Eindelijk, eindelijk konden we die heerlijke, goudgele sappige maïskolven oogsten.
En loste ik de belofte aan mijn dochter in. We aten als lunch, direct uit de tuin, een hele maiskolf. Wát smaakte dat goed!
En wat bijzonder toch wel, dat ik mijn kinderen, midden in de randstad, kan meegeven dat ze zelf in de tuin, hun eigen maiskolf kunnen uitkiezen. Erop lettend dat de kolf dik en groot is en dat de haren uitgedroogd en al wat bruin zien.
De bladeren halen we er bij het compostvat af en kijken dan gelijk of het inderdaad een volle, goede maiskolf is die er is gekozen. Spannend, maar deze week waren ze inderdaad goed!
Wat hebben de kinderen er lang op gewacht en wat hebben we gesmuld!! Een maiskolf als lunch!
En waar heb ik dat ook alweer gelezen? Dat de haren van een maiskolf gezond en geneeskrachtig zijn?! Je kunt er thee van trekken, maar waar is dat ook alweer goed voor........ ?
Ik heb de 'gezonde' haren aan de cavia's gegeven (....). Als ik deze informatie weer vindt, zal ik het hier vermelden.
Ik at maiskolven voor het eerst bij mijn schoonvader op de volgende manier: 20 minuutjes gekookt,
aan de beide uiteinden prik je een vork in de maiskolf, één rijtje besmeer je met roomboter en bestrooi je vervolgens met (zee)zout. En vervolgens draai en knabbel je verder. Hij heeft gelijk: dit is dé lekkerste manier om een maiskolf te eten!
Mjammie!
Ja, hoewel ik al maanden uit de tuin oogst, is oktober toch wel echt dé oogstmaand!
En wat oogst ik het meest? Het allermeest?
Courgette.....
Hier zie je mijn vijf planten, die enorm doorgegroeid zijn en een groot veld vormen.
Zo groot dat ze zelfs bonen en spruitkool min of meer overwoekeren, met hun enorme bladeren.
En ze staan er nog zo frisgroen bij!
Er lijkt geen einde aan de oogst te komen......
Genieten van deze heerlijke, veelzijdige vruchtgroente.....
Genieten doe ik ook van mijn tomaatjes.
Er komen er niet genoeg om in te maken als bijvoorbeeld pastasaus of ketchup, maar dat bespaart me ook weer werk.
Mondjesmaat rijpen ze.
Dán weer een grote vleestomaat, hier een handje cherrytomaatjes.
En wat zijn die heerlijk zoet!
Hier spies ik er een paar in de klassieke combi: tomaatje, blaadje basilicum (groeit ook nog goed in de kas) en een mini bolletje mozzarella.
Lekkere amuse!
En zou de mest iets geholpen hebben? Worden de broccoli stronkjes nog wat?
Het lijkt hier zeker wel wat te worden..... De kunst is nu om op tijd te oogsten, maar het liefst ook genoeg voor een hele maaltijd....
In ieder geval kunnen ze in kleine hoeveelheden en lekker gecombineerd, altijd in een groentetosti.
Klik hier voor het idee of recept.
Déze zien er dan weer niet zo appetijtelijk uit. Dit waren snijbonen: veel te weinig voor een maaltje en hoewel ik geduldig wilde zijn, kwamen er maar niet genoeg. Tót ik moest oogsten. Een paar gingen er in de groentetosti, de rest is nu verdroogd en bewaar ik voor het zaad.
Nog méér geduld dus....... een jaar rond wel!
Deze week gaf ik weer een tuinles aan een onrustige, niet al te ernstig gemotiveerde groep kinderen.
Hopelijk hebben ze er wat van opgestoken, want het thema 'grond, compost en bodemdiertjes' is erg belangrijk. Zelf leer ik nog elke keer bij over het belang hiervan.
Maar het is logisch: wil je goede, gezonde planten krijgen, dan moeten ze in een goede, gezonde voedingsbodem staan. Biologische aarde, gezonde grond.
Bodemdiertjes zijn daarbij onmisbaar. Grond zonder wormen bijvoorbeeld is erg arm en ongezond.
Wormen zorgen niet alleen voor luchtige aarde, maar eten ook allerlei plantafval op, waardoor er compost ontstaat.
Wel moest ik de kinderen waarschuwen: hoewel een worm zich ongeslachtelijk kan voortplanten, kun je een worm niet in tweeën hakken en dan twee wormen 'maken'. Nee, dan gaat die worm gewoon dood!
Respect voor het leven, of dat nu groot of klein is, boven of onder de grond, dát is een belangrijke les.
Niet alleen voor kinderen........
En ik heb gewerkt! Wat een hoog onkruid stond er op mijn stukje waar eens aardappelen en uien stonden.
Ik had het plan om er groenbemester op te zaaien, goed voor volgend jaar, maar dat plan kwam iets te laat.
Ik wilde het stukje laten frezen, maar dat plan ging ook niet door.
Dus..... ik pakte emmers, een kruiwagen, schaar en trok het onkruid, vooral het hoge, bloeiende onkruid eruit.
Over een paar weken moet de hele tuin kaal opgeleverd worden.
Dan ga ik er nog een keer goed overheen.......
Voor nu is dit het!
Soms kom je deze witte bolletjes tegen. Dit zijn slakkeneitjes. Eitjes van de naaktslak.
Over respect voor beestjes gesproken.......... oei! Ik maak voor slakken wel eens een uitzondering.
Liever niet in mijn tuin!
Wat per ongeluk is overgeslagen door die slakken is deze bleekselderij.
Doordat het in de schaduw van de grote snijbietbladeren groeit, is het ook nog behoorlijk 'gebleekt'.
Planten die in zonlicht groeien, worden groen. Groeien ze in het donker, in dit geval in de schaduw, dan bleken ze. Denk ook aan witlof en molsla.
Maar ik ben er blij mee. Bleekselderij combineert bij tal van gerechten en smaakt zo heerlijk fris.
Wist je trouwens dat bleekselderij zó weinig caloriën bevat, dat het verteren van het eten van die bleekselderijstengel, meer energie kost dan dat je binnen krijgt?! Oftewel: je wordt er slank van, hoe meer je er van eet!
En dan, na al die weken van warmte en droogte van die heerlijke nazomer......
Het was gewoon weer even wennen!
Maar...... er bestaat geen slecht weer,
alleen verschillende soorten goed weer.
Toch?!
Tot volgende week.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten