Deze week moest ik echt mijn tuintje op het wijktuincomplex leeg maken en schoon opleveren.
Omdat ik al tijden lang redelijk 'lui' ben in de tuin, had ik wel wat mankracht nodig, vond ik.
Gelukkig kreeg ik die op zaterdagochtend en het was droog! En zowaar, de zon scheen ook nog.
Zo zag mijn tuintje er eerst uit.......
Omdat ik al tijden lang redelijk 'lui' ben in de tuin, had ik wel wat mankracht nodig, vond ik.
Gelukkig kreeg ik die op zaterdagochtend en het was droog! En zowaar, de zon scheen ook nog.
Zo zag mijn tuintje er eerst uit.......
En zó na een klein uurtje hard doorwerken!
Een heleboel verwilderde, lange snijbietplanten, een grote courgette en vuil en onkruid haalde ik weg. Op het einde van mijn tuin is al een zeil en wat andere rommel gegooid.....
Verwildering en afsterving!
Meestal ben ik wat mistroostig en weemoedig zo aan het eind van het seizoen. Deze keer niet, hoor! Ik heb weinig plezier aan dit tuintje beleefd en er ook weinig afgehaald, vind ik. Een paar grote courgettes, wat bleekselderij en tig kilo aardappelen. Ja, aardappels groeiden ondanks het natte weer goed. Maar dit tuintje zat te veel in de schaduw en er waren ontzettend veel slakken. Een ware plaag!! Volgend jaar ga ik een ander stukje tuin kiezen.
Dat is wel het leuke van dit format. In de winter is het hele complex kaal en in het voorjaar wordt alles weer opnieuw verdeeld. Eerst voor de scholen, dan aan de vrijwilligers en vervolgens aan de huurders een stukje. Maar je begint weer helemaal op een 'schoon' stukje!
Mijn werk zit er dit seizoen weer op. Anderen gaan de tuin omploegen en 'bemesten'.
En ook de kinderen komen pas na Pasen weer terug, voor een eigen tuintje.
Ik hoop volgend jaar niet alleen als vrijwilliger maar ook als betaalde kracht aan het werk te gaan, ben nog heel benieuwd hoe dit gaat lopen en er uit gaat zien.....
Nu eerst een winterslaap houden ;)
Ik plukte nog een prachtig boeket bloemen, bestaande uit dahlia's, chrysanten en zinnia's. Wat een prachtige kleuren!! Dat had ik even verdiend, vond ik.
En ik nam deze volle bigshopper mee naar huis. Gevuld met snijbiet, veel snijbiet......
Tijdens het oogsten ben ik in mijn gedachten al bezig met de maaltijd. Ik vroeg het mijn kinderen zelfs: wat zullen we vanavond eten met snijbiet? Lekker een soepje en vervolgens een hartige taart..... Het water liep me tijdens het oogsten in de tuin, al bijna in de mond.
En dan heb ik vast nog over voor een lekkere risotto...... en, en.....
Oogsten
Ja, het is nog steeds oogsttijd. Gelukkig! Ik oogstte tijdens het leeghalen van de wijktuin alles wat er nog redelijk goed bij stond. Kilo's snijbiet, een goede courgette en nog twee kleintjes (surprise), wat bleekselderij. Bij elkaar denk ik één struik. en een kleine knolselderij.
Ja, het is nog steeds oogsttijd. Gelukkig! Ik oogstte tijdens het leeghalen van de wijktuin alles wat er nog redelijk goed bij stond. Kilo's snijbiet, een goede courgette en nog twee kleintjes (surprise), wat bleekselderij. Bij elkaar denk ik één struik. en een kleine knolselderij.
Gelukkig heb ik mijn andere tuin nog, compleet met nieuwe schutting. Daar valt nog genoeg te oogsten en te doen.
Zo oogstte ik deze week voor het eerst knolselderij. Die zag er goed uit!! Goed gegroeid, redelijk groot en erg lekker!
En ik oogstte iets aparts, deze week. Tenminste, veel mensen zouden het laten staan: brandnetels!
Het groeide al weer veel te hard in de tuin.
In het voorjaar kook ik er lekkere brandnetelsoep van, nu heb ik de jonge, frisse topjes geplukt om te drogen voor de thee.
Waarom brandnetelthee kopen, als het zo voor je neus groeit?
Ik pluk het voorzichtig, voel altijd een beetje prik, maar dat is erg weinig.
En vervolgens hang ik het thuis in mijn droogkasje. Dit designkastje is op maat gemaakt door een meubelmaker. In de achterwand zitten gaatjes, waarin metalen prikkers zijn gestoken. Daar hang ik de takjes op. Door de warmte van de gloeilamp, gaat de lucht circuleren en drogen de brandnetels. 
Ze zijn, eenmaal gedroogd, lang houdbaar. En ook prettig om te weten: ze prikken dan niet meer.
Ik denk dat het wel goed gaat komen, met deze voorraad thee.
En toen opeens overviel het me toch nog. Zondagochtend aan het ontbijt, vertelden mijn gezinsleden dat het had gevroren. Het dak van de schuur was wit. Ik moest het met eigen ogen zien.....
Oeps! Dat had ik niet zien aankomen. De eerste nachtvorst. Gelukkig was het weinig, maar volgende week moet er toch veel geoogst worden en veel de grond uit.
Eerst even moed en zand verzamelen en goed het weerbericht in de gaten houden.
Volgende week meer tips hierover èn om positief af te sluiten:
vriest het, dan worden de spruitjes en de boerenkool vanzelf zoeter.
Nu mijn kinderen nog........ ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten