Mag ik jullie voorstellen aan een echte drama Queen?!
Ik dacht altijd dat ik daar zelf voor door kon gaan, maar..... nu weet ik beter.
Ik heb een echte koningin-met-blauw-bloed gevonden die ook nog eens op de voorste rij staat als het om drama gaat. Mijn drama-bee-queen!
Ik zal je er alles over vertellen.
En ik wil jullie voorstellen aan mijn hulpimker oftewel vriendin Christine.
Zonder vrees helpt ze me in de bijen en die hulp is niet alleen gezellig, maar soms echt nodig!
Oeps! Weer twee keer gestoken afgelopen week. En oh, die ene steek is zó gênant....
Tja, zal ik het wel of niet vertellen?!
En wat leuk! Ik ging weer eens naar een imkerwinkel, deze keer in Wageningen.
Voor andere mensen misschien een saaie plek, maar wat werd ik er blij en hebberig van.
Ik maakte wat foto's zodat ook jij daar rond kunt kijken en ik laat je mijn bijzondere aankoop zien.....
Het bijenvolk
Drie volken telt mijn bijenstand en eigenlijk vind ik het nog één te veel, maar wegdoen is lastig.
Dit jaar blijf ik het nog met drie volken doen. Het geeft me genoeg te schrijven en deze keer neem ik jullie mee naar volk 5.... ze zijn wat opvliegend, soms wat stekelig maar ook super harde werkers: goede bouwers en ijverige honingverzamelaars!
Alleen de koningin of moer legt niet zo veel eitjes. En bovendien heb ik haar dit jaar nog niet één keer gezien, waardoor ik elke keer op mijn kastkaart kan schrijven: "Geen moer gezien". Weet je gelijk weer waar dit spreekwoord vandaan komt ;).
En dan is de koningin nog wel gekleurd....
Daar vertel ik dadelijk wat meer over.
De koningin is groter dan alle andere bijen, ze is vooral lang en op deze foto kun je dit redelijk zien.
Sorry voor de slechte kwaliteit, de koningin zit achter glas....
Ze kan bijna niet vliegen, maar wel snel lopen. Dat is de reden dat ik de koningin vaak misloop. Heb ik het ene raam gecontroleerd en hang ik het terug om het volgende te pakken, dan kan ze zomaar snel op dat net door mij gecontroleerde raam gaan zitten.
Bovendien wordt ze vaak door haar 'hofstaat' omringd en die bijen lopen of zitten gewoon boven op haar. Dan moet ik eerst andere bijen wegschuiven wil ik kunnen zien of ze zich daar bevindt.
Door dat lange achterlijf kan ze niet door het koninginnerooster kruipen, de bovenste kamer is 'verboden gebied' voor de koningin. Handig, want daar wordt de honing opgeslagen en daar wil ik geen broed van jonge bijen hebben. Dat kan ik anders niet gaan slingeren want dan dood ik jonge bijen.
In dat lange achterlijf zit trouwens haar spermatank waar ze haar hele leven mee toekomt. Na de bruidsvlucht waar ze met zo'n 15 tot 25 mannetjes heeft gepaard, komt ze niet meer uit de kast. ;)
De koningin is gekleurd, schreef ik net en dat bedoel ik ook letterlijk. Het wordt door imkers gedaan,
niet alleen om haar te herkennen in de kast, maar vooral om te weten met welke koningin je te maken hebt. Want het kan de beste gebeuren dat de koningin - als een echte dramaqueen - opeens is verdwenen en je met een dochter van haar te maken hebt. Dit gebeurt bij het zwermen, maar ook bij een zogenaamde 'stille moerswisseling'.
Hier zie je een oude foto waarbij we tijdens de imkercursus oefenden met het merken van een bij.
We deden het op een dar....
Je hebt speciale stiften hiervoor in de handel, hoewel het ook wel eens gebeurt met nagellak (…)
Er zijn maar vijf jaarkleuren: wit- geel - rood - groen - blauw.
Ik geef het overzichtje, wat voor alle imkers vaststaat:
2016 : wit
2017 : geel
2018 : rood
2019 : groen
2020 : blauw
Vervolgens in 2021 weer wit, etcetera.
Ik zag bij twee van de drie volken de koningin lopen, maar haar kleur was eraf gegaan.
Dit gebeurt vaker, omdat haar 'hofstaat' niet alleen in de buurt is om haar te voeden en te helpen, maar ook om haar te poetsen en schoon te houden. Na verloop van tijd hebben de poetsbijen om haar heen haar van haar kleur afgeholpen.
Deze keer gaf ik de koningin opnieuw een kleurtje. Ik keek op de kastkaart uit welk jaar ze was en gaf de goede jaarkleur.
Om de koningin vast te houden tijdens het merken is niet altijd zo handig, je beschadigt haar gemakkelijk.
Hiervoor is gelukkig een handig hulpmiddel: een merkbuisje met stamper.
Dat laatste klinkt erger dan het is.
Met een zacht schuimkussentje kan ik de koningin omhoog duwen zodat ze net onder de kunststof rasterstrepen komt. Zo beschadigt ze niet en heeft ze er ook bijna geen last van. Het merken gebeurt op de rug van het borststuk. Hier komt de gekleurde stip.
Even ter vergelijk de vrouwelijke bij: een werkster met een veel korter en gestreept achterlijf. Een werkster leeft maar zes weken in tegenstelling tot de koningin die 5 jaar kan worden.
Nu de dramaqueen!
Ik keek in volk 5 en zag nergens een koningin. Geen probleem! Als ik nog eitjes op de ramen zie, weet ik dat de koningin tenminste 3 dagen geleden nog aanwezig en actief was, aangezien het ei-stadium 3 dagen duurt.
Maar ik zag geen eitjes: niet in bovenste èn niet in de onderste broedkamer.
Daarnaast zag ik zelfs geen open broed meer.
Raam na raam bekeek ik tot ik tot de conclusie kwam dat de koningin dood was.... ze was niet meer.
Zuchtend - ook van de hitte - vertelde ik mijn hulpimker het droevige nieuws. Praktisch vroeg ze wat ik er aan ging doen. Nou, mijn gedachten flitsten heen en weer, maar ik kon even zo gauw niks bedenken. Ik bedacht me net dat ik ook alle doppen (op één na) had verwijderd.... Hoe moest dat nu verder?! Het volk kan niet zonder koningin. Je kunt een nieuwe koningin kopen die dan over de post kan worden toegestuurd (voor 60 euro ofzoiets) en dan moet je die voorzichtig en op een speciale manier in het volk inbrengen.... wát een gedoe!
Ik besloot nog even te kijken of de bijen - die hier natuurlijk enorm door van slag zijn - nog wat honingvoorraad hebben in de honingkamer.
Toen ik honingkamer optilde, voelde het best zwaar.
Maar toen ik het tweede en derde raam aan het bekijken was, zag ik iets héél bijzonders!
Bovenin, waar normaal alleen de honingopslag zit, zat bróed!!
Hóe kon dat?!!
Op ongeveer 8 van de 10 ramen zag ik larves, eitjes en zelfs gesloten broed. Bizar!
Ik kon maar één scenario bedenken:
de koningin was op de één of andere manier bij de vorige controle van mij, langs het rooster toch naar boven getrippeld en zat op de plek waar ze niet hoorde.
Ze kon alleen niet meer terug naar beneden.
Ik moest even in mijn haar krabben - wat moeilijk gaat met een imkerpak aan -
wat moest ik nu doen?
Mijn hulpimker moest naar huis, ik stond er alleen voor.
Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Na koortsachtig oplossingen bedenken, besloot ik de kamers om te wisselen.
Alle ramen met broed en eitjes zou ik in de ene kamer hangen.
In de broedkamer -gelukkig gebruik ik een honingkamer als broedkamer, dus de raammaat is hetzelfde - zet ik dan alleen ramen waar voedsel is opgeslagen. Of wat honing of stuifmeel, in ieder geval zonder eitjes òf lege ramen.
Ik kwam wat handen te kort, dus zette ik tijdens het wisselen wat ramen op de grond.
Gelukkig ben ik een geitenwollensokkenimker want de bijen kropen gewoon over mijn voeten heen.
Ik praatte in mezelf om te onthouden wat ik aan het doen was, want met al die verschillende ramen raakte ik bijna in de war... of had ik een zonnesteek opgelopen?
Uiteindelijk - twee uur verder - had ik alle 20 ramen omgehangen. Bij één raam heb ik nog wat darrenbroed en honing weggesneden, want anders had ik een raam te weinig.
Helaas zag ik geen moer.... weer niet!
En nu maar hopen dat ik haar op een raam heb zitten wat in de onderste kamer, onder het koninginnerooster, zit.
Zucht....
Wát is dit een drama queen en wat ben ik flink voor de gek gehouden.
En dan binnen een paar dagen kijken of ik het nu goed heb gedaan en deze drama queen niet weer tussen de mazen van het bijenrooster is getrippeld.
Na een dag of vijf controleerde ik het volk opnieuw.
Nee, hè?! Nergens in de broedkamer een eitje te zien.
Eitjes zijn met zwart gaas voor je ogen zó moeilijk te zien in de zeshoekige 3D cellen waar de bijen in leven.
Ik schrok.... het was nog steeds een drama.... leek het.
Het allerlaatste raam, raam 10, zag ik eindelijk wat eitjes zitten.
Dus toch!
Mijn controle zat erop.
Ik ben benieuwd wat deze dramaqueen dit jaar nog meer voor mij in petto heeft. ;)
Imkerperikelen
Ik stel je graag eerst even voor aan Christine, mijn lieve vriendin die nergens (meer) bang voor is.
Netjes in het pak heeft ze me al twee keer stoer geholpen.
Dank je wel.
Straks kan Janneke me ook weer helpen, maar het is wel luxe om meerdere mensen als hulpimker te kunnen vragen.
Is het erg gek dat ik mijn bezoekje aan de imkerwinkel als een uitje zie?! ;)
Begin deze maand ging ik naar Wageningen en combineerde ik verschillende bezoekjes in één.
Maar in ieder geval ging ik naar de bijenwinkel.... potjes had ik nodig, heel veel potjes! Want de honingopbrengst is dit jaar goed. Heerlijk om overal te snuffelen en nieuwe ideeën op te doen.
Zo heb ik geen saaie potjes gekocht, maar hele mooie en ga ik een nieuw idee uitproberen..... :)
Natuurlijk kun je bij een imkershop ook bijenkasten kopen... de winkel lijkt wel een magazijn: bodems, kamers, losse latten en dekplaten.... De meeste imkers die ik ken maken hun eigen kasten, of in ieder geval zetten ze hun eigen kasten in elkaar. Ja, imker-zijn is een veelzijdig beroep. Mijn knappe Peter maakte op de halve millimeter nauwkeurig al mijn bijenkasten, dus dit pad kan ik overslaan.
Naast de winkel buiten kun je dit plaatje zien:
Hoe is het mogelijk...… zó ontzettend veel bijenvolken en in verschillende bijenstanden vlak bij elkaar.
Dit zijn miljoenen(!) bijen.....
De vorige keer had ik een deel van het geheim gehoord: al deze bijen kunnen natuurlijk nooit voldoende voedsel uit hun omgeving binnenhalen.... deze volken worden standaard bijgevoerd met suikerwater.
Deze keer merkte ik na mijn bezoek aan de winkel, die naast imkerbenodigdheden ook honing en honingproducten verkoopt, nog een deel van het geheim.
Van bijen die suikerwater gevoerd krijgen, kun je moeilijk bloemenhoning verkopen en biologisch is het al helemaal niet! Hoe los je dat als winkel op?
Nu, daar kreeg ik een mail over. Het bijenhuis was op zoek naar goede rauwe honing, direct van de imker om op te kopen. Volgens mij heb ik mijn mailadres niet gegeven, maar hoe het ook zij, deze mail ontving ik wel, vlak na mijn bezoek.
Dat verklaart hun mooie winkelvoorraad :) Hoewel je daar dus geen honing uit Wageningen koopt.
Tot slot kwam ik dit kleine hoekje tegen, vlakbij de kassa..... kaarsenmallen.
Kaarsenmallen staan al lang op mijn verlanglijstje, zal ik ze mezelf cadeau doen?
Maar het is echt heel veel geld..... Ik moet mezelf gewoon toespreken om zoiets te 'mogen' kopen. Ondertussen vraag ik de verkoopster ter bevestiging de oren van het hoofd. Maar uiteindelijk heb ik ze: één kaarsenmal voor bolvormige kaarsen en één voor kaarsen in de vorm van een dennenappel. Wie weet komen kaarsen in deze mooie vorm ooit in mijn winkeltje te staan.
Bijensteek:
Mijn ideaal was om als een natuur-imker of biologisch imker aan het werk te gaan. Zonder handschoenen en andere bescherming. Tijdens de imkercursus werden wel mijn mede-cursisten gestoken, ik nooit. Maar met mijn eigen bijen ontkom ik er niet aan. Elk jaar word ik gemiddeld zo'n 10 keer gestoken. Wat blijkt? Ik kan er niet goed tegen.... helaas. Het kan twee kanten opgaan: je wordt vaker gestoken en je lichaam bouwt immuniteit op tegen het bijengif. Dus je lichamelijke reacties worden steeds zwakker tot je er nauwelijks meer iets van merkt.
Óf... je lichaam reageert steeds heftiger op het binnenkomende gif van de bijensteek. Dat laatste lijkt bij mij het geval te zijn.
Zonder handschoenen moet ik echt niet proberen een kast te openen. Ik merk dat ik er zelf ook licht-angstig door word.... Met bescherming voel ik me gerust en zeker van mijn zaak.
Maar nu nog iets gênants. Op een koele, zeg maar bijna koude dag begin juni ging ik in de bijen aan het werk en ik had mijn cosy lange, grijze vest aan. Geen probleem: mijn jack met daaraan vastgeritst mijn imkerkap, valt daar gewoon overheen.
Alles leek goed te gaan en na de controles ruimde ik mijn imkerbenodigdheden op in de schuur. Mijn beschermende kleding doe ik altijd als eerste uit, na eerst Christine te hebben gevraagd of er geen bij op mijn hoed of op mijn rug zat.
Nadat alles klaar was, voelde ik een trilling onder mijn shirt en in een reflex keek ik naar beneden.....
Oh, nee!!! Mijn ergste schrik werd bewaarheid: onder mijn shirt, over mijn bh liep een bijtje. Heel rustig.… maar ik bleef verre van rustig!
In paniek gaf ik een gil en maakte ik een wilde beweging. En natuurlijk reageert dat bijtje op deze consternatie maar op één manier: prrrik!
In mijn borst!!
Gelukkig kon ik met een speciaal insectenpompje het gif verwijderen en kreeg ik er nauwelijks tot geen last van.
Maar hoe kon dat nu gebeuren?
Nou, het bijtje zat vast aan mijn vest gehaakt en bleef daar lekker zitten. Toen mijn pak uitging kroop ze rustig naar boven, want de weg was vrij..... zoiets moet het gegaan zijn.
Ik doe voortaan geen lang kledingstuk meer aan.
Dit had ik nog nooit meegemaakt!
Het is wel een maand van hoogtepunten, zeg maar.
Honing
Het bordje hangt alweer heel wat weken aan het hek.
De grote potten zijn uitverkocht, die gaan altijd het hardst. Leuk om te merken dat niet alleen mensen die me kennen en die me aardig vinden, honing komen kopen, maar ook mensen die bewust pure en lokale honing willen hebben, me weten te vinden. Vooral mond-op-mond reclame werkt hierbij krachtig. Een klantenkring opbouwen duurt altijd een tijdje, maar dat komt nu echt. En ik ben van de persoonlijke benadering: probeer klanten hun naam te onthouden en altijd even een praatje te maken. Vorig jaar dronk ik soms wel eens anderhalf uur thee bij de verkoop van een potje honing. Daar heb ik helaas nu niet zoveel tijd voor.....
Maar honing en nieuwe potjes heb ik genoeg.
En ik heb alweer twee emmers honing staan van de tweede voorjaarsoogst. Daarna heb ik nog één keer een oogst zomerhoning. Aan de bijen en de bloemen zal het niet liggen.
Deze oogst ik normaal gesproken eind juli begin augustus. Wat de bijen daarna nog binnenhalen, is allemaal hun eigen wintervoorraad.
Ik vind het niet fijn om m'n bijen te moeten bijvoeren met suikerwater... ze hebben hun eigen gemaakte honing verdiend. Hier doen ze het hele jaar zó hun best voor. En met drie keer een oogst gedurende het jaar, heb ik meer, veel meer dan genoeg honing.
De twee winters dat ik mijn volken het hele jaar had, heb ik niet bijgevoerd.
Sterker nog: ze hadden zoveel honing dat ze over hadden....
Op een imkersite waar ook honing wordt verkocht zag ik het volgende staan:
Nergens zijn er imkers die hun bijen niet bijvoeren maar wel honing oogsten, zelfs niet de lokale imker. Degene die dit zegt is bij voorhand niet te vertrouwen...
En bedankt... daar gaat mijn mooie verhaal, hier.
Aan jou, lieve lezer, de keus..... ben ik onbetrouwbaar of zegt deze imker iets wat vooral op hemzelf slaat?!
Wie weet, tot ziens in mijn winkeltje ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten