Drukke, dolle donderdag

Soms héb je van die dagen!!
Met deze blog geef ik even een inkijkje in mijn soms dwaas drukke dagen. 

Een dag van een thuisblijfmoeder die heerlijk niet hoeft te werken......
Die geen collega's heeft om tegenaan te praten en daardoor een stuk simpeler is......
Of toch niet?!

Om 5 uur werd ik vanmorgen wakker, ruim een uur voor de wekker en ik kon de slaap niet meer vatten.

Dus om 6 uur, iets na mijn lief, voor wie ik gisteravond zijn brood al heb klaargemaakt, ging ik eruit.
Ik  besloot vóór schooltijd al een klusje te klaren wat al een paar dagen op me lag te wachten: sambal maken! Hup, gelijk  aan de slag!
Na het aankleden, haal ik altijd eerst de vaatwasser leeg, haal brood uit de vriezer en zet thee.
De rode pepers, die al een uur of 15 in mijn droogkasje liggen, haal ik er nu maar eens uit. Deze mogen in de olie voor een lekker pittige chili-olie.

Ik sneed ze in kleine stukjes (met handschoenen aan) en maakte gelijk wat foto's voor mijn blog hierover.

Stay tune......

Er stond al drie dagen een schaal verse rode pepers op m'n aanrecht. Dat krijg je als het maandag mooi weer is en in plaats van dat ik dan in huis ga ruimen en schoonmaken, was ik eerst de tuin ingedoken. En vervolgens moet ik met de oogst aan de slag. Dus het eerste wat ik deze ochtend maakte, was sambal..... de lucht alleen al was zó pittig, dat we er spontaan van moesten niezen. En de kinderen hadden een vreemde ontbijtervaring op deze manier :).

Bij het onhandig pakken van een wc-rol uit de kelder - oh, wat moet ik deze plaats nodig opruimen, wat een bende is het daar en wat zie ik daar vreselijk tegenop - viel mijn bakje met eieren op de grond. En de kippen leggen al zo weinig omdat de dagen zo kort worden! Het gevolg was dat ik nog net één ei kon redden maar een ander ei moest zó de prullenbak in. En ik poetste de vloer.
De appeltaart die ik morgen wil bakken heeft gelukkig maar één ei nodig. Dat kan nog net!
En misschien leggen de kippen vandaag een ei erbij??

Als ik de oudste twee heb uitgezwaaid, maak ik de jongste twee wakker. Ik kook opnieuw ontbijtpap en spoor ze aan hun brood te smeren. Ondertussen pak ik de tassen in, doe in de gauwigheid mijn make-up. Zit nog drie minuten bij ze aan tafel en geef daarna de kippen eten en drinken. Ze hebben net een schoon hok en als ik ze nu ook nog verwen met een kaaskorstje (zonder plastic natuurlijk) komt er vast nog een ei.

Mooie staartknotjes in het haar.

Vervolgens is het racen naar school. Ik gris nog twee volle plastic tassen mee, die ik aan twee verschillende moeders geef. Bij de één kan ik mijn meisjeskleding kwijt, bij de ander mijn te kleine jongenskleren. Gisteren heb ik een goed eerste begin gemaakt met de kledingwissel en het uitzoeken van de juiste maten. 
Elke ochtend komen we net op het nippertje weer op tijd op school.
Hoe kan dit toch, terwijl ik zo vroeg op sta? Ik snap er niks van.

Ik heb wat spullen in mijn tas gedaan, zoals een extra kam, haarborstel, gel  en ontsmettingsdoekjes. Als luizenmoeder moet ik de kinderen van groep 5  nog op luizen controleren. Samen met Christine maak ik het maar gezellig. Omstebeurt komen er kinderen en ondertussen kletsen we met de kinderen wat af.  Het is zo 'gezellig' dat ik pas tegen tienen thuis ben.
Onderweg reed ik langs een paar mini- biebs: ideale plekken om een teveel aan boeken in je eigen kast, kwijt te raken.

Deze staat bij ons in de straat en is al tamelijk vol. Maar zo ken ik er nog twee vlakbij.....

Op mijn programma stond een lunchsalade klaar maken, waar ik een paar dagen mee vooruit kan. Een lekkere pastasalade wordt het.
En o, wonder: uit mijn eigen tuin kan ik nog wat baby-courgettes en cherrytomaatjes oogsten, precies genoeg voor deze salade.
Maarrrr..... als ik dan toch naar de tuin loop, bedenk ik me, kan ik gelijk de kruiwagen terugzetten.
En tegelijk even bij mijn bijenvolken kijken. Dus nam ik in de kruiwagen mijn zware imkerkist mee. Eén volk controleer ik om te kijken of ze voldoende voer (honing) hebben, anders gaan ze de winter niet halen. En inderdaad, ze hebben veel te weinig! Dit betekent dat ik ze moet bijvoeren door suikerwater te geven. Dit maak ik zelf en hierbij voeg ik wat gezonde en geneeskrachtige kruiden toe. Maar dan moet ik vandaag nog wel even langs de winkel suiker kopen......

Eén kast lijkt wel water te lekken, het is voortdurend nat op de bovenplaat. Ik heb een plexiglas plaat erop gelegd. Ik hoopte zo in de winter de bijen goed te kunnen bekijken, als de kast niet open mag vanwege te lage temperaturen.

Maar ik zie nu heel duidelijk de druppels zitten. En dat is niet goed!
Water in de kast zorgt ervoor dat de raat en alles wat daarin zit, gaat schimmelen en dit is de ondergang van een volk. Maar wat moet er aan gebeuren? Ik besloot een houten afdekplaat te gebruiken omdat die misschien wat meer lucht doorlaat. Ik zal het de komende tijd in de gaten moeten houden.
Na deze snelle inspectie, waarvoor ik wel mijn hele pak aan moest en mijn beroker goed brandend moest houden, ging ik weer huiswaarts. Mét de kruiwagen en de courgettes.
Op het balkon bij mijn huis, staat nog een bijenvolk en deze besloot ik ook gelijk even te inspecteren.
Gelukkig, hier kwam helemaal geen vocht binnen.
Ik kon mijn bijen goed zien en ze vliegen zelfs nog uit, nu het zo warm is voor de tijd van het jaar.
Ik ruimde al mijn imkerspullen weer op in de schuur.

En daarna maakte ik gauw mijn lunchsalade. Tomaatjes uit de kas, basilicum uit de kruidentuin.

Ik grilde de courgettes en maakte alles af.
Dit zal lekker smaken na mijn afspraak met het zwembad.
Vandaag wilde ik weer fijn gaan lunchzwemmen..... lekker even 100 baantjes trekken en daarna genieten van mijn salade.
Ik kocht een nieuwe 10 baden kaart en probeerde mijn nieuwe duikbril uit. Heerlijk, in het water.
Helaas werd mijn plezier wat minder door een overdreven consciëntieuze badjuf. Met 96 baantjes móest ik het water uit, ook al was het 5 (!) minuten voor tijd.
Een discussie leverde niets op, de regels waren aangescherpt en zelfs in drie minuten tijd even mijn 100 baantjes vol maken, mocht echt niet!

Jammer!

Ach, ze doet haar werk, maar het voelt alsof ik als een klein kind behandeld wordt.

Een kind die perse vijf minuten nodig heeft om te douchen.

Wat vinden jullie hier nu van?

Thuis liet ik mijn humeur echter niet bederven door dit voorval en ik genoot van mijn pastasalade.

Morgen komt mijn recept online, dus maakte ik alvast de foto's.
Tijdens het lunchen houd ik stille tijd. Ik zit even rustig en richt me op God.

Daarna haal ik boven wat bedden af. Er komt vanavond een logee, de vriend van mijn zoon. In de kleinste slaapkamer passen echter geen twee jongens. Dus wordt er geruild met broertje die een grote speelkamer heeft. Daar past wel een extra bed bij.
En zo verschoon ik gelijk de bedden, pak het extra matras en een slaapzak voor onze logee en ruim nog wat extra stof en rommel op.

Daarna is het alweer tijd om mijn oppaskindje op te halen van school.
Dit is een andere school dan waar mijn kinderen op zitten en deze is een half uur eerder uit.
Ik probeer elke keer wat anders te doen om het half uurtje te overbruggen en deze keer had ik afgesproken met de juf van groep 6 om een korte les te geven. Vorig schooljaar gaf ik aan deze groep tuinlessen, maar inmiddels is het nu een project om calendulazalf te maken,
 De kinderen hadden voor de herfstvakantie bloemblaadjes geplukt van de goudsbloemen.
Deze lagen te drogen op een wat stoffig dienblad in de klas.
En deze middag zou ik ermee verder gaan.
Mijn oppaskindje van zes, zat erbij en dronk zijn pakje Wicky.
Vervolgens liet ik de kinderen zien hoe je een maceraat maakt.
Wil je hier meer over weten, lees mijn blog over zelf calendulazalf maken.
Ondertussen bewonderde ik het werk in de schooltuintjes, gaf een potje met bijenwas door en beantwoordde talloze vragen van de kinderen.
Leuk! Weer even 'les' geven bij enthousiaste kinderen.

Mijn wekelijkse gesprek op donderdagmiddag met de juf over de voortgang van mijn zoon, ging deze keer niet door.
Geeft niet. Ik besloot langs de winkel te gaan om voor de bijen suiker te kopen. 
Op de terugweg rijden we onze vertrouwde schoolroute die nu al wekenlang overhoop ligt wegens wegwerkzaamheden. Even checken of deze te rijden is........ maar het is nog lang niet klaar.
Thuisgekomen zorg ik eerst voor drinken: thee met een zelfgebakken koekje of limonade  met fruit.
Daarna spelen de kinderen zowel buiten als binnen en regelmatig komt er een vraag of moet ik troosten bij een beginnend ruzietje of pijn weg kussen......

Ik haal de post op en zie, op de afgesproken dag, een brief van de RDW ertussen zitten.
Je moet weten dat ik al even bezig ben om de scooter van mijn lief te verkopen.
Deze gaf ik vorig jaar cadeau om op naar zijn werk te rijden. Maar wat een stinkding is het! Het past eigenlijk helemaal niet bij ons.
En nu mijn lief na de zomervakantie elke dag de fiets pakt, moet dat ding echt weg.
Maar door wat mankementen gaat dat nog niet zo gemakkelijk.
Dan de prijs maar naar beneden.
Abdel uit Dordrecht wil de scooter voor zijn buurmeisje kopen.
Maar wat een gedoe eromheen. Want een scooter moet je overschrijven op naam en ik was een papier kwijt.
En Abdel, een zeer vriendelijke man, bleef voor elk wissewasje maar bellen. Ik geloof dat ik hem in vijf dagen tijd wel vijfentwintig keer aan de telefoon heb gehad.
De juiste code moest opnieuw aangevraagd en deze zat nu uiteindelijk bij de post.
Abdel kon komen om de scooter over te laten schrijven en mee te nemen.
Er valt een last van me af.

Tussen de bedrijven door, feliciteerde ik een jarige buurvrouw, belde ik met een docent van school die een toets van mijn zoon heeft zoekgemaakt, belde ik met het zwembad over het akkefietje van vandaag, liet ik Abdel weten dat hij kon komen, kwam de buurvrouw van vier huizen verderop de sleutel brengen zodat ik haar katten kan verzorgen de komende vijf dagen als zij op vakantie gaat, liet ik de koekjestrommel vallen, waardoor er wel heel veel kruimels op de vloer terecht kwamen, zodat ik maar gelijk de hele benedenverdieping stofzuigde (wat hard nodig was), maakte ik het suikerwater voor de bijen en luisterde ik naar de verhalen van de kinderen.
Op donderdagochtend worden er zo'n vierhonderd kranten bezorgd, die dezelfde middag door de oudste twee móeten worden verspreid. Maar hoe vreemd...... na een lange schooldag hebben ze bijna nooit zin om hier aan te beginnen.
Dus moet ik ze aansporen en helpen om eindelijk te beginnen met hun wijk lopen. Want zo lang duurt het dan niet.

Ik besluit in plaats van een bewerkelijke lasagne lekker couscous te gaan eten.
Dat is tenminste een stuk sneller klaar.
En..... dat komt goed uit want ik kan er makkelijk wat meer van maken.
De vriend van mijn oudste zoon en tegelijk  broer van mijn oppaskindje komt langs en nodigt zichzelf uit voor het eten.
En dat kan! Moeders vraagt of het geen probleem is dat ook mijn oppaskindje blijft eten. Wel zo gemakkelijk voor haar om het werk af te krijgen voordat ze morgenochtend vroeg een weekendje weg gaan.
Het zijn lieve jongens en omdat de oudste toch al dit weekend komt logeren, maakt een maaltijd eerder nu ook weer niet uit.

 

We aten de eerste boerenkool van dit jaar.

Ik  had ze maandag geoogst, grondig gewassen omdat er wel wat witte vlieg in zit en in stukjes in de vriezer gedaan.

Wel jammer dat ik deze maaltijd gelijk mijn hele ingevroren voorraad (waar ik zoveel werk aan heb gehad) opmaakte.

De vriezer heeft er een hard blok van gemaakt, die mijn hand verwond. 

Wees niet ongerust, er kwam geen bloed in het eten.

Door alle drukte bakten mijn vegetarische balletjes aan,  gebruikte ik veel te veel bouillon, maar vooruit......

Uiteindelijk had ik een grote wok vol met heerlijke boerenkoolcouscous.

Klik hier  voor het recept.

En er bleef zelfs nog over.

De jongens kwamen wat later aanschuiven vanwege de krantenwijk.

Ondertussen was het aan tafel heel gezellig  en werd er een heuse moppentrommel gehouden.   Tot de twee meisjes, die 's avonds zwemles hebben, er echt vandoor moesten.

Deze keer gingen ze samen, zodat ik de scooter kon verkopen aan Abdel en mijn lief na heel wat  overuren deze dag, even kon uitrusten.......

Ik bemoedigde de kinderen met beloningspunten en doe dat duidelijk zichtbaar en hoorbaar.

Ze willen deze week allemaal graag hun best doen.

En daar wordt deze moeder heel blij van!

Ik help nog even met de logee installeren en bij het naar bed gaan van een heel moe jongetje.

Maar dan moet ik toch tussendoor de scooterzaken gaan afhandelen.

Op het postkantoor, wat gelukkig gewoon bij de supermarkt is, laat ik de scooter overschrijven.

Ik ontvang het geld en dát is dat!

Abdel heeft ook wel interesse in de fiets die ik te koop heb staan.

Daar kijken we ook nog even naar en dan......

is het tijd voor een kopje thee.

Iedereen is weer thuis en ik ga er even voor zitten.

Mijn challengekaart ligt voor me.....

heb ik vandaag mijn best gedaan?

Ja, ik was druk bezig, maar met opruimen en wegdoen??

Vooruit, die scooter telt gewoon voor zestien punten, besluit ik!

 De maand heeft nog maar 5 dagen en ik heb nog 8 vakjes te gaan.......

Ach, het komt nog wel.

Ik blog........ tot nu!

En ik ben moe van deze drukke, dolle donderdag.

Heel moe.......

Tot morgen!