Ach, ik kan natuurlijk doen of ik alles weet, of ik een geweldige tuinder ben en dat alles goed gaat in mijn moestuintje, maar ja...... ik doe soms gewoon de stomste dingen.
En dan? Ja, ik kan in een hoekje gaan zitten balen, maar ik kan het ook hier delen.
Ik leer van mijn eigen fouten en in iets mindere mate leer ik ook van de fouten van een ander. Jij ook? Zó kun je deze blog lezen èn je kunt ook gewoon lekker leedvermaak hebben........
Hoe dan ook, ik deel het gewoon!
Een prachtig blogbericht schreef ik over het enten van fruitbomen en daarin verwerkte ik mijn eigen ervaringen. Vorig jaar in februari had ik namelijk zelf geprobeerd een appelboompje te enten, onder deskundige leiding tijdens een workshop. Dit enten heb ik in drievoud geprobeerd en de uitdaging was om drie verschillende rassen op één onderstam te enten. Dat het kan bewees de Intratuin dit voorjaar, die zulke boompjes aanbood.
Ik kon het dus niet! Maar ik was al heel blij dat er überhaupt resultaat uit kwam. Eén ent, op één boompje, was aangeslagen. Jippie! Niet al het werk was voor niks geweest. En in maart kwam het boompje naar ons toe. Ik had een prachtig plekje uitgezocht in mijn moestuin, met zon en schaduw....... Daar zou het boompje het wel gaan doen.
Maar..... als beginnende enter (is dat een woord??) heb ik de ent min of meer naar beneden wijzend bevestigd. En dus groeit de ent recht van de stam af en richting de grond. In plaats van fier en fruitig, met opgeheven blaadjes naar omhoog.
Om een lang verhaal kort te maken: er moest een stok of paaltje naast. Ik vond een zeer geschikt paaltje in de schuur. Uit de schuur een moker geleend van mijn lief en vervolgens het paaltje keurig, zonder op mijn duim te slaan, in de grond geslagen.
Maar het eigenwijze entje, bleef stug naar beneden wijzen, gewoon langs de paal heen.
Geen probleem, met een touwtje leid ik het takje omhoog langs de paal. Eén touwtje is niet genoeg, dus ik doe er nog één omheen en nog één. Goed geleiden noem je dat..... opeens krijg ik wel heel veel speling om de tak omhoog te leiden.
Ik kijk langs het takje naar beneden....
Wat stom van me.....
Je ziet het plakband nog zitten, maar natuurlijk blijft dit een kwetsbaar, zwak punt.
Arme enttak..... hij begon zo goed te groeien. Zonder levenssappen ziet hij er na een paar uur al zó uit:
Paaltje voor niks in de grond geslagen.
Voor niks het boompje geplant.
Voor niks geënt, anderhalf jaar geleden.....
En dan zijn mijn kinderen, als ik deze blunder 's avonds aan tafel vertel, zo héérlijk optimistisch.
"Maar mam, dan ent je toch gewoon opnieuw een appelboompje?!"
Ja, ja...... over een jaar of twee!
En dit was nog niet alles. Nu mijn augurkenblunder nog.
De planten waren groot en stonden trots op de vensterbank te popelen tot ze overgeplant zouden worden. En ik dacht...... dat gaan we doen.
Ondanks de regen, mogen ze lekker buiten de tuin in. Het waren 10 mooie, grote planten. De wortels waren al behoorlijk in elkaar gegroeid, dus tijd voor een fijn plekje in de moestuin.
Twee dingen zag ik gemakshalve over het hoofd.
1. de planten waren niet afgehard.
2. ik gaf ze geen water
1. Ik schreef erover: het is na ijsheiligen, dus alle planten kunnen de grond in. Maar het is wel een dingetje: vanaf de vensterbank naar buiten, of vanuit de kas. Bovendien was het begin vorige week behoorlijk koud. Niks geen blote voeten weer: dikke zomerjas aan, lange broek aan! De schok was vast te groot.
2. Het regende: onhandig om doorheen te fietsen, maar 'wát handig om dan geen water te hoeven geven', dacht ik.
Bij het planten zijn de wortels meestal behoorlijk droog en ze hebben altijd een extra boost nodig, met een goed nat plantgat. De zachte miezerregen zorgde niet voor natte wortelvoeten en de worteltjes konden niet goed vastklinken in de aarde. Zelfs een paar mestkorrels gaf ik pas een dag later.....
wit-uitgeslagen uitzien.
En ik maar zoeken naar slakkensporen en vogelvraat......
Helaas, helaas! Dit jaar geen augurken, wat zónde!
En dan nog mijn 'inschattingsfout', helaas niet alleen van toepassing op de tuin:
"het overschatten van mijn kunnen" èn "het onderschatten van hoeveel tijd iets kost".
Zo heb ik vrijwel elke dag wel een paar uur tekort, elke week bijna een dag te weinig en elke maand mis ik zo ongeveer een halve week......
Maar dit is vast niet herkenbaar bij jullie.
Strikt persoonlijk, hoor!
Kan ik leren van mijn fouten?!
Ja, oh ja!
Ik wil graag leren en ik ga er vanuit dat ik elke dag wel iets nieuws leer.
Dus leer ik zeker van mijn fouten.
Dus, zo dom is het nog niet, die fouten van mij.
Ze bieden me weer een 'mooie' gelegenheid!
En door het hier te delen, krijg jij diezelfde gelegenheid!
Alsjeblieft.
Nu jij.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten