Magnolia azijn

Je kunt er niet omheen:  ineens bloeien overal de magnoliabomen met hun prachtige

 roze, witte of paarse bloemen. 

Al eerder maakte ik een magnoliasiroop en een bloemige, donkerroze azijn. 

De siroop werkwijze vind je hier maar de azijn heb ik nog niet beschreven.

Deze verrassende, lichtroze bloemenazijn is lekker als smaakmaker in homemade mayonaise, 

een dressing en eigenlijk in alle gerechten waar je azijn gebruikt.

Hier de boom waar ik in mijn kindertijd altijd tegenaan keek en in de zomer onder haar schaduw lag...

Hoewel de boom na al die jaren inmiddels dubbel zo groot lijkt. Wat is ze reusachtig prachtig!

De lievelingsboom van mijn moeder, maar wat zij en ik toen niet wisten, is 

dat de bloemen eetbaar zijn. Lekker fris, tikje bitter soms. Ligt een beetje aan de kleur.

Kom, we gaan magnolia azijn maken!

Magnolia azijn

    voor een halve liter

Ingrediënten:

• 4 handen vol magnolia bloemen
• 1/2 l biologische natuurazijn

Hoe maak ik het:

De magnolia is geen inheemse boom, maar in stadstuinen en parken kom je ze veel tegen.

Pluk de bloemen een week na het begin van de bloei, voordat ze op de grond vallen. Hoewel je ze ook prima van de grond kunt rapen. Heb je zelf geen boom, dan mag je vast bij iemand anders wel wat plukken of rapen.

Vul een glazen pot met de bloemen, zonder steeltje.

Schenk hier de azijn overheen en

 laat de pot op een donkere plek twee weken staan. De smaak en kleur van de magnolia 

trekken in de azijn.

Zeef daarna de bloemen eruit en schenk de azijn over in een mooie fles.

Et voilà!

Het is echt heel eenvoudig om zelf een bloemenazijn te maken.

En je kunt 'r het hele jaar gebruiken, ook als de magnolia allang is uitgebloeid.

Ingelegde magnoliabloemen

In Japan worden de bloemen ingelegd in azijn en zo kun je ze als een soort zure pickels

 bij allerlei gerechten geven. Dit maakte ik vorig jaar ook.

Vermeng een halve liter rijstazijn met 120 g suiker en 2 tl zout. Verhit de azijn en 

los suiker en zout erin op.

Leg de bloemen in een glazen pot en overgiet met de hete rijstazijn.

Na twee weken kun je de bloemen eten. Het mooie van dit product is, 

dat je zowel de bloemen als de azijn gebruikt. 

Overigens vond ik de bloemen niet zo lekker, maar

had ik alsnog een lekkere azijn als eindproduct.

Magnolia is gezond!

In Magnolia zitten de werkzame stoffen magnoliol en honokiol, deze kunnen een gunstig, 

kalmerend effect bij angst en stress op je hebben. Het verlaagt je cortisolniveau (stresshormoon). 

Ook stimuleren ze de werking van de hersenen en is magnolia een goede antioxidant.

Nog een extra reden om iets met deze mooie bloemen te gaan proberen.

Misschien heb je zin in dit magnolia feestdrankje: klik?!

Want als de magnolia bloeit, is het feest!

Propolisolie

Leuk nieuwtje:  dit jaar ga ik weer bijen houden. 

Zegt het voort: imker zoekt bijen om voor te zorgen!!

Na twee jaar 'gedwongen rust' - volg je me al langer dan weet je dat mijn bijenvolken 

waren doodgegaan en door mijn drukke baan en opleiding kwamen er even

 geen nieuwe bijen - is het weer tijd om mijn bijenuitrusting tevoorschijn te halen. 

Het gaat kriebelen, of moet ik zeggen: zoemen als ik aan bijen denk. 

Ja! Dit is de goede tijd om opnieuw te starten met bijen.

Natuurlijk kost het me de nodige voorbereiding  want spullen die je een tijdje niet gebruikt, 

verstoffen en hebben onderhoud nodig.

Ik verkocht een paar bijenkasten, want ik had er te veel en ik maakte ze grondig schoon!

Tijdens het grondig schoonmaken van de ongebruikte bijenkasten, oogstte ik propolis! 

Heel veel propolis!

 Ik verzamelde dit kostbare materiaal uit de bijenkast, want propolis is niet alleen voor bijen, 

maar ook voor ons mensen heel waardevol.

En om te beginnen maakte ik er een mooie olie mee!

Propolis wat uit het Grieks komt, betekent letterlijk 'voor de stad'. Het wordt dan ook gebruikt

 voor de verdediging en bescherming van de stad, oftewel het (bijen)volk. 

Propolis  wordt gemaakt van boomhars die honingbijen halen uit bladknoppen en boomsap.  

Ze mixen deze kleverige hars met was, honing en enzymen uit hun maag en dan 

ontstaat de verbazingwekkende substantie die we propolis noemen. In de volksmond ook wel

 bijenlijm genoemd. Ieder klein gaatje of tochtig kiertje in de bijenkast wordt door de bijen 

ingesmeerd met propolis. Ook de ingang van de kast, de wanden en zelfs de honingraten

 worden bekleed met deze substantie die ondersteuning en  stevigheid biedt en 

tegelijkertijd ontsmettend werkt. 

De kleur van propolis varieert van donkerrood tot okergeel en is afhankelijk van welke bomen en

 dus welke harssoorten er in de buurt  te vinden zijn.

Propolis wordt al sinds de oudheid gebruikt vanwege zijn gezonde en helende werking. 

Het schijnt dat Aristoteles de naam heeft bedacht. Hij schreef over het gebruik

 voor medische doeleinden.

De hedendaagse wetenschap heeft middels veel onderzoeken deze medische werking bevestigt. 

Meer dan 180 bestanddelen van propolis hebben een gunstig effect op het menselijk lichaam.

Propolis  heeft antibacteriële, schimmelwerende, virusremmende en ontstekingsremmende

 eigenschappen en beschermt de lever, geneest mond- en tandvleesproblemen en 

helpt tegen maagzweren. 

Tegenwoordig is propolis populair als geneesmiddel. Het wordt gebruikt in tal 

van huismiddeltjes en lichaamsverzorgingsproducten. 

Zelf producten maken met propolis is zó leuk om te doen. En helemaal niet moeilijk!

Ben je geen imker ga dan naar een boerenmarkt of wordt vrienden met een imker bij jou in de buurt. Veel imkers doen niets met de kleine stukjes propolis die ze uit de kast halen en

 dan kun je het misschien gratis of voor een zacht prijsje krijgen.

Online bestellen van ruwe propolis kan ook. Bijvoorbeeld op deze site maar schrik niet van de prijs.

 Per kilo kost het tegen de 200 euro. Het is dan ook een uniek en geweldig product

 met fantastische eigenschappen wat moeilijk en maar in kleine hoeveelheden te oogsten is.

Omdat mijn bijenkasten leeg staan, 

kon ik de propolis goed uit alle kiertjes en spleten halen en verzamelen. 

Ruwe propolis is niet geschikt om te verwerken, maar gemalen is het een prachtig, bruikbaar product wat je zowel kunt innemen als op de huid kunt gebruiken. 

Tijd om te kijken naar propolisolie, geschikt om te gebruiken bij wonden, 

maar ook om een prachtige huid en uitstraling door te krijgen.

Kijk mee!

 

Propolis olie

     voor 300 ml

Ingrediënten:

• propolisschilfers
• 150 ml biologische zonnebloemolie
• 150 ml amandelolie

     verder nodig:

• koffiebonenmolen (electrisch)
• glazen schaaltje (wat nooit meer schoon wordt)
• kookthermometer
• trechter
• brandschone flesjes, liefst met bruin glas

Hoe maak ik het:

Propolis in ruwe vorm kun je niet gebruiken, je hebt ze nodig in gemalen vorm. Hiervoor nam ik een electrische koffiebonenmolen, die het harde propolis kan fijnmalen. Deze molen is daarna niet meer geschikt voor andere doeleinden.

Meet beide olieën nauwkeurig af en voeg 1,5 eetlepel fijngemalen propolis er aan toe.

Doe dit in een glazen of metalen schaaltje en 

verwarm zachtjes au-bain-marie.

Let op! Laat de olie niet warmer worden dan 50°C, bij hogere temperaturen kan 

een deel van de waardevolle eigenschappen van de propolis verloren gaan.

Laat onder af en toe roeren één tot vier uur op het vuur staan. 

Door deze warme maceratie trekt de propolis in de olie en wordt deze donker van kleur.

Zeef het mengsel na een paar uur door een kaasdoek

 en schenk met een trechter in een mooi flesje.

De propolis die achterblijft in de doek kun je later gebruiken

om nog eens olie te maken. Zet het tot die tijd in de koelkast of vries in.

Ik koos voor amandel- en zonnebloemolie. Je kunt ook een andere olie

kiezen, afhankelijk waar jouw huid behoefte aan heeft.

Op deze blog lees je meer over de werking van de verschillende soorten olieën: klik!

Een fles met donker glas verlengt de houdbaarheid.

 In een pipetflesje is het gelijk klaar voor gebruik.

De olie is in een afgesloten pot op een donkere plek ongeveer een jaar houdbaar.

Waarvoor kun je deze propolisolie gebruiken?

Heerlijk voor de dunne huid rondom de ogen, gebruik bij wondjes of gebruik het als basis

  in allerlei zalven, crèmes en lotions.

Mijn nachtcrème was net op... ik denk dat ik mijn huid eens ga verwennen 

met een zalf met propolisextract. 

Heb jij zin om met propolis aan de slag te gaan?

Hoe zou jij het willen gebruiken?

Binnenkort nog een mooi idee om te maken met propolis.

Zorg dat je 't niet mist!

Viooltjessiroop

 Het is je natuurlijk niet ontgaan: het is maart en lente! 

Is het Maarts viooltje je ook niet ontgaan?

Dit schattige, tere paarsblauwe bloempje groeit graag op schaduwplekken: onder een boom, 

onder een haag. Je zou het zó over het hoofd zien. En dat is zonde, 

want het is niet alleen een mooi, geurig bloempje.  Ze is ook eetbaar èn gezond!

Tijd om iets lekkers te maken met het eerste viooltje dat bloeit. Vorig jaar suikerde ik 

de viooltjes klik!,  dit keer maak ik er een lekkere siroop van.

Dit stond al op mijn to-do-list sinds ik op vakantie prachtige

blauwpaarse viooltjessiroop in het schap zag staan...

Dat kan ik zelf maken, dacht ik toen (en denk ik vaak, ha ha)

Dus maakte ik deze maand een heel bijzonder drankje: viooltjessiroop!

Mooi, geurig en lekker!

Deze siroop is breed toepasbaar: gebruik haar in gebak, smoothies of cocktails,

 in marinades, een dressing of over ijs. Of doe decadent, net als ik en drink 

op een gewone doordeweekse dag een glas ijskoude, bijzondere viooltjeslimonade!

Hippocratus, de grondlegger van de moderne geneeskunde, wist al dat

 het Maarts viooltje [Viola Odorata]  een heilzaam plantje is. Hoewel de Latijnse naam 

 aangeeft dat het viooltje heerlijk geurt - daar komt ons woord 'odeur' vandaan -  zou er best [officinales]  bij mogen staan, wat een Latijnse aanduiding is om het medicinaal te gebruiken. 

Vroeger al werd er een heilzame hoestdrank  gemaakt, want het viooltje werkt licht slijmoplossend

 en wordt gebruikt bij keelpijn, griep en verkoudheid.  Verder is ze bloedzuiverend.

Viooltjes bevatten ook antioxidanten en flavonoïden.

Hierdoor kunnen ze ontstekingen verminderen en een snellere wondgenezing bevorderen.

Ze ondersteunen  het immuunsysteem en helpen de huid gezond te houden.

Bovendien hebben ze  een rustgevende werking, wat ideaal is bij stress of slapeloosheid. 

Nu is de tijd dat het Maarts Viooltje bloeit.

Loop er niet aan voorbij, sta even stil, buig en verwonder je... 

Zowel bloem als blad is te gebruiken in de keuken en  bevat vitamine A en C. 

Een topbloempje wat je ook makkelijk in eigen tuin kan zaaien.

Het driekleurig viooltje kun je op dezelfde manier gebruiken als het Maarts viooltje.

Viooltjessiroop

     voor 1,5 l

Ingrediënten:

• 50 g Maartse viooltjes (2 handen vol)
• 1 l heet water
• 1 kg bio suiker
• 1 bio citroen

Hoe maak ik het:

Pluk de viooltjes 's ochtends vroeg op een zonnige dag. Dan zijn de meeste inhoudsstoffen aanwezig en de bloempjes vol geur. 

Spoel ze voorzichtig af onder zacht stromend water. 

Wil je ze medicinaal gebruiken, was ze dan niet af.

Doe de viooltjes in een kan of pot en overgiet met het hete water.

Je zult zien dat binnen enkele minuten de kleur van het Maarts viooltje in het water 'zakt'.

Het lijkt eerst blauw te worden tot blauwpaars.

Dek de pot af en laat een nachtje staan.

Zeef de bloempjes, die kleurloos geworden zijn, eruit en giet het gekleurde water in een pan.

Voeg de suiker toe en verhit langzaam onder voortdurend roeren. 

Als de suiker is opgelost, haal je de pan van het vuur. Het hoeft niet te koken.

Pers de citroen uit en voeg het sap toe.

Doe de siroop in brandschone - met sodawater uitgekookte en heet water omgespoelde - flessen.

Als je deze er warm in doet en de dop vacuüm trekt, is de siroop zeker

een half jaar houdbaar. Na openen in de koelkast bewaren.

Zowel de suiker als citroen zijn natuurlijke conserveringsmiddelen.

Het proces om deze siroop te maken, lijkt wel een scheikundig kleurenexperiment. 

Laat ik nu net totaal niet scheikundig onderlegd zijn, dus begrijpen doe ik het niet.

Welke kleuren ik heb zien komen en gaan?

De paarse viooltjes gaven eerst blauw af aan het kokendhete water van de infusie.

Na een nachtje 'trekken' leek het meer blauwgroen tot ik het met de suiker in de pan deed.

Tijdens het koken werd het van groen bruin

en door het toevoegen van de citroen werd het weer een soort van roze.

Helemaal paars werd het niet meer, dus die prachtig dieppaarse viooltjessiroop die

ik in het buitenland in de supermarkt zag staan, is waarschijnlijk zó

natuurlijk niet als het in eerste instantie leek.

Jammer!

Zó worden we vaak voor de gek gehouden. Daarom een niet-zo-paarse

viooltjessiroop, maar wel heel natuurlijk. Ik weet precies wat erin zit!

En jij nu ook. 

En het drankje in de fles, gefotografeerd in de volle zon, vlakbij de paarse viooltjes, 

lijkt op deze manier toch nog een beetje paars.

Toch?

Ga je 'm ook maken?

Hoewel de naam doet vermoeden dat ze alleen in maart bloeit,

is ze ook nog volop in april te vinden. Als het maar niet te warm wordt ;)

Groene mayonaise

 Poging één en twee mislukten jammerlijk vorig jaar.

Dit jaar is 't ie wel gelukt: een prachtig lobbige, groene mayonaise.

 

Het geheime ingrediënt? Da's daslook!

Ja... en de manier waarop je de ingrediënten toevoegt is ook erg belangrijk.

Ik maakte deze mayonaise volledig 'from scratch' wat inhoudt dat ik niet alleen 

de daslookblaadjes in het wild oogstte en de eitjes van eigen kippen raapte, 

 maar ook de appelazijn en mosterd zelf maakte.  En het mosterdzaad kwam weer uit eigen tuin.

Hóe puur en mooi wil je 't hebben!

Laat je niet afschrikken... je kunt deze mayonaise natuurlijk ook maken 

met azijn en mosterd uit de winkel.

Alleen de daslook, die verkopen ze daar niet.

Daslook heeft een echte comeback gemaakt in Nederland. Waar het eerst 

een beschermd en zeldzaam plantje was (tot 2017), groeit het nu geweldig in diverse bossen en

 parken op schaduwplekken. Waar ik de daslook pluk, groeit zoveel dat de kruidige knoflookgeur

gewoon in de lucht hangt. Genieten is het, want het mooie, verse groen is meer dan welkom 

na een lange winter. Ze groeit vroeg in het jaar - van februari tot begin mei - en is 

naast lekker ook heel gezond.

Daslook is uitermate geschikt voor een voorjaars-ontgiftingskuur!

Daslook [Allium Ursinum]  bevat geneeskrachtige eigenschappen,

 drijft afvalstoffen uit, werkt gunstig op maag en darmen en helpt bij de

bestrijding van chronische huidziektes. 

Daslook bevat vitamine C, B6 en A en antioxidanten.

Ook is ze een goede bron van de mineralen: zwavel, mangaan, ijzer, magnesium en jodium.

Daslook, ik krijg er bijna geen genoeg van.

En nu is ook mijn daslookmayonaise gelukt... Jippie!

Tijd voor een feestje, een daslookfeestje!

Groene mayonaise

      voor 3 dl

Ingrediënten:

• 45 g daslook
• 2,75 dl zonnebloemolie
• 1 eierdooier
• 1 tl mosterd
• 2 el appelazijn
• versgemalen peper
• versgemalen zeezout

Hoe maak ik het klaar:

Was de daslookbladeren en breng in een pan ruim water met zout aan de kook en blancheer de daslookbladeren een halve minuut.

Zet een bak met ijswater (water met ijsklontjes) klaar en schep ze daarin. Laat een minuut liggen en daarna uitlekken.

Dep de blaadjes heel goed droog en 

mix ze dan in een blender met de zonnebloemolie tot een prachtig groene olie.

Zeef de olie door een kaasdoek zodat alleen de groene olie overblijft.

De pulp kun je eventueel gebruiken als je daslookpasta wilt maken.

De heldergroene olie is klaar voor gebruik, klaar om je huisgemaakte mayo een prachtige kleur mee te geven.

Doe een eierdooier in een ronde, niet te wijde kom - het eiwit kun je makkelijk invriezen voor  later gebruik - en roer los met de mosterd, peper en zout. Voeg dan één lepel appelazijn toe.

Hier stap ik over op de mixer. Je kunt ook alles met een garde blijven roeren.

Belangrijk is om de olie, die gehomogeniseerd moet worden met het vette van de dooier, heel 

langzaam toe te voegen. De mosterd fungeert trouwens als emulgator.

Voeg de olie druppeltje voor druppeltje toe onder voortdurend mixen. 

Langzaam wordt het eidooiermengsel groener en gelukkig: het verdikt zich.

Ben je bijna op de helft, dan kun je met een dun straaltje schenken. Tot uiteindelijk 

een lobbige, groene mayonaise ontstaat.  Ga je te snel, 

dan heb je kans dat de mayonaise niet meer bindt en blijft de olie erop drijven.

Voeg de lepel appelazijn toe voor een smooth effect. En klaar is je daslookmayonaise!

Doe de groene mayonaise in een brandschone glazen pot en bewaar in de koelkast.

De mayonaise is ongeveer twee weken te bewaren.

Wanneer je de olie met verse daslook mengt en niet zeeft, blijft deze

te dik en bindt daardoor niet, is mijn ervaring van vorig jaar.

Vandaar de extra stappen om goede daslookolie te verkrijgen.

Al jaren gebruik ik alleen huisgemaakte mayonaise.

Klik hier voor bijna één van de oudste blogs van me;)

Zoveel lekkerder dan mayo uit de winkel! 

Maak jij het al zelf?

Andere daslookrecepten - het zijn er inmiddels 17 - 

vind je op de pagina  wildplukken plus recepten  ;)

Uienpoeder

 Goed nieuws!

Je hoeft vanaf nu je uienschillen niet meer weg te gooien! 

In een handomdraai maak je hier een geurig poeder van wat goed en veelzijdig

 te gebruiken is in de keuken. 

Het is perfect voor mealprepping en wanneer je je eigen eten 

wilt/moet meenemen op vakantie.

Uienpoeder wordt over de hele wereld gebruikt als populair ingrediënt.

Je kunt het aan bijna alle gerechten toevoegen 

De smaak is net als bij verse uien pittig en licht zoet.

Eén voorwaarde: je moet wel biologische uien gebruiken, maar hé ... dat deden we al toch? 

Beter voor het milieu en gezond voor jezelf.

Uienpoeder maken

   

Ingrediënten:

• buitenste uirokken van rode en gele uien
• onderkant en stengeltje van uien

       verder nodig

• voedseldroger
• koffiemolen

Hoe maak ik het:

Eigenlijk kun je elke uisoort gebruiken, als het maar biologisch is.

Niet biologische uien worden namelijk behandeld met een chemisch middel zodat ze niet gaan uitlopen en lang te bewaren zijn.

Zorg dat de uien goed schoon zijn. De uien die je in de winkel koopt, zijn al goed schoongeveegd of -gewassen.

Elke keer wanneer je een ui in het eten nodig hebt, pel je deze op de gewone manier en 

snijd je onder- en bovenkant weg. Verzamel de schillen, onderkantjes en steelaanzetjes in 

een grote pot op je aanrecht.  Laat deze niet langer dan vijf dagen staan. 

Leg alle ui onderdelen op een tray in de voedseldroger en laat 2 uur drogen op 70°C.

Controleer of de op elkaar gedrukte uirokken in het steeltje ook droog zijn en

 haal deze eventueel uit elkaar.

Laat nog één tot twee uur langer drogen.

Doe alle uienschillen en stukjes in een (electrische) koffiemolen.

Ik heb er speciaal één aangeschaft om gedroogd voedsel goed fijn te malen.

De notenhakselaar van mijn staafmixer blijkt hiervoor helaas niet geschikt.

Bewaar het uienpoeder in een goed afgesloten pot en zorg dat er geen vocht bij komt.

Alsnog is uienpoeder erg gevoelig voor klonteren.

Om dit te voorkomen kun je twee dingen doen:

• Wat rijstkorrels in het potje 
• Uienzout maken, door het poeder handig te mengen met zout

Hoe gebruik je het uienpoeder?

Uienpoeder kun je gebruiken als smaakmaker in bouillon, soepen, sausen en de warme maaltijd. Eigenlijk overal waar je ook verse ui aan toevoegt. 

1 theelepel uienpoeder staat gelijk aan een kleine ui van ongeveer 70 gram.

Het is ideaal om uienpoeder mee te nemen op vakantie, want het neemt nauwelijks ruimte in.

Uienpoeder wat je in de winkel koopt, wordt gemaakt door hele uien in stukken te snijden en

 te drogen. Dat het ook kan van de kontjes, steeltjes en de schillen is toch geweldig?

Zo gooi je niets weg; don't waste food!

De voedingsstoffen blijven voor een groot deel behouden tijdens het drogen. 

Hoewel een verse ui een hogere concentratie heeft, bevat het uienpoeder ook 

essentiële voedingsstoffen en antioxidanten.

Heerlijk homemade uienpoeder, gemaakt van verse uienpellen 

die je vanaf nu niet meer hoeft weg te gooien.

Ga je mee wildplukken?!

Ga je mee op avontuur?

Samen met mij naar 't park en t bos?

Deze week liep ik een rondje stadsbos en daar neem ik graag jou mee naar toe.

Om heerlijk buiten te zijn, weg vanachter je bureau of telefoon, uit je hoofd in de natuur! 

Dát werkt stressverlagend, ontspannend en helend.

Na tig jaar weet ik het zeker: het voorjaar is mijn favoriete seizoen!

Deze maand en volgende maand organiseer ik een succesvolle wildplukwandeling.

In de natuur gaan we kijken en ervaren wat we tegenkomen!

Met mijn jarenlange expertise zal ik uitleg geven over wat we zien.

Wat is eetbaar en gezond? Wat kun je beter laten staan?

Hoe kun je oogsten, met respect voor de natuur?

En wat kun je er vervolgens mee?

We gebruiken al onze zintuigen. Niet in de laatste plaats door de fantastische proeverij 

met onder andere zelfgeplukte thee, hapjes met homemade pesto, koekjes en 

een zoete lekkernij.

Om je warm te maken laat ik alvast zien wat ik tegenkwam.  In twaalf mooie foto's!

Mag jij zeggen wat wát is en ook of je denkt dat het eetbaar is.

We maken er gelijk een fotowedstrijd van, leuk toch?!

De antwoorden verklap ik pas als je meegaat. Wat je kunt winnen?

Natuurlijk gratis toegang tot de wildplukwandeling en de proeverij!

Onderaan kun je reageren bij opmerkingen.

Kijk mee naar wat ik vandaag vond!

1. 

Herkenbaar met bloemen,  maar ja... is het dan nog eetbaar?!

2. 

Voor de betekenis van de naam moet je graven....

 

En hier geldt... met bloemetjes is ze giftig!

3. 

Het hangt hoog en droog en verspreid  voor sommige mensen een onaangenaam poeder.

Dat kan toch niet eetbaar zijn?!

4. 

Het sneeuwklokje kennen we natuurlijk allemaal,  maar 

is deze eetbaar of niet?

5. 

Gespot in het bos, maar ook te vinden in tuinen... aan de vruchtjes herken je 'm zeker, 

maar ook met het blad kun je uit de voeten!

6. 

Mooi groen, maar wat is dit? Deze is een beetje flauw (hoewel...) 

en moet je eigenlijk voelen en ruiken!

7.

 Aan de voet van een boom, helder en opvallend tussen het mos.

 Zou jij ze durven plukken? Wat zijn dit?

8. 

Lange ronde, stevige stengels. Hoe heet dit en 

wat kun je ermee?

9. 

Dit heldergroene blad groeit ineens overal op de bosondergrond. 

Hoewel sommige mensen het maar wát graag zouden willen vinden.

Tja... dit ga je proeven, ik verklap het alvast. Maar wát is het?

10. 

Herkenbaar toch, deze groene rozetten? 

Of herken je ze pas mét bloem?  En is dit eetbaar of niet?

11. 

Waag jij je niet aan paddenstoelen of geef je het wel een kans?

Is deze reus in de sprookjesachtige omgeving eetbaar of niet?

12. 

Wie hierdoor geraakt wordt, heeft de neiging moord en 'brand' te schreeuwen.

Eetbaar of niet,  is de vraag...

Doe je mee met de fotopuzzel? Nummer van één tot twaalf en schrijf de naam op. 

Erachter schrijf je of het wel of niet eetbaar is.

Je wint dus een deelname aan de wildplukwandeling en de proeverij. Gratis!

Niet gewonnen, maar wel heel enthousiast geworden?

Houd mijn website (klik) en de socials, zoals  insta in de gaten voor de eerstvolgende

wildplukwandeling plus proeverij.

Weet je al zeker dat je mee wilt gaan?

Geef jezelf  op en geef alvast je voorkeursdag door... 

Er gaat echt een wereld voor je open!

En na deze natuurervaring wandel je nooit meer op dezelfde manier als eerst.

Durf je?  Ga je mee?!

Kersenpittenzak zelf maken

Dat heeft even geduurd: een nieuwe blog van mij.... 

Het was hier druk met uitersten: de griep, struggles op werk en privé en een minivakantie! 

Maar ik ben er weer en heb mooie ideeën om te delen. Om te beginnen gaan we iets moois en duurzaams maken.

Het is maart, maarrr.... nog geen zomer. En vooral 's morgens kan het nog knap koud zijn. 

Heb jij ook geregeld last van uitstekende koude lichaamsdelen? Ik wel...

En speciaal daarvoor maakte ik handige warmtekussentjes of hittepitjes, gevuld met kersenpitten.

Niet gelijk weg klikken wanneer je geen kersenpitten hebt... je verzamelt ze in de kersentijd 

òf gebruikt ander vulmateriaal.

Ook maakte ik gelijk een grotere kersenpittenzak. Helend bij vermoeide of pijnlijke nekspieren

 bij buikpijn of koude voeten in bed.  Ook helpt ze bij stress.

Waar is zo'n natuurlijk warmtekussen eigenlijk niet goed voor?!

Het idee ontstond in de zomer toen ik een doosje kersen leegat en de pitten tussen mijn tanden 

door zover mogelijk weg spuugde. Toen ik ineens bedacht dat de pitten de natuurlijke vulling zijn 

voor een kersenpittenkussen. Deze zijn in de winkel best prijzig, maar prima zelf te maken.

Alle overige kersenpitten verzamelde ik voor in mijn eerste zelfgemaakte kersenpittenzak(je)!

Mijn inspiratie voor deze kersenpittenzak ontstond dus al in de zomer.

Maar lees gerust door, ook al heb je geen kersenpitten verzameld.

Je kunt ze namelijk online bestellen of je maakt een warmtekussen met een andere vulling,

 zoals bonen of rijst. Meer hierover staat onderaan.

Zelf maken hoeft je niet veel te kosten, want stof voor het warmtekussen is gewoon 

een restje van wat je hebt liggen. Denk aan een oude handdoek of trui, een lap stof 

van een oud gordijn. Je hebt vast wel iets.

Ga je mee aan de slag?

Kersenpittenzak of warmtekussen

      voor twee kleine en een grote

Benodigdheden: 

• 800 g kersenpitten (of bonen of rijst)
• lap stof van ong 60 bij 60 cm
• bijpassend garen
• naaimachine
• evt kruiden of etherische olie voor een rustgevende geur

 Hoe maak ik het:

Eerst de kersenpitten... haal je ze zelf uit de kersen, dan moet je ze wel voorbehandelen. Week ze eerst in water en probeer met een borsteltje het aanzittende vruchtvlees te verwijderen. Spoel twee keer na. Ik nam hier de tijd voor en liet ze een paar dagen in water staan. Laat ze dan drogen op een keukenpapiertje. Bij mij werd dat niet droog genoeg, dus droogde ik ze ook nog even in de voedseldroger, een paar uur op 60°C.

Daarna kun je de kersenpitten zolang bewaren als je wilt, in of buiten de kersenpittenzak ;)

Je kunt deze kersenpittenzak zonder naaimachine maken, maar het is handiger mét.

Knip lappen stof in de gewenste grootte. Ik nam voor het grote langwerpige warmtekussen 

een lap van 30 bij 60 cm.  Voor de twee kleine, die in een jaszak passen, nam ik 14 bij 16 cm. 

Vouw de lap stof dubbel met de goede kant op elkaar en

 speld vast. Stik twee zijkanten dicht op een cm afstand van de rand. 

De derde kant naai je voor de helft dicht.

Werk vervolgens met een zigzagsteek de randen af, doe dit voor de stevigheid dubbel en

natuurlijk om rafelen te voorkomen.

Vouw het zakje binnenstebuiten zodat de goede kant buiten zit. 

Vul  het zakje met de kersenpitten voor ongeveer 40-50% . 

Je kunt ook wat etherische olie of gedroogde lavendelbloempjes toevoegen

voor een kalmerende of ontspannen geur.

 Er moet ruimte blijven om de hittepit te kunnen vormen in je hand of nek.

Naai de vulopening dicht door ongeveer 1 mm op de rand deze kant dicht te stikken.

En klaar is je zelfgemaakte kersenpittenzak!

Je kunt ook andere vormen naaien. Denk aan een hartje - super lief om cadeau te 

doen aan iemand met koude handen - of een halfrond nekkussen.

En dan zo'n lekker warm kussentje gebruiken bij stress, kou, artrose,

menstruatiekrampen, rugpijn, verkoudheid of gewoon om te ontspannen.

Hoe kun je zo'n zelfgemaakte hittepit het best verwarmen? 

Het kan op de houtkachel,

houd hiervoor max 5 minuten aan.

Of op de verwarming.

Met restwarmte van de oven...

en laat de ovendeur open staan.

Het kan ook in een stoompan of  magnetron.

Blijf erbij wanneer je aan het verwarmen bent en doe niet zoals ik....

Overigens kun je het pittenkussen ook als een koud compres gebruiken.

Laat het daarvoor een half uur in de vriezer liggen.

In plaats van kersenpitten kun je ook het volgende vulmateriaal gebruiken:

• gedroogde bonen
• graankorrels
• havervlokken
• rijst
• gedroogde linzen
• gedroogde maiskorrels

Al deze materialen houden warmte een tijdlang vast, zodat je het kussen fijn kunt gebruiken

 bij pijn, om te ontspannen of om mee te nemen de kou in.

Is het kersenpitkussen vies geworden of gaan stinken?

Je kunt het voorzichtig wassen op de hand met een scheutje azijn.

Gebruik geen wasmiddel, neem eventueel een etherische olie voor de geur.

Volgens mij is het aan hond Eef niet echt besteedt, ze gaat steeds zieliger kijken.

Maar Raf zijn nek werd weer lekker soepel.

Wacht jij nog op de kersentijd?