelgeluid kwam hij zó m'n tuin binnengezeild en landde in één keer in de bessenstruik, met zó'n gemak; dat móet hij vaker hebben gedaan! Dat er wat takjes doorbogen onder z'n gewicht hinderde hem niet in het minst. Wel mijn abrupte verstoring van de rust. Op de rand van het tuinhuis van de buren bleef hij even verbaasd zitten kijken. Een levende vogelverschrikker, dacht hij vast.
Maar binnen het half uur probeerde hij het nog drie keer, met elke keer mijn actie van opstaan, roepen en in mijn handen klappen. De vierde keer was wat later.... ik was een (onkruid)bed opgeschoven. Ik hoorde het onmiskenbaar klapperende geluid van vleugels, maar wel wat voorzichtiger. En helemaal aan het andere einde van de schutting - echt niet in de buurt van de bessenstruik - landde de duif. Ik bleef observeren. Zachtjes, pootje voor pootje liep de grote vogel over de schuttingrand naar de achterkant van de tuin, richting de bessenstruik.....
Toen hij vlakbij was, durfde hij de kleine sprong te wagen, maar helaas.... ik was nog steeds in de tuin en op mijn qui-vive.
Ha ha.... daarna leek het of ik had gewonnen. Maar ja.... toen ik uit de tuin weg was, weet ik natuurlijk niet wat er nog meer gebeurde. Enneh.... de bessenstruik blijft leeg.
Over vogels gesproken......
Helemaal in een hoekje van de tuin, officieel bij buurman Teun, staat een kippenhok. Had ik gekregen in de winter en nu staat het daar prima met m'n twee kipjes erin. Heel gezellig!
Mijn kipjes moesten plaats maken voor de kuikentjes die dit voorjaar kwamen...
Maar het is niet alleen gezellig, mijn loopje naar de moestuin heeft nu een dubbel doel. Ik neem vaak wat brood- of kaaskorstjes mee. En wat te denken van het doel in de winter: de hele tuin omwoelen en het onkruid kort houden, dat zien we wel zitten.
En ik 'oogst' regelmatig een ei.....
Vraag me niet waarom, maar ik liep langs de pruimenboom, waar de duif aan voorbij gevlogen was en ik moest opeens denken aan het gedicht wat ik ooit, lang geleden bij Nederlands heb moeten leren. Over 'Jantje zag eens pruimen hangen.....'
Maar oh..... hoe ging dat nu verder?? En wie was ook alweer de schoolmeester die dit moraliserende gedicht voor kinderen schreef?
Natuurlijk kwam ik daar dankzij Google snel achter, maar ik vind het leuk het hier te schrijven.
Jantje zag eens pruimen hangen,
o, als eieren zo groot
't Scheen dat Jantje wou gaan plukken,
schoon zijn vader 't hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader
noch de tuinman die het ziet
Aan een boom zo vol geladen
mist men vijf, zes pruimen niet
Maar ik wil gehoorzaam wezen
en niet plukken, ik loop heen
Zou ik om een hand vol pruimen
ongehoorzaam wezen? Neen
Voort ging Jantje, maar zijn vader
die hem stil beluisterd had
Kwam hem in het lopen tegen,
vooraan op het middenpad
Kom, mijn Jantje, zei de vader
Kom, mijn kleine hartendief
Nu zal ik u pruimen plukken
Nu heeft vader Jantje lief
Daarop ging papa aan het schudden
Jantje raapte schielijk op
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen
en liep heen in een galop.
Door: Hiëronymus van Alphen
Wie heeft dit vroeger ook uit het hoofd moeten leren?
Oh ja, en de foto..... later kwam ik nog grotere pruimen tegen.
En lekker dat ze dit jaar zijn!!
Ik kan nog wel even doorgaan met oogsten en schrijven over oogsten.
Wat te denken van de kruisbes.
Bij de groene variant vind ik het altijd lastig te bepalen wanneer hij rijp is, maar
als het besje zacht voelt als je er lichtjes in drukt, is 't ie ook zoet aan de binnenkant.
En ik kan spieken bij de buurman die ook de rode kruisbes heeft staan.
Ik maakte dit jaar van het stekelige vruchtje vlaai en jam.
Dan is die rode aalbes, hoewel wat zuur, toch heel wat toegankelijker. Het allerliefst eten we ze, de steeltjes 'gereept', met wat vruchtensuiker en dan eventjes in de koelkast gezet.
Dat is natuurlijk een heerlijk ontbijtje voor mij.... zo'n bakje vol! Luxe....
Was het maar altijd juli, altijd tijd om zomerfruit uit eigen tuin te oogsten.....
Zelfs de bramen zijn al zwart, klaar om te oogsten. Al weer zo vroeg, dit jaar!
Ik ga er lekker van genieten. Als je ze aanraakt en ze vallen in je hand, dan zijn ze echt goed zoet!! En geloof me, dat wordt hier uitgebreid getest :)
En het is zo leuk om te zien dat het echt loont om een fruitstruik, die bijna geen onderhoud nodig heeft en elk jaar opnieuw vruchten geeft, in je tuin te hebben staan! Ik heb wel eens mensen zien berekenen hoeveel geld de moestuin hen precies oplevert.... nou, daar ga ik niet aan beginnen, want heel veel dingen zijn niet in geld uit te drukken. Maar als ik dit dan in de reclame in de winkel zie liggen, voel ik me erg blij met mijn fruitstruiken.
Oogsten maakt altijd blij.... maar dit jaar merk ik dat ik zelfs begin te genieten van onkruid wieden.....
Bij aardappels rooien gaat dat trouwens gelijk op.
De planten uit de grond, de grond omwoelen om geen aardappeltje te vergeten en ondertussen is het onkruid er omheen ook weg.
De aardappel is ook zo'n heerlijke plant om met kinderen te telen.
Lekker overzichtelijk qua groei (100 dagen in de grond) en het geeft zulke blijde gezichten als er onder die bladerrijke plant opeens zoveel aardappels uit de grond tevoorschijn komen! Met de schooltuinlessen van dit jaar, waar ik verzuimd heb over te schrijven, maar dat terzijde, was het vooral deze aardappeloogstles écht een feest! Ik laat de kinderen zoeken naar de moederaardappel en ook dat vinden ze geweldig als ze die gevonden hebben. Natuurlijk is het vervolg in de keuken het allerleukst: zelf verse patat en chips bakken.
Mijn twee kleine rijtjes aardappels, over van de schooltuintjes, heb ik dan ook geoogst met m'n zoon van 11 en mijn tuinhulpje van 10 jaar. Dit was hun leukste tuinklus!
Bijzondere dingen oosten, is een groot voordeel van een eigen tuin.
Zo besloot ik dit jaar lavas te oogsten om te drogen.
Simpel in een bosje hang ik het te drogen, daar heb ik mijn droogoventje niet voor nodig.
Er hangt onder het dakraam zelfs nog vlierbloesem en kamille te drogen.
Het bosje lavas heb ik na het drogen vermalen met de staafmixer en nu heb ik een kruidig, groen poeder, ideaal om ook in de winter, als het niet meer in de tuin groeit, te kunnen gebruiken in bouillons en soepen.
Zo oogst ik van de rode biet ook het blad en vandaag at ik dat nog in een hartige taart, in plaats van spinazie. En al dat mooie groen van de venkel, verwerkte ik in een bijzondere pesto. Lekker, hoor!
Dit jaar oogst ik de rabarber ook nog later dan gebruikelijk.... veel mensen zeggen dat dit nog best kan. En omdat ik in juni niet oogstte, zitten mijn planten nu echt vol met lange dikke stelen en enorm grote bladeren. Ik werkte gewoon mijn to-do lijstje af en maakte lekker rabarbersap.
Waar ik tegelijk jaloers en blij van wordt, is de witlof.....
Een beetje jaloers omdat die bij buurman Teun wel gelijk goed groeit.....
En toch blij, want er komen ook een paar kleine plantje bij mij boven......
Het is niet veel, maar misschien, als het verder allemaal goed gaat, net een maaltje. En anders, kreeg ik al de verzekering, mag ik ook wat witlof van de buurman hebben.
Het is me al een paar jaar niet gelukt, die witlof. De teelt is ook best intensief en bijzonder, maar daarover later meer. Laat het eerst maar groeien....
Tot die tijd is het genieten van de tuin, het mooie weer en de vakantie.
Het was lang geleden dat ik een moestuinblog schreef, maar mijn passie ligt echt in mijn tuin.
Ik geniet ervan.
De volgende keer meer over 'bijzondere' of 'nieuwe' groentes.
